Γιούλικα Σκαφιδά για την εγκυμοσύνη της: «Ήταν μια συνειδητή απόφαση, το σκέφτηκα καλά»

Η Γιούλικα Σκαφιδά έδωσε συνέντευξη στο περιοδικό In Style και στην Κρίστεν Λιάκου και μίλησε για τη εγκυμοσύνη της, τα συναισθήματα που της δημιουργήθηκαν και τον σεξισμό που την ενοχλεί αφόρητα.

Δεν ήταν τυχαία η εγκυμοσύνη σου;

Ήταν μια συνειδητή απόφαση. Το σκέφτηκα καλά και είπα, “θέλω”. Και αν λέω ότι θέλω, γιατί το λέω, μήπως υποσυνείδητα μέσα μου έχει λειτουργήσει όλη αυτή η πίεση της κοινωνίας “πρέπει να γίνεις μάνα”; Έκατσα και τα ζύγισα πολύ καλά όλα αυτά. Γενικά, μου αρέσει να αμφισβητώ, αλλά όχι σε σημείο που να με καθιστά ανελεύθερη στο να πράξω οτιδήποτε θέλω. Νομίζω ότι είναι υγιές να αλλάζεις γνώμη και να εξελίσσεσαι. Εξελισσόμαστε ως άνθρωποι, οπότε και οι επιλογές και οι αποφάσεις μας θα πρέπει να ταυτίζονται κάθε φορά με την ηλικία μας αλλά και την εκάστοτε φάση της ζωής μας.

Και η αυτοδιάθεση του σώματός μας;

Θα σου πω κάτι πολύ αστείο και τραγικό ταυτόχρονα που έχω ανακαλύψει τώρα με την εγκυμοσύνη. Όλοι, μα όλοι όμως, έχουν λόγο για το πώς μια γυναίκα θα φερθεί στο σώμα της. Από το αν θα κρατήσει ή όχι ένα παιδί – που δεν είναι παιδί, είναι έμβρυο – μέχρι το πως θα γεννήσει. Έχουν λόγο για το αν πρέπει να γεννήσεις “φυσιολογικά”, γιατί το άλλο είναι πέραν του φυσιολογικού. Βέβαια, πέραν του φυσιολογικού είναι και το ηλεκτρικό αλλά, όταν πέφτει ο ήλιος, ανάβουμε λάμπα. Δεν ήταν εδώ όμως πάντα, δε μας έφτιαξε έτσι η φύση…. Δεν είναι φυσιολογικό να έχουμε ηλεκτρικό στο σπίτι αλλά είναι μια εξυπηρέτηση που μας αρέσει και μας βολεύει.

Έτσι και η επισκληρίδιος είναι μια εξυπηρέτηση, όπως όταν κάνουμε μια ένεση επειδή πονάμε. Τίποτα από αυτά δεν είναι φυσιολογικό, αλλά η τεχνολογία εξελίχθηκε και η ιατρική επιστήμη εκμεταλλεύτηκε την εξέλιξη της τεχνολογίας και φτάσαμε εδώ. Όσον αφορά, δε, τη γυναίκα, τίποτα από αυτά δεν πρέπει να συμβαίνει. Δεν μπορούμε να κάνουμε καισαρική γιατί πρέπει να προσπαθήσουμε τον “φυσιολογικό” τοκετό και αν κάνουμε καισαρική είναι γιατί δεν τα καταφέραμε. Γιατί να μην πάμε με το εύκολο; Γιατί η γυναίκα θα πρέπει να γεννήσει με τον δύσκολο τρόπο; Για να αποδείξει ότι είναι γυναίκα και ότι της αξίζει να έχει ένα παιδί; Αυτά όλα είναι ζητήματα που έχω αντιμετωπίσει και, παρότι δεν ξέρω ακόμα πως θα γεννήσω, σκέφτομαι ότι μάλλον θα κάνω ό,τι μου είναι πιο εύκολο και πρακτικό.

Ξέρω ότι σε ενοχλεί τρομερά ο σεξισμός της κοινωνίας. Ωστόσο, μήπως κι εμείς οι ίδιοι τον αναπαράγουμε;

Ναι, με απασχολεί, γιατί ξέρεις τον βλέπω και θέλω να ουρλιάξω: «Είναι εδώ, υπάρχει! Να, κοίτα τι είπες, κοίτα τι έκανες, υπάρχει!» Θέλω να προσπαθήσω να αφυπνίσω τους φίλους μου, για αρχή.

Τώρα που θα κάνεις αγόρι, έχεις σκεφτεί ότι είναι η κατάλληλη ευκαιρία να προσφέρεις έναν φεμινιστή σε αυτή την πατριαρχική κοινωνία;

Στις πρώτες επισκέψεις, πριν μάθω το φύλο του μωρού, δε με απασχολούσε καθόλου, αλλά αν έπρεπε σώνει και ντε να πω κάτι, θα έλεγα “οκέι, μήπως ένα αγοράκι;” Κι αυτό γιατί είμαστε τρεις κόρες στην οικογένεια. Επιπλέον, η μεγάλη μου αδελφή έχει τρεις κόρες και η άλλη έχει μια. Μετά, όταν μου είπαν ότι είναι αγόρι, δε θα πω ότι στεναχωρήθηκα, σε καμία περίπτωση, αλλά κάπως είπα στον εαυτό μου, «Ήθελες αγόρι και έγινε αγόρι, μήπως είσαι τελικά θύμα κι εσύ της πατριαρχίας;» (γέλια)