«Ο Σωτήρης Μουστάκας είχε πάθος με το καζίνο! Αναγκάστηκε να κάνει…»

Σωτήρης Μουστάκας

«Ήταν ένας μεγάλος ηθοποιός, ένας υπέροχος άνθρωπος, ο οποίος λάτρευε τη γυναίκα του, τη Μαρία Μπονέλου και δεν γνωρίζω πολλούς άνδρες να αγαπάνε τόσο πολύ τη γυναίκα τους».

Συνέντευξη στην εφημερίδα Espresso και τη Μαρία Ανδρέου έδωσε η Ελένη Γερασιμίδου, που μίλησε μεταξύ άλλων για τον Σωτήρη Μουστάκα και τον Μίμη Χρυσομάλλη.

[dfp_ads id=236982]

Ποιοι ήταν οι δάσκαλοί σας;

Όλο το ελληνικό θέατρο! Δεν θέλω να αδικήσω κάποιον ή κάποια. Οι δάσκαλοί μου μού έμαθαν να σέβομαι και να διαβάζω πιο πολύ, γιατί εγώ διάβαζα κυρίως λογοτεχνία. Θα σας μιλήσω, όμως, για δύο ανθρώπους που μου λείπουν πολύ: τον Σωτήρη Μουστάκα και τον Μίμη Χρυσομάλλη.

Τι το διαφορετικό είχε για σας ο Σωτήρης Μουστάκας;

Ήταν ένας μεγάλος ηθοποιός, ένας υπέροχος άνθρωπος, ο οποίος λάτρευε τη γυναίκα του, τη Μαρία Μπονέλου – και δεν γνωρίζω πολλούς άνδρες να αγαπάνε τόσο πολύ τη γυναίκα τους. Ο Σωτήρης Μουστάκας ήταν αληθινός. Ο ίδιος έλεγε τα πάθη του. Είχε πάθος με το καζίνο και το παραδεχόταν. Όπως παραδεχόταν ότι αναγκάστηκε, για βιοποριστικούς λόγους, να κάνει και κάποια πράγματα που δεν θα ήταν μέσα στις επιλογές του, αν οικονομικά ήταν καλύτερα. Ωστόσο, τα υποστήριζε τόσο στην οθόνη όσο στο σανίδι σαν να του είχε δοθεί ο καλύτερος ρόλος. Η σχέση μου μαζί του ήταν κυρίως τηλεφωνική. Εγώ έτρεχα μετά την παράσταση να πάω στο σπίτι μου και αυτός να πάει στη Μαρία του. Δουλέψαμε μαζί δύο καλοκαίρια και με τον Χάρρυ Κλυνν -να ακόμα ένας άνθρωπος που θαυμάζω και λυπάμαι πολύ γιατί τον χτύπησε άσχημα η μοίρα με τον γιο του-, που δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Μαζί μας ήταν και ακόμη ένας τεράστιος ηθοποιός, ο Γιώργος Κωνσταντίνου. Τους χάζευα όλους. Οι μετρ της επιθεώρησης! Θυμάμαι, πολλή πλάκα κάναμε και με τη Βάσια Τριφύλλη σ’ αυτές τις δουλειές. Μοναδική ηθοποιός η Βάσια.

Και ο Μίμης Χρυσομάλλης;

Με τίμησε με τη φιλία του! Ερχόταν με τη σύντροφό του Ελένη Κρίτα και έτρωγαν στο σπίτι μας και ήμασταν όλοι μαζί μια οικογένεια. Για μένα ο Μίμης ήταν ένας αριστοκράτης – έτσι νόμιζα τουλάχιστον στην αρχή. Φοβόμουν ότι δεν θα καταδεχόταν να έρθει σπίτι μου. Αλλά αυτός ήταν ο πιο απλός άνθρωπος και ένας καλλιτεχνικός άρχοντας.