Ο Θανάσης Κουρλαμπάς σε μια εξομολόγηση καρδιάς – «Έχασα τον πατέρα μου στην τρυφερή ηλικία των 15 ετών»
Ο αγαπημένος πρωταγωνιστής από τις "Άγριες Μέλισσες", Θανάσης Κουρλαμπάς αποκαλύπτεται...
Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε ο Θανάσης Κουρλαμπάς στο My Tv και τον Παναγιώτη Μουλόπουλο με αφορμή τη συνέχιση της περιοδείας για την παράσταση «ART» της Γιασμίνα Ρεζά. Μέσα σε όλα, ο αγαπημένος ηθοποιος αναφέρθηκε στην απώλεια του πατέρα του και την στήριξη από τους καλούς του φίλους.
«Έχασα τον πατέρα μου στην τρυφερή ηλικία των 15 χρόνων και μου έλειψε το αντρικό πρότυπο» εξομολογήθηκε χαρακτηριστικά ο Θανάσης Κουρλαμπάς. «Όμως, σε έναν μεγάλο βαθμό, το αντικατέστησα με τους πολύ σημαντικούς, αδελφικούς φίλους που απέκτησα στην εφηβεία. Τον Νίκο, τον Γιώργο, τον Χάρη και τον Σπύρο».
«Οι φίλοι μου μού κάλυψαν μεγάλα κενά και μου έδωσαν τη δυνατότητα να αναπτύξω τον εαυτό μου σε ένα πλαίσιο ασφάλειας, δοσίματος και φιλίας. Δεν σου κρύβω ότι αισθάνομαι τυχερός που παίζω, αυτή την περίοδο, σε ένα έργο για την αντρική φιλία, που είναι κάτι που το έχω ζήσει και το έχω απολαύσει σε μεγάλο βαθμό» πρόσθεσε.
Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά, δεδομένων όλων αυτών που κάνεις, με την οικογένεια;
Είναι σχεδόν μια δεκαπενταετία που βλέπω τις ώρες με τον μεγεθυντικό φακό και πολλές φορές οι πιο προσωπικές μου ώρες είναι όταν βρίσκομαι στο τιμόνι και οδηγώ. Είναι δύσκολο να το συνταιριάξεις. Αυτό που μετράει, όμως, είναι η προσπάθεια να είσαι «παρών» σε όλα τα σπουδαία και μεγάλα, που είναι το πολύ μεγάλο κομμάτι της δουλειάς σου – και τη λατρεύεις, όπως τη λατρεύω εγώ – και της οικογένειας σου, που είναι η ύψιστη δημιουργία σου. Δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος, αλλά να προσπαθείς να είσαι τέλειος.
Επομένως, έχεις θυσιάσει ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού σου για να είσαι όσο γίνεται πιο τέλειος;
Ναι. Έχω θυσιάσει ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου, κάποιων απολαύσεων και κάποιων σχέσεων. Πάντα θα χάσεις κάτι για να κερδίσεις κάτι άλλο. Για εμένα, η εικοσαετία που διανύω είναι μεγάλο στοίχημα να καταφέρω να είμαι όσο γίνεται πιο κοντά στην οικογένεια μου και σωστός και συνεπής στη δουλειά μου. Όχι μόνο επειδή ζω από αυτήν, αλλά και γιατί ζω γι’ αυτήν, την χαίρομαι και την απολαμβάνω. Από εκεί και πέρα, όλα τα άλλα μπαίνουν σε καραντίνα.