«Ο Σωτήρης Μουστάκας είχε δανειστεί από τοκογλύφους, μου τον έφεραν μέσα στο πορτμπαγκάζ και τους έδωσα 2,5 εκατ.»
«Όσα χρήματα και να έπαιρνε ο Σωτήρης Μουστάκας, πήγαινε στο καζίνο και τα ακούμπαγε».
Στην εφημερίδα Espresso και τον Νίκο Νικόλιζα έδωσε συνέντευξη ο Αλέξανδρος Παρίσης. Ο γνωστός θεατρικός επιχειρηματίας εξομολογήθηκε κι ένα περιστατικό, όπου ο Σωτήρης Μουστάκας, ουσιαστικά, έπεσε θύμα απαγωγής από τοκογλύφους.
Εμείς οι νεότεροι, πάντως, θυμόμαστε ότι από τους αγαπημένους σας συνεργάτες ήταν ο Σωτήρης Μουστάκας…
Ο Σωτήρης ήταν ο αδερφός μου, ο φίλος μου, η οικογένειά μου. Πολλά χρόνια μαζί. Σαν άνθρωπος και σαν ηθοποιός ήταν διαμάντι. Και εκτός αυτού, ο Σωτήρης «τα ‘φερνε», που λένε στο θέατρο. Εμπορικός ηθοποιός και ανεξάντλητος σαν κωμικός.
Δυστυχώς, είχε ένα πάθος, τραγικό θα λέγαμε…
Είχε πάθος με το καζίνο.
Αληθεύει ότι έπαιρνε τεράστιες προκαταβολές για τις παραστάσεις και μετά…
Δυστυχώς, είναι αλήθεια ότι τις έπαιζε στο καζίνο αυτές τις προκαταβολές. Όμως ξαναλέω, ήταν εκπληκτικός σαν άνθρωπος και σαν ηθοποιός. Αυτό πρέπει να μείνει στον κόσμο.
Κάποτε μου είχε πει ο Μουστάκας ότι «αν δεν έχω δίπλα μου τον Παρίση, δεν μπορώ να λειτουργήσω στη σκηνή». Ισχύει;
Καθόμουν πάντα απέναντί του και του έκανα διάφορα. Κι εκείνος άρχιζε τις γκριμάτσες στον κόσμο και έπεφτε το θέατρο από τα γέλια και το χειροκρότημα. Αλλά και πριν από κάθε παράσταση, στα παρασκήνια του θεάτρου, γελάγαμε με τις ώρες. Ο Σωτήρης ήταν για μένα ο καλύτερός μου φίλος.
Και τελικά πέθανε στην ψάθα. Αλήθεια, πού οφείλεται μεγάλοι πρωταγωνιστές στο τέλος να έχουν άδοξο τέλος και να πεθαίνουν στην ψάθα;
Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Ο καθένας μας, νομίζω, πρέπει να κάνει κουμάντο και για τα γεράματα. Και μια που λέμε για τον μέγα Μουστάκα, όσα χρήματα και να έπαιρνε, πήγαινε στο καζίνο και τα ακούμπαγε. Μια φορά είχε πάρει κάτι χρήματα από κάποιους τοκογλύφους που ήταν έξω από το καζίνο. Ήταν Σάββατο και είχαμε διπλές παραστάσεις. Αναγκάστηκα και τους έδωσα 2.500.000 δραχμές και μου τον έφεραν μέσα στο πορτμπαγκάζ ενός αυτοκινήτου Opel, που τον είχαν κλείσει για να τον «εξαφανίσουν». Ωστόσο, ο Σωτήρης, ξαναλέω, ήταν πολύ καλός άνθρωπος.