Αιμίλιος Χειλάκης: «Οι προτάσεις που γίνονται στον Χειλάκη – «σταρ» δεν με αφορούν»

Τα κανάλια πλέον εμπορεύονται - με λάθος χειρισμούς, όπως δείχνει η οικονομική κατάσταση - «προϊόντα» όχι με βάση την «καλλιτεχνική» αξία τους, αλλά το κέρδος.

Ο Αιμίλιος Χειλάκης μίλησε στην Κάλλια Αναγνωστάκη και στην εφημερίδα Real για τη θεατρική παράσταση με την οποία επιστρέφει αλλά και ττην τηλεόραση.

«Η πλειονότητα των μεγάλων παραγωγών σήμερα όχι μόνο δεν μπαίνει στη διαδικασία του καλλιτεχνικού προγραμματισμού διετίας ή τριετίας, αλλά κυρίως διαχειρίζεται με λάθος τρόπο το «καλλιτεχνικό προϊόν. Όπου «προϊόν» είναι η παράσταση, όχι ο «στυαρ» ηθοποιός, το «μεγάλο όνομα» που θεωρούν πως θα τους «φέρει το χρήμα». Προσωπικά, οι προτάσεις που εξακολουθούν  να γίνονται στον Χειλάκη – «σταρ» δεν με αφορούν. Δεν είμαι πια 28 χρονών να σκέφτομαι περισσότερο – και βλακωδώς- την «καριέρα» μου, τι θα κερδίσω εγώ από μια δουλειά και όχι αν αυτή θα γίνει σωστά. Στα 44 μου ξέρω τι θέλω να κάνω, γιατί και με ποιους, και νιώθω ικανός  να αναλάβω εξ ολοκλήρου την ευθύνη των αποφάσεων μου. Έτσι προέκυψε η εταιρεία που στήσαμε πριν από τέσσερα χρόνια με την Αθηνά».

Την τηλεόραση την έχεις βγάλει από το πρόγραμμα σου; 

Κοίτα, εγώ είμαι ηθοποιός. Ιστορίες λέω και για εμένα η τηλεόραση δεν είναι ο χώρος που θα τις πω καλύτερα. Τα κανάλια πλέον εμπορεύονται – με λάθος χειρισμούς, όπως δείχνει η οικονομική κατάσταση – «προϊόντα» όχι με βάση την «καλλιτεχνική» αξία τους, αλλά το κέρδος. Κάποτε ένας ιθύνων νους της ελληνικής τηλέόρασης μου είπε: «Εμάς δεν μας ενδιαφέρει ποιος θα παίζει στο σίριαλ, αλλά να γίνεται ένα σίριαλ και να υπάρχει χρόνος διαφημιστικός». Η σημερινή «παρουσία μου στην ελληνική τηλεόραση, λοιπόν έχει σχέση με τον λόγο για τον οποίο λειτουργεί: τις διαφημίσεις. Άλλωστε, δεν είμαι από τους ηθοποιούς που τα πάνε καλά με την κάμερα. Είμαι της «φόρμας» και ανέκαθεν δυσανασχετούσα όταν καλούμουν να προσαρμοστώ στο ρεαλιστικό – νατουραλιστικό παίξιμο που συνήθως απαιτεί – και ας φαινόταν ότι τα κατάφερνα. Η σχέση μου με την κάμερα είναι και ο λόγος που συγκαταλέγομαι στους φανατικούς θεατές του Λάνθιμου στο σινεμά, τον οποίο και θεωρώ «συγγενή» μου.