Μαίρη Ραζή: «Δεν συμφωνώ, αυτό είναι ένας ρατσισμός που δεν το δέχομαι»

Η Μαίρη Ραζή παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό My Tv και τη δημοσιογράφο Μάρα Σαρρή με αφορμή την παράσταση «Τα τέσσερα πόδια του τραπεζιού». Μέσα σε όλα, η δημοφιλής ηθοποιός μίλησε για τη συνεργασία που έχει επί σκηνής με τον σύζυγο της και την κόρη τους

Πως είναι να συνεργάζεστε επί σκηνής τόσο με τον σύζυγο σας, Σωτήρη Τσόγκα όσο και με την κόρη σας, Κοραλία Τσόγκα;

Πολύ ευχάριστο! Είναι κάτι που δεν συμβαίνει εύκολα και είμαστε τυχεροί. Στις 90 παραγωγές που έχουμε κάνει, είναι η τέταρτη φορά που είμαστε σε μια παράσταση και οι τρεις μαζί. Η Κοραλία δουλεύει συνήθως, κάνει τη δική της καριέρα. Είναι πολύ όμορφο να παίζεις με το παιδί σου. Βέβαια, πάνω στη σκηνή ξεχνάς ότι αυτό είναι το παιδί σου ή ότι ο άλλος είναι ο άντρας σου. Δεν το σκέφτεσαι. Πάνω στη σκηνή, έχουμε ένα μεγάλο όφελος. Ο Σωτήρης κι εγώ παίζουμε τόσα πολλά χρόνια μαζί. Η συνεννόηση που έχουμε και η υποκριτική μας ταυτότητα είναι κοινές. Οι κώδικες, καθώς συνεννοούμαστε με τα μάτια, έχουμε το ίδιο βάδισμα. Η επικοινωνία, η ταυτότητα μιας παράστασης ορίζεται από τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε εμείς σκηνικά. Αυτό βοηθάει πολύ και τους σκηνοθέτες που μας σκηνοθετούν αλλά και εμάς τους ίδιους. Συνήθως δουλεύουμε και με τα ίδια πρόσωπα, με τον ίδιο πυρήνα. Οι ηθοποιοί με τους οποίους συνεργαζόμαστε προέρχονται από τις ίδιες ερμηνευτικές σχολές. Αποκωδικοποιούμε τους ρόλους μας με τον ίδιο τρόπο και έχουμε κοινή γλώσσα.

Δεν θα μπορούσαμε εύκολα να διατηρήσουμε τη σφραγίδα του θεάτρου Πρόβα. Οι ηθοποιοί μας δεν είναι πολύ γνωστοί, από την άποψη ότι μπορεί να μην έχουν εργαστεί στην τηλεόραση, αλλά δουλεύουν πολλά χρόνια κάνοντας συγκεκριμένο θέατρο. Όχι διασκεδαστικό, αλλά ψυχαγωγικό. Όλα τα είδη τα σέβομαι, τα εκτιμώ και τα αγαπώ. Όλα έχουν τον χώρο τους και κανένα δεν υποτιμώ. Όλα τα είδη έχουν τον κόσμο και το κοινό που θέλει να τα δει. Δεν συμφωνω που λένε αυτός είναι κουλτουριάρης ή του εμπορικού. Όλα χρειάζονται. Αυτό είναι ένας ρατσισμός που δεν το δέχομαι. Ο καθένας κάνει τη δουλειά του. Μπορεί να μην πας ποτέ να δεις τον άλλον, να μη σε ενδιαφέρει, όμως υπάρχει ένα κοινό που τον ακολουθεί και για να συμβαίνει αυτό σημαίνει ότι κάτι κάνει καλά.