Κωνσταντίνος Πλεμμένος: «Μέχρι τα 3 του ο μικρός μου αδελφός ήταν κωφός»
«Πηγαίνει σε ειδικό σχολείο που είναι...»
Ο Κωνσταντίνος Πλεμμένος, το τηλεοπτικό ταίρι της Φωτεινής Αθερίδου στην σειρά «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα» μίλησε στο περιοδικό YOU weekly και στον Παναγιώτη Μουλόπουλο και αποκάλυψε το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε ο μικρός του αδελφός.
Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια; «Δεν θυμάμαι κάτι κακό. Ίσα – ίσα. Ήμασταν όλοι μαζί και θυμάμαι να δουλεύει πολύ ο πατέρας μου και να έρχεται το βράδυ. Να μεγαλώνω και να παίζω όλη την ώρα με τον αδελφό μου που είναι κατά δέκα χρόνια μικρότερος. Μετά το Λύκειο ήμουν όλη την ώρα έξω. Τα παιδικά μου τα συνδυάζω με την ωρίμανση και το μεγάλωμα του αδελφού μου. Ήμασταν κολλητοί. από την άλλη, με τα άλλα δυο αδέλφια μου έχω διαφορά επτά χρόνια και έφυγαν από το σπίτι.»
Έχει γίνει κάτι και μεγάλωνες εσύ τον αδελφό σου; «Απλώς έπαιζα συνέχεια μαζί του, γιατί τον αγαπούσα πολύ. Είμαστε πολύ δεμένοι και λόγω της μεγάλης διαφοράς ηλικίας και δεν υπήρχε ζήλια ανάμεσα μας.»
Πώς είναι η σχέση σου με τα αδέλφια σου; «Είναι τέλεια! Ο μεγάλος δουλεύει μπάρμπαν σ΄ένα μαγαζί στο κέντρο της Αθήνας, η αδελφή μου είναι μια υπέροχη αισθητικός και ο μικρός είναι φοβερός τύπος. Μάλιστα, είχαμε παίξει μαζί σε μια παράσταση. Τώρα θα πάει στη Γ Λυκείου. Μέχρι τα 3 ήταν κωφός. Του έκαναν εγχείρηση για να του βάλουν κοχλιακό εμφύτεμα, οπότε από τότε και μετά ακούει κανονικά.»
Για αυτό μου ανέφερες πριν ότι ωρίμασες και τον μεγάλωνες εσύ; «Όταν ήταν τριών ετών το μάθαμε. Απλά τον αγαπώ πολύ!»
Τώρα, όμως είναι όλα εντάξει… «Μια χαρά! Έχει χάσει δυο χρονιές γιατί πήγε στο σχολείο πιο αργά. Δημοτικό πήγε κανονικά αλλά επειδή είχε πολλά παιδιά δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Δηλαδή όταν βρίσκεται σε χώρο με πολύ θόρυβο, δυσκολεύεται να αντιληφθεί από που προέρχεται η φωνή κάποιου. Έτσι πηγαίνει σε ειδικό σχολείο που είναι κωφών και ακουόντων και είναι επτά – οκτώ παιδιά.»
Το συγκεκριμένο γεγονός σ’ επηρέασε ψυχολογικά; «Μ’ έχει κάνει λίγο πιο ευαίσθητο και να μπαίνω ευκολότερα στη θέση αυτών των ανθρώπων, κάνοντας πιο «ελαφριά» κριτική σε όλα τα θέματα. Κάθε οικογένεια ζει μια ιστορία…»