Πηνελόπη Πιτσούλη: «Με τον Γιώργο είμαστε 54 χρόνια μαζί, είναι ο πρώτος άντρας στη ζωή μου»

Πηνελόπη Πιτσούλη

"Είμαστε μια ισότιμη οικογένεια, δεμένη..."

Καταφέρνει εδώ και 54 χρόνια, να κρατάει δεμένη την οικογένειά της και να δίνει πάντα σε αυτήν προτεραιότητα. Η Πηνελόπη Πιτσούλη στο περιοδικό Λοιπόν και στην Ρενέ Σαραντινού, μίλησε με τα πιο γλυκά λόγια για την οικογένεια της.

Έχεις μια δεμένη οικογένεια…

Είμαστε μια ισότιμη οικογένεια, δεμένη όσο δεν παίρνει. Με τον Γιώργο, το σύζυγό μου, είμαστε 54 χρόνια παντρεμένοι.

Τι είναι αυτό που σε δένει τόσα χρόνια με το σύζυγό σου;

Είναι πάρα πολύ καλός άνθρωπος και καταφέραμε από την πρώτη στιγμή να είμαστε φίλοι. Ερωτευτήκαμε «μπαμ – μπουμ»… έτσι. Γνωριστήκαμε 22 Αυγούστου και 16 Γενάρη παντρευτήκαμε. Δεν κλείσαμε χρόνο μαζί, όσο χρειάστηκε για να ετοιμαστεί ο γάμος. Με τον Γιώργο ταιριάξαμε, γιατί και οι δύο είμαστε αλλόφρονες.

Αυτή η… αλλοφροσύνη σας έχει κρατήσει τόσο αγαπημένους;

Αυτό και το ότι δεν δίνουμε σημασία σε ορισμένα πράγματα που οι άνθρωποι τα παίρνουν πολύ στα σοβαρά. Εμείς τα προσπερνάμε από το πρώτο δευτερόλεπτο.

Έχεις βρει δηλαδή το άλλο σου… ολόκληρο;

Βεβαίως, γιατί σήμερα ποιος αντέχει 54 χρόνια σχέσης; Είναι μισός αιώνας.

Ως καλλιτέχνιδα και ανήσυχο πνεύμα, θεωρείς ότι αντέχεσαι εύκολα;

Είναι φορές που αντέχομαι και φορές που δεν αντέχομαι, το ίδιο όμως και ο Γιώργος, κι εκείνος είναι αλλοπαρμένος, καλλιτέχνης είναι κι αυτός. Έτσι καταλαβαίνει ο ένας τον άλλο τη στιγμή της τρέλας του και… κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε.

Συνήθως, ποιος κάνει ένα βήμα πίσω;

Εμείς εκεί που ουρλιάζουμε και φωνάζουμε και λες «τώρα αυτοί χωρίσανε», σε 3 λεπτά του λέω: «Γιώργο, σου ζήτησα πριν νερό, μου έφερες;». Εκείνος απαντά: «Δεν σου έφερα; Περίμενε…». Αν μας δεις, θα πεις ότι είμαστε τρελοί.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο ζήτημα για το οποίο τσακωθήκατε;

Δεν τσακωνόμαστε ποτέ για σοβαρά πράγματα. Είναι της στιγμής, δεν είναι καβγάδες. Ποτέ δεν είπε κανένας μας «φεύγω, σε χωρίσω», ποτέ, ούτε γι’ αστείο. Πού θα πάει; Καμιά φορά του λέω: «Δεν αντέχεσαι», μου απαντάει: «Το ξέρω, αλλά τι να κάνω; Εσύ αντέχεσαι;», «Έχεις δίκιο, πάμε παρακάτω…» του απαντάω.