Μαίρη Σταυρακέλλη: «Έπεσε πάνω μου όλη η φωτιά, το πρόσωπό μου ήταν η μόνη απώλεια, πήγα στο νοσοκομείο τούμπανο»

Συνέντευξη στο περιοδικό «Λοιπόν» και τον Ανδρέα Θεοδώρου έδωσε η Μαίρη Σταυρακέλλη. Η ηθοποιός αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, και στο ατύχημα που άλλαξε την κοσμοθεωρία της.

Γιατί από τα άσχημα που μας συμβαίνουν, καταλαβαίνουμε την αξία της ζωής;

Διότι αυτό είναι ο άνθρωπος. Διότι θεωρεί τα καλά αυτονόητα. Μόλις τα χάσει, συνειδητοποιεί την αξία τους. Όλοι μας. Και εγώ κάποτε έπαθα ένα ατύχημα. Έκαψα το πρόσωπο μου. Από τότε άρχισε να αλλάζει… η κοσμοθεωρία μου..

Τι συνέβη;

Μόλις είχε τελειώσει η παράσταση «Άντρες έτοιμοι για όλα». Έχω διάσπαση προσοχής. Κάποιες φορές… το τερματίζω. Άλλα βλέπω, άλλα σκέφτομαι …άλλα κάνω. Ε! Άνοιξα το μάτι της κουζίνας. Πότε και γιατί, δεν το θυμάμαι.. Στο μάτι έβαλα μια κατσαρόλα με ελάχιστο λάδι μέσα. Μετά βγήκα στον κήπο να κόψω λίγο θυμάρι και καταπιάστηκα με κάτι άλλο και κάτι άλλο και.. Όταν μπήκα μέσα, η κατσαρόλα είχε πάρει φωτιά. Ο χώρος είναι ενιαίος και εκεί υπάρχει και μια τεράστια βιβλιοθήκη, λέω κάτσε μην αρπάξει τίποτα και γίνει παρανάλωμα. Έτσι πήρα την κατσαρόλα ψύχραιμα και όπως πήγα να την ακουμπήσω κάτω έρχεται το σκυλί μου. Για να μην το χτυπήσω λοιπόν, έκανα μια απότομη κίνηση και ένα ρεύμα αέρα έριξε πάνω μου όλη τη φωτιά.

Πως αντιδράσατε τότε;

Η φωτιά ήταν μικρή. Έσβησε μόνη της. φανταστείτε δεν άλλαξα ούτε κουζίνα. Το πρόσωπό μου ήταν η μόνη… απώλεια. Που όπως βλέπετε, επανήλθε. Αλλά η φωτιά έκαψε την… άποψή μου για την ζωή!

Πόσο καιρό έκαναν να περάσουν οι ουλές;

Έκανα κατά λάθος κάτι σωτήριο. Έβαλα αμέσως αλόη και κεραλοιφή σε πολύ ποσότητα. Αυτό σταμάτησε το κάψιμο στην πρώτη στιβάδα δέρματος. Ε μετά έριξα στο κεφάλι μου ένα βαμβακερό παρεό, πήρα τον αδερφό μου τηλέφωνο. Από τον τρόπο που με κοίταξε κατάλαβα ότι ήμουν χάλια. Είχε κλείσει όλο το μάτι μου και το μισό μου στόμα. Πήγα στο νοσοκομείο τούμπανο. Ο δερματολόγος που με παρακολουθούσε από μικρή έλειπε και όταν μετά από 20 μέρες πήγα να με δει, δεν πίστευε ότι είχα καεί τόσο πολύ μέχρι που είδε τις φωτογραφίες. Μόλις τις είδε, μου είπε να πάω στην εκκλησία να ανάψω μια λαμπάδα και μετά να πάω να φιλήσω τη μητέρα μου για το δέρμα που μου έδωσε. Είχε αναπλαστεί πάρα πολύ γρήγορα. Αλλά αυτά έγιναν… μια φορά κι έναν καιρό…