Γιώργος Λιάγκας: «Όλες οι πλάκες έχουν κι ένα όριο…»
«Είναι ωραίο να σπάμε τον αστισμό στον οποίο όλοι μεγαλώσαμε και τα όρια που αυτός μας επιβάλλει».
Ο Γιώργος Λιάγκας, στην στήλη του στην εφημερίδα Secret, σχολίασε για το ντύσιμο του πρωθυπουργού στο ταξίδι του στην Κίνα και θυμήθηκε παλιές εποχές του “ζιβάγκο και της «πασοκικής» μουστάκας”, όπως χαρακτηριστικά έγραψε.
«Όλες οι πλάκες έχουν και ένα όριο. Και όλοι οι συμβολισμοί επίσης. Είναι ωραίο να σπάμε τον αστισμό στον οποίο όλοι μεγαλώσαμε και τα όρια που αυτός μας επιβάλλει.
Τι θα φορέσω, πως θα φάω, πως θα σταθώ , πως θα μιλήσω, πως θα κινηθώ, πως θα φερθώ. Τόσα και τόσα προβλήματα έχουμε, γιατί να μην απλοποιήσουμε τη ζωή μας , πέρα από τον καθωσπρεπισμό που οι κανόνες του σαβουάρ βιβρ μας επιβάλουν.
Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Το ντύσιμο ήταν αρχικά μια ανάγκη του ανθρώπου, όταν του έπεσαν οι τρίχες, να προστατευτεί από το κρύο και τις καιρικές συνθήκες. Στην πορεία όμως έγινε στιλ, μόδα, τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας. Θέλουμε να ‘μαστε όμορφοι. Έχουμε την ανάγκη να αρέσουμε. Θέλουμε να βάλουμε κάτι που μας κολακεύει στο πρώτο ραντεβού, να φορέσουμε ωραίο κουστούμι ή νυφικό στον γάμο μας, να τιμήσουμε τους ανθρώπους που μας προσκάλεσαν σε μια γιορτή όταν πάμε καλεσμένοι. Και δεν είναι σύμβαση όλο αυτό. Είναι η ανάγκη έκφρασης. Όχι κατ ανάγκην ακριβής, υπερβολικής ή με τάσεις επίδειξης. Αλλά το κομψό αισθητικά πάντα σου δίνει πόντους σ τη ζωή σου.
Έχουμε ζήσει στην Ελλάδα την εποχή του ζιβάγκο και της «πασοκικής» μουστάκας, που στην πορεία ξυρίστηκε και πήγε για κοκτέιλ στο Four Seasons στο Παρίσι. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο αριστερός πρέπει να ντύνεται διαφορετικά από τον δεξιό. Και δεν μιλάω για την πραγματική αξία ρούχων, αλλά καθαρά για στιλ. Και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το «προοδευτικό ντύσιμο» κατ’ ανάγκην πρέπει να υποδηλώνει αδιαφορία. Δε σε υπολογίζω, άρα είμαι αριστερός. Σε υπολογίζω άρα είμαι συντηρητικός.
Πολύς λόγος έγινε για ακόμα μια φορά για το πρωθυπουργικό ντύσιμο στην Κίνα. Γνωρίζω ότι τα κοστούμια του Τσίπρα και ακριβά είναι και ραμμένα πάνω του sure mesure. Στοιχίζουν μία μικρή περιουσία. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αυτή η εμμονή με τη γραβάτα. Κοροϊδία να το πω, γιατί για ιδεολογική πράξη αντίστασης, κομματάκι δύσκολο έως αδύνατο φαντάζει. Έλεος πια. Ας γίνουν δεξιοί στο ντύσιμο και αριστεροί στην διακυβέρνηση. Θα συμφέρει όλους περισσότερο. Εμάς ως λαό ,κι αυτούς ως στιλ και εικόνα».