Γιώργος Γαλίτης: «Έχω κάνει πολλές προτάσεις στα κανάλια, αλλά δεν υπήρξε ανταπόκριση»

Είναι ένας από τους πιο πετυχημένους κωμικούς ηθοποιούς της γενιάς μας. Το θεατρικό σανίδι τον λατρεύει κι εκείνος αντίστοιχα. Έχει άποψη τεκμηριωμένη και σχολιάζει την επικαιρότητα με τον δικό του τρόπο. Ο Γιώργος Γαλίτης μίλησε στο «Λοιπόν» και τη Μαρία Σοφιανού για τα επαγγελματικά του σχέδια, τους λατρεμένους του γονείς αλλά και το κλείσιμο των θεάτρων.

-Καλοκαιρινή περιοδεία με την κωμωδία «Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός», σε διασκευή και σκηνοθεσία του Χάρη Ρώμα. Πώς νιώθετε γι’ αυτή τη συνεργασία;

Με τον Χάρη είχαμε δουλέψει από το ξεκίνημα της θεατρικής μου πορείας. Ήμασταν μαζί στο πρώτο έργο που έπαιξα, το 1994, σε μια πολύ ωραία παράσταση, τον «Ράφτη Κυριών». Συνεργαστήκαμε κι άλλες φορές. Τώρα μετά από αρκετά χρόνια, ξανά βρισκόμαστε. Ήμασταν πάντα πολύ αγαπημένοι και μιλούσαμε ο ένας για τον άλλον με τα καλύτερα λόγια. Χαίρομαι πολύ, γιατί ο Χάρης, βλέποντας όλη του την πορεία, έχω διαπιστώσει ότι φροντίζει πάντα η παράσταση να είναι ποιοτική, αλλά και οι σχέσεις μεταξύ των συνεργατών να είναι άψογες. Έχει αυτό το χάρισμα. Το θέατρο είναι πρώτα χαρά και μετά δημιουργία. Το πιο σημαντικό είναι να είσαι χαρούμενος και χαλαρός, για να μπορέσεις να ανθίσεις. Πιστεύω λοιπόν, ότι σε αυτή την παράσταση, ανθίζουμε.

-Η παράσταση είναι από την αγαπημένη μας ταινία του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Εσείς ποιον ρόλο υποδύεστε;

Εγώ κάνω τον ρόλο του κοντού. Του Ρίζου δηλαδή. Η πλοκή είναι η ίδια με της ταινίας, αλλά έχουν προστεθεί κάποιοι ρόλοι που δεν υπήρχαν στην ταινία ή ήταν πολύ μικρή η παρουσία τους, ενώ στην παράστασή μας, έχουν μεγαλώσει σε διάρκεια. Φυσικά ο Χάρης Ρώμας έχει κάνει μια υπέροχη διασκευή με πολλά αστεία, με το προσωπικό του χιούμορ και την ποιότητα που «κουβαλάει», χωρίς όμως να προδοθεί το άρωμα της εποχής, ούτε και το ίδιο το έργο.

-Πώς βιώνετε κάθε φορά την εμπειρία της περιοδείας; Πόσο διαφορετικό είναι από το να πηγαίνεις κάθε φορά στο ίδιο θέατρο;

Κάνω περιοδείες κοντά στα 20 χρόνια. Η συνθήκη του να πηγαίνεις από πόλη σε πόλη, με διαφορετικό είδος κοινού κάθε φορά, είναι αυτό που έχει τη δυσκολία και τη γοητεία. Για παράδειγμα, από ένα πολύ μικρό θέατρο, την άλλη μέρα μπορείς να παίξεις σε ένα τεράστιο, με άλλες συνθήκες. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που μετράει είναι ο θεατής. Ακόμα κι αν βρίσκεσαι σε ένα θέατρο που δεν έχει ούτε καμαρίνια, αυτό που τελικά μένει, είναι να πάει καλά η παράσταση και να το χαρεί ο κόσμος. Ένας λόγος παραπάνω για εμένα, που χαίρομαι όταν κάνω περιοδεία, είναι γιατί είμαι από την επαρχία, από τη Νάουσα. Αγαπώ τους ανθρώπους με τους πιο ήρεμους ρυθμούς από αυτούς της Αθήνας, οι οποίοι περιμένουν πώς και πώς να δουν μια παράσταση και μόλις ολοκληρώνεται, σου δείχνουν μεγάλη ανταπόκριση, ενθουσιασμό και αγάπη.

-Πώς πιστεύετε ότι χειρίστηκε η κυβέρνηση το θέμα των θεάτρων υπό τη συνθήκη της πανδημίας;

Όταν είσαι Υπουργός Πολιτισμού, πρέπει να γνωρίζεις τα πράγματα. Πιστεύω ότι η κα Μενδώνη δεν το ξέρει το θέατρο, όπως και οι περισσότεροι πολιτικοί, γιατί δεν βλέπουν παραστάσεις. Από εκεί και πέρα, για εμένα τα θέατρα δεν έπρεπε να κλείσουν, γιατί αποδεδειγμένα υπήρχε ασφάλεια και έλεγχος. Ούτε είμαι αρνητής, ούτε κάτι ανάλογο. Έχω κάνει το εμβόλιό μου και θα κάνω και τη δεύτερη δόση και πρέπει όλοι μας να το κάνουμε, αλλά η θέση μου είναι ότι οι πολιτικοί θα έπρεπε να νοιάζονται περισσότερο για τους καλλιτέχνες και να ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για την τέχνη και τα θέματά της. Ευτυχώς το σωματείο μας πια, έχει γίνει πολύ δυνατό, έχει κάνει ο Σπύρος Μπιμπίλας τρομερή δουλειά και πιστεύω να αλλάξουν τα πράγματα γενικότερα, όχι μόνο στον δικό μας χώρο. Τα εργασιακά είναι μεγάλη πληγή στην Ελλάδα. Ας μην γυρίσουμε πίσω σε άλλους αιώνες!

-Θα ασχολούσασταν με την πολιτική;

Όχι, ποτέ! Αγαπάω πάρα πολύ τη δουλειά μου. Λατρεύω το θέατρο, το θεωρώ σπίτι μου και τους ηθοποιούς, ανθρώπους μου. Οι συνάδελφοί μου είναι τα αδέρφια μου. Θαυμάζω ωστόσο ανθρώπους που ασχολούνται με την πολιτική και μάλιστα πετυχημένα. Όπως ο Χάρης Ρώμας, ο οποίος το κάνει με μεγάλη επιτυχία, γιατί νοιάζεται. Αλλά είναι σπάνιες αυτές οι περιπτώσεις, δυστυχώς, τόσο φωτεινοί άνθρωποι να ασχολούνται με τον χώρο της πολιτικής.

-Τηλεοπτικά έχετε κάποια σχέδια;

Μου έχει γίνει κάποια πρόταση, ναι. Ακόμα είμαστε σε συζητήσεις και δεν ξέρω αν και πώς θα προχωρήσει. Παράλληλα γράφω και μια παιδική παράσταση για του χρόνου. Θα είναι μια πολύ μεγάλη παραγωγή, αλλά βέβαια κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελιχτούν τα πράγματα.

-Δημιουργείτε και γελοιογραφίες. Μπορεί κανείς αν μπει στον λογαριασμός σας στο Instagram, να δει πολύ ενδιαφέροντα και επίκαιρα σκίτσα με αιχμηρά σχόλια…

Την περίοδο της καραντίνας, που είχα, όπως όλοι, πολύ ελεύθερο χρόνο, διάβασα αρκετά, παρακολούθησα την επικαιρότητα και δημιούργησα αυτές τις γελοιογραφίες. Πάντα αγαπούσα πολύ τη σάτιρα. Έχω κάνει και τους «Διαπλεκόμενους» στο παρελθόν, με μια πορεία αρκετών χρόνων. Θα με ενδιέφερε να ξανά κάνω κάτι σατιρικό τηλεοπτικά.

-Σας έχει λείψει η τηλεόραση;

Πάρα πολύ. Την αγαπώ και σαν μέσο και καλλιτεχνικά. Μπορεί να γίνουν σπουδαία πράγματα. Υπάρχουν πολύ ωραίες δουλειές τη σεζόν που τελειώνει, παρόλες τις δυσκολίες. Μου αρέσει πάρα πολύ ο Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης σε αυτό που κάνει στη σειρά «La familia». Ωραία δουλειά, με ταλαντούχους ηθοποιούς. Κι άλλες αρκετές όμορφες παραγωγές φέτος. Εγώ ιδανικά, θα ήθελα να μπορώ να γράφω και να παίζω. Θα με ενδιέφερε κάτι που έχει να κάνει με σκετς και μεταμφιέσεις, αλλά με έναν τρόπο που να έχει αισθητική και άποψη.

-Έχετε κάνει κάποιες προτάσεις για τέτοιο format στα κανάλια;

Έχω κάνει πάρα πολλές προτάσεις στο παρελθόν. Τα τελευταία χρόνια, όχι. Δεν υπήρξε ανταπόκριση, αλλά δεν πειράζει. Εμένα η βάση μου είναι το θέατρο.

-Για την προσωπική σας ζωή δεν γνωρίζουμε τίποτα. Γιατί έχετε κάνει αυτή την επιλογή;

Συνήθως λένε, «ελάτε εκεί να με φωτογραφίσετε χωρίς να το ξέρω», ε δεν θα το κάνω αυτό. Δεν θα ενδιαφερθεί κανένας. Δεν μου ταιριάζει. Αυτό και με προφύλαξε και με δυσκόλεψε. Μέρος της δουλειάς μας είναι και η δημοσιότητα. Εγώ όμως, προτιμώ να με γνωρίζουν για τη δουλειά μου.

-Ποιο είναι το πιο σημαντικό χειροκρότημα της ζωής σας μέχρι τώρα;

Του πατέρα μου και της μητέρας μου, όταν έπαιζα ερασιτεχνικά στη Νάουσα. Όταν με είδαν για πρώτη φορά στη σκηνή. Είναι οι πιο σημαντικοί μου άνθρωποι. Με βοήθησαν πάρα πολύ στη ζωή μου και στην πορεία μου. Τους χρωστάω αυτό που είμαι.

-Οι κωμικοί ηθοποιοί πώς είναι στη ζωή τους; Ισχύει αυτό που λέγεται ότι είναι πολύ εσωστρεφείς;

Ανάλογα τον ηθοποιό. Για παράδειγμα ο Χάρρυ Κλυνν ήταν το κέντρο. Τον χάζευα και άκουγα να μιλάει για φιλοσοφία, για πολιτική, για ζωγραφική και άλλα. Από την άλλη ο Σωτήρης Μουστάκας είχε μια εσωστρέφεια. Ο Θύμιος Καρακατσάνης είχε έναν απίθανο πολιτικό λόγο. Κορυφαίοι κωμικοί όλοι τους. Εγώ στην προσωπική μου ζωή είμαι πιο χαλαρός. Δεν μπορεί ένας άνθρωπος που τα δίνει όλα στη σκηνή για να κάνει τους άλλους να γελάσουν, να κάνει το ίδιο και στην καθημερινότητά του.

-Τι θέλετε να σας φέρει αυτό το καλοκαίρι;

Ευχή μου είναι να μην φοβόμαστε να χαιρετηθούμε, να αγκαλιαστούμε και να φιληθούμε.