Τάσος Τζιβίσκος: «Λες πως είσαι ηθοποιός και σε ρωτάνε σε ποιο μπαρ δουλεύεις»
"Όσο ήμουν πιο νέος, το "κουβαλούσα" αυτό καθώς βλέποντας με από τα μάτια των άλλων θεωρούσα τον εαυτό μου λίγο χομπίστα" παραδέχεται ο Τάσος Τζιβίσκος.
Με αφορμή την σειρά του MEGA, «Μαύρο Ρόδο» παραχώρησε συνέντευξη ο Τάσος Τζιβίσκος στο περιοδικό My Tv και την δημοσιογράφο Μάρα Σαρρή. Ο τηλεοπτικός Παράσχος αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στις δύσκολες στιγμές που συναντά ανά διαστήματα στην καλλιτεχνική του διαδρομή και την αγάπη στην τέχνη που τον κάνει να συνεχίζει ακάθεκτος.
Είχες πάψει να είσαι ερωτευμένος με τη δουλειά σου;
Τη δικιά μας δουλειά την ερωτεύεσαι και τη μισείς κάθε μέρα. Λατρεύεις να τη μισείς, λατρεύεις να την ερωτεύεσαι. Είναι μια σχέση πάθους. Είναι μια δύσκολη δουλειά από την άποψη ότι δεν υπάρχει μια σταθερότητα. Είσαι μετέωρος γενικότερα. Δηλαδή, αυτή την περίοδο υποδύομαι τον Παράσχο, σε λίγους μήνες δεν ξέρω. Επειδή προέρχομαι και από τον χώρο του θεάτρου, πολλές δουλειές μού άρεσαν πολύ, άλλες μου άρεσαν λιγότερο. Τυχαίνει να συμβαίνουν πράγματα που σε αποπροσανατολίζουν από τον στόχο σου, που είναι να παίξεις, να δημιουργήσεις και να μπεις στα παπούτσια ενός χαρακτήρα. Σε αυτή τη δουλειά, στο Μαύρο Ρόδο, τα έχω βρει όλα και αυτό είναι δυσεύρετο, δεν το συναντάς πια.
Έχεις περάσει δυσκολίες όλα αυτά τα χρόνια;
Από τη δική μου πλευρά, θα σου πω ότι αυτό το επάγγελμα έχει τεράστιες περιόδους δυσκολίας και τέτοιες φωτεινές στιγμές, όπως το Μαύρο Ρόδο, οι οποίες σε τροφοδοτούν ούτως ώστε να αντέξεις άλλη μια μεγάλη περίοδο δυσκολιών. Τουλάχιστον εγώ έτσι το έχω βιώσει. Θεωρώ τον εαυτό μου από τους τυχερούς, γιατί έχω δουλέψει σταθερά στο θέατρο και τηλεόραση έχω ξανακάνει λίγο. Όμως είναι δύσκολο να είσαι ηθοποιός το 2023 στην Ελλάδα και ήταν δύσκολο και το 2019 και το 2017. Είναι ένα επάγγελμα το οποίο διαχρονικά αντιμετωπίζεται σαν χόμπι.
Όταν σε ρωτάνε τι δουλειά κάνεις και λες ηθοποιός, η επόμενη κλασική ερώτηση είναι «Σε ποιο μπαρ δουλεύεις;». Όσο ήμουν πιο νέος, το «κουβαλούσα» αυτό καθώς βλέποντας με από τα μάτια των άλλων θεωρούσα τον εαυτό μου λίγο χομπίστα. Όμως, εντάξει, επιβιώσαμε και επιβιώνουμε. Την αγαπώ πολύ αυτή τη δουλειά για να με επηρεάσουν όλα αυτά. Είναι μια συνεχής προσπάθεια να τελειοποιήσω την τέχνη μου και να μάθω από αυτήν. με τρέφει η δουλειά μου. Την σκέφτομαι πρωί, μεσημέρι, απόγευμα και βράδυ. Όταν πήρα τον ρόλο του Παράσχου, ξυπνούσα και σκεφτόμουν πως θα τον ερμηνεύσω. Έβλεπα, διάβαζα πράγματα τα οποία θα με βοηθήσουν για τον χαρακτήρα που θα υποδυόμουν. Αυτό είναι η δική μας δουλειά και όχι όταν θα ξεκινήσει η κάμερα να γράφει. Αυτό βγαίνει αβίαστα. Η δουλειά που έχει προηγηθεί για να γίνω εγώ Παράσχος ή οποιοσδήποτε άλλος ρόλος. Αυτή είναι η δουλειά μας, αυτό αγαπάω εγώ και αυτό συνήθως δεν πληρώνεται. Δεν κοστολογείται αυτό που θα δώσω.