Ο Χρήστος Σπανός εξομολογείται για το «Άκρως Οικογενειακόν»

Αναδρομή στην εποχή που πρωταγωνιστούσε στην επιτυχημένη σειρά «Άκρως Οικογενειακόν» έκανε ο Χρήστος Σπανός μέσα από συνέντευξή του στο Λοιπόν. Τι αναμνήσεις έχει από εκείνη την περίοδο και πως είναι σήμερα οι σχέσεις του με τους συμπρωταγωνιστές του;

Πώς προέκυψε ο ρόλος σου στη σειρά;

Aυτή τη στιγμή, με γυρίζεις πολλά χρόνια πίσω. Ήταν άνοιξη του 2001. Μαθαίνω ότι γίνεται μια οντισιόν στον Αντ1 για μια οικογενειακή σειρά με τον Γιάννη Μπέζο και τη Ναταλία Τσαλίκη και πήγα. Μετά από λίγες μέρες, με ενημερώνουν ότι θα κάνω τον «Ερμή», ένα από τα παιδιά τους, στη σειρά που θα λέγεται «Άκρως Οικογενειακόν». Κανονίστηκε η πρώτη ανάγνωση με όλο το καστ στα γραφεία της παραγωγής και θυμάμαι έφυγα με τα πρώτα επεισόδια στο χέρι. Η χαρά μου ήταν απίστευτη.

 Ο ρόλος του «Ερμή» κατά πόσο σε βοήθησε στην πορεία της καριέρας σου;

Με τον «Ερμή» συστήθηκα ουσιαστικά στο τηλεοπτικό κοινό. Με αυτόν τον ρόλο έγινα γνωστός αν θέλεις, παρ’ όλο που είχα εμφανιστεί ξανά στο παρελθόν σε τηλεοπτικές σειρές «Καλημέρα Ζωή», «Βίος Ανθόσπαρτος», «Δέκα Μικροί Μήτσοι», κ.ά. Η τηλεόραση ήταν και είναι ένα πολύ δυνατό μέσο και για τον κόσμο, αλλά και για τους ανθρώπους της δουλειάς μας. Οπότε για να απαντήσω ακριβώς στο ερώτημά σου, ο ρόλος μου ήταν αρκετά βοηθητικός, κυρίως στην αρχή της πορείας μου. Σίγουρα βέβαια, ο περισσότερος κόσμος με έχει στο μυαλό του μέσα από αυτόν τον ρόλο.

Πώς θυμάσαι αυτή την εποχή;

Ήταν σχεδόν το ξεκίνημά μου. Θυμάμαι ότι είχα μια νεανική ορμή, έναν ωραίο ενθουσιασμό, καθόλου έπαρση και πολλή δίψα για δουλειά. Και κυρίως όνειρα και σχέδια πολλά. Ήταν μία αθώα εποχή.

Θυμάσαι να μας αναφέρεις στιγμές, ευτράπελα ή έντονα γεγονότα από τα γυρίσματα;

Αυτό που μου έχει μείνει από αυτή τη σειρά, είναι το πόσο γελούσαμε στα γυρίσματα. Μιλάμε για άφθονα γέλια. Θυμάμαι μια μέρα, κάναμε μια σκηνή στην κουζίνα του σπιτιού μας και τρώγαμε υποτίθεται το πρωινό μας πριν πάμε στο σχολείο. Η οικογένεια ήταν όλη μαζεμένη στο τραπέζι. Μας είχαν πιάσει γέλια και δεν μπορούσαμε να γυρίσουμε τη σκηνή. Γελούσα τόσο, που βούτηξα το πρόσωπό μου στο μπολ με τα δημητριακά για να μη φανεί στην κάμερα. Γενικά το κλίμα ήταν πολύ όμορφο και οικογενειακό. Τα γυρίσματα ήταν πολύωρα, αλλά όταν συνεργάζεσαι με πολύ καλούς ανθρώπους, μπροστά, αλλά και πίσω από τις κάμερες, τα ξεχνάς όλα! Άλλωστε οι συνεργασίες είναι αυτές που μετράνε.