Η Πέγκυ Ζήνα εξομολογείται για την Άννα Βίσση: «Δεν ξέρει τι σημαίνει για μένα»
"Η μαμά μου ντρεπόταν, μου έλεγε: παιδί μου, έχουμε πένθος, δεν είναι ωραίο. Της απαντούσα ότι είναι το μόνο που μπορώ να κάνω μέχρι να περάσει".
Μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξης έδωσε η Πέγκυ Ζήνα στο περιοδικό InStyle και τη δημοσιογράφο Ξένια Ιωάννου. Η γνωστή τραγουδίστρια κάνει μία αναδρομή στην προσωπική και επαγγελματική της πορεία, επισημαίνοντας τους μεγάλους σταθμούς της ζωής της.
Μάλιστα, σε ερώτηση για τον πρόωρο χαμό του πατέρα της, όταν η ίδια ήταν ακόμη στην εφηβεία, η Πέγκυ Ζήνα δεν διστάζει να αποκαλύψει τον τρόπο με τον οποίο η Άννα Βίσση κατάφερε να απαλύνει τον πόνο της μέσα από τη μουσική.
«Στα 12 με 15 μου αρρώστησε ο μπαμπάς από την επάρατη νόσο. Την παλεύαμε με πολύ καλή ποιότητα ζωής, δόξα τω Θεώ. Αυτό όμως δεν μου έδωσε την πολυτέλεια να κάνω την επανάστασή μου, γιατί είχαμε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα μέσα στο σπίτι», δηλώνει η δημοφιλής ερμηνεύτρια.
«Δεν έκανα ποτέ την επανάστασή μου. Δεν θυμάμαι ως έφηβη να υπήρχε μία περίοδος όπου δεν μπορούσα να συνεννοηθώ με τη μαμά μου, όπου ήμουν το αντιδραστικό παιδί. Το πιάνο ήταν ο τρόπος για να ξεσπάσω, ακόμα κι όταν έχασα τον μπαμπά μου.
Θυμάμαι τότε, μάλιστα, έπαιζα στο πιάνο με τις ώρες. Η μαμά μου ντρεπόταν, μου έλεγε: παιδί μου, έχουμε πένθος, δεν είναι ωραίο. Της απαντούσα ότι είναι το μόνο που μπορώ να κάνω μέχρι να περάσει λίγο το πένθος», εξομολογείται στη συνέχεια η Πέγκυ Ζήνα.
«Τραγουδούσα τους Δαίμονες, τη ροκ όπερα του Νίκου Καρβέλα. Είχε κι έναν θυμό σε αρκετά σημεία, είχε ένα κακό που προσπαθούσε να ξορκιστεί. Και κάποιες θλιμμένες μπαλάντες, ειδικά στο τέλος, με τις απώλειες που είχε το έργο. Καμιά φορά λέω στην Άννα Βίσση: δεν ξέρεις μωρέ εσύ γιατί σε αγαπάω και τι σημαίνεις για μένα», περιγράφει η Πέγκυ Ζήνα.