Ρούλα Κουσκουρή: «Εβαλα ψυχή, φορούσα την περούκα µου και κανείς δεν ήξερε τη µάχη που έδινα»
"Είναι κάτι που το δηµοσιοποιώ για πρώτη φορά" ομολογεί η Ρούλα Κουσκουρή.
Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση προχώρησε η Ρούλα Κουσκουρή στο Secret των Παραπολιτικών και την δημοσιογράφο Σάσα Σταμάτη. Η γνωστή δημοσιογράφος μίλησε από καρδιάς για την πιο δύσκολη µάχη της ζωής της, εκείνη µε τον καρκίνο από την οποία και κατόρθωσε να βγει νικήτρια.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγµή στη ζωή σου;
Πριν από τρία χρόνια ήρθα αντιµέτωπη µε τον καρκίνο στο στήθος. Είναι κάτι που το δηµοσιοποιώ για πρώτη φορά και το πράττω γιατί θέλω να καταλάβει καθένας που είναι αντιµέτωπος µε αυτή την ασθένεια ότι µπορεί να βγει νικητής. Το 2020 λοιπόν, ενώ βρισκόµουν σε δηµοσιογραφική αποστολή στη Σάµο για την κάλυψη των σεισµών και µιλούσα στο τηλέφωνο δίνοντας το ρεπορτάζ, ένιωσα ότι κάτι έπιασα µεταξύ του στήθους και του ώµου. Παρότι πριν από τρεις µήνες είχα κάνει την ετήσια µαστογραφία, όπως πρέπει να κάνουν όλες οι γυναίκες.
Τι έκανες στη συνέχεια;
Ξαφνιάστηκα. Τελείωσα τη δηµοσιογραφική µου αποστολή και περίµενα να επιστρέψω στην Αθήνα, για να µπορέσω να επικοινωνήσω µε τον γιατρό και να δω τι µπορεί να είναι αυτό. Μετά από εξετάσεις εντοπίστηκε ότι ήταν καρκίνος σε αρχικό στάδιο. Έγινε ογκοεκτοµή. Και από εκεί και πέρα οι γιατροί έκριναν ότι πρέπει να περάσω από έναν κύκλο χηµειοθεραπειών και ακτινοβολιών. Ήταν η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής µου, γιατί έπρεπε να πολεµήσω την ασθένεια µε το σώµα µου, το µυαλό µου και την ψυχή µου. Το οργανικό του σώµατος το είχαν αναλάβει οι γιατροί µε τις θεραπείες. Εγώ έπρεπε να αντιµετωπίσω τις σκέψεις που περνούσαν από το µυαλό µου και να διαχειριστώ την εικόνα µου, που άλλαζε, όπως χάνοντας τα µαλλιά µου από τις χηµειοθεραπείες. Αλλά έβαλα ψυχή, για να σταθώ όρθια και να βγω νικήτρια, κάτι που κατάφερα. Επίσης, δεν σταµάτησα ποτέ να δουλεύω. Φορούσα την περούκα µου και κανείς δεν ήξερε τη µάχη που έδινα. ∆εν άφησα ποτέ την εικόνα µου.
Φοβήθηκες για τη ζωή σου;
Ναι. Υπήρξαν στιγµές που, χωρίς να το θέλω, έρχονταν άσχηµες σκέψεις, που είχαν να κάνουν περισσότερο µε τα παιδιά µου. Όµως ήταν και αυτά που µου έδωσαν τη δύναµη, όπως και ο σύζυγός µου, αφού στάθηκαν δίπλα µου και µε βοήθησαν µε όλες τις δυνάµεις τους να σταθώ στα πόδια µου και στο τέλος να τα καταφέρω.