Θεοφανία Ανδρονίκου – Βασιλάκη: «Έκλαψα όταν έβαλα τελεία, όχι από λύπη αλλά από λύτρωση»

"Ήταν ένα "αντίο" και ένα "ευχαριστώ". Αντίο στο βάρος της ντροπής, ευχαριστώ στο σώμα που άντεξε" εξηγεί η Θεοφανία Ανδρονίκου - Βασιλάκη.
Η Θεοφανία Ανδρονίκου – Βασιλάκη έδωσε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, αυτή την εβδομάδα, στο περιοδικό Λοιπόν και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου. Με αφορμή το νέο της βιβλίο με τίτλο «Ο κορσές της Σταχτοπούτας», η συγγραφέας αναφέρθηκε στo κομμάτι της υπερφαγίας και στη λύτρωση που η ίδια αισθάνθηκε ολοκληρώνοντας το τελευταίο της εγχείρημα.
Αν μια υπέρβαρη γυναίκα διαβάσει το βιβλίο, τι θα καταλάβει για τον εαυτό της;
Ελπίζω ότι θα καταλάβει πως δεν είναι μόνη. Ότι η αξία της δεν εξαρτάται από τα κιλά της, αλλά από το φως που κουβαλάει μέσα της. Θέλω να της ψιθυρίσει το βιβλίο: «Δεν χρειάζεται να πονέσεις για να αγαπηθείς». Όταν μια γυναίκα αναγνωρίζει τον εαυτό της μέσα σε μια ηρωίδα που δεν είναι «τέλεια», τότε κάτι αρχίζει να αλλάζει. Η ματιά μαλακώνει, ο εσωτερικός μονόλογος γίνεται λιγότερο σκληρός και κάπου εκεί ξεκινά η πραγματική αλλαγή.
Το μοναδικό «Φάρμακο για να αντιμετωπίσουμε τις διατροφικές διαταραχές είναι η αγάπη στον εαυτό μας. Οφείλουμε να μας κατανοήσουμε, να μας περιθάλψουμε, να μας αγαπήσουμε. Ξέρετε, οι άνθρωποι που ταλαιπωρούνται από τέτοιου είδους διαταραχές είναι αυτοί που είναι πάρα πολύ απαιτητικοί και επικριτικοί στον εαυτό τους.
Όταν έβαλες τελεία στον «Κορσέ», τι ένιωσες;
Έκλαψα. Όχι από λύπη, αλλά από λύτρωση. Και είναι πραγματικά οξύμωρο γιατί μιλάμε για ένα χιουμοριστικό βιβλίο που όσοι το έχουν διαβάσει, γελούν πάρα πολύ. Όμως, ένιωσα ότι είχα αφηγηθεί μια ιστορία που κουβαλούσα για χρόνια χωρίς να της δίνω μορφή. Μια ιστορία που μιλούσε και για μένα, για τόσες γυναίκες που τις έσφιγγαν «κορσέδες του μυαλού» για να χωρέσουν σε αγάπες, σε δουλειές, σε ρούχα, σε ρόλους.
Ήταν ένα «αντίο» και ένα «ευχαριστώ». Αντίο στο βάρος της ντροπής, ευχαριστώ στο σώμα που άντεξε.
Πηγή εικόνας: NDP Photo