Γιάννης Φλωρινιώτης: «Δεν με άφηνε ο επιχειρηματίας να φύγω, έβγαζε περίστροφο και μου έλεγε… υπόγραψε»

Συνέντευξη στην εφημερίδα Espresso και τον Ηλία Μαραβέγια έδωσε ο Γιάννης Φλωρινιώτης, ο οποίος αποκάλυψε κι ένα άγνωστο περιστατικό με έναν επιχειρηματία νυχτερινού κέντρου.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, έχοντας μετακομίσει στην Αθήνα πια, αρχίσατε να γράφετε ιστορία.

Πρώτα πήγα Αμερική και Καναδά. Θυμάμαι πήγαιναν τότε μόνο τα μεγάλα ονόματα σε αυτά τα μέρη, αλλά εμένα μου έγινε πρόταση και πήγα με μια παρτενέρ και ωραία τραγουδίστρια, με την οποία είμαστε μέχρι σήμερα αδελφικοί φίλοι, τη Λίζα Μουστάκα. Είχαμε μεγάλη επιτυχία τότε, μαζεύαμε τα δολάρια από τις πίστες, χαμός γινόταν. Δεν ήταν δηλαδή μόνο το καλό μεροκάματο, ήταν και η λεγόμενη «χαρτούρα», γέμιζε η πίστα με δολάρια. Από τα λεφτά που μάζεψα στην Αμερική αγόρασα ένα σπίτι στη μάνα μου, την οποία είχε δείρει τότε ο πατριός μου, και της είπα να τον εγκαταλείψει, πήρα και τα αδέλφια από τα ορφανοτροφεία και ένωσα πάλι όλη την οικογένειά μου.

Στην Αθήνα τα βρήκατε εύκολα τα πράγματα;

Καθόλου! Ηταν, θυμάμαι, μέση της σεζόν, και όσοι μου είχαν πει για δουλειά ήταν «κλεισμένοι». Με τα πολλά, βρήκα να τραγουδήσω στο χειρότερο μαγαζί της πόλης, ένα πολύ λαϊκό. Σκυλάδικα τα λέγανε τότε. Για να μπεις χρειαζόσουν κράνος και άμα έβγαινες ζωντανός, έκανες και τον σταυρό σου! Ελα όμως που το δικό μου το πρόγραμμα, με τα ελαφρολαϊκά τραγούδια και τα εκκεντρικά ντυσίματα, δεν άρεσε σε αυτήν την κατηγορία του κόσμου, με αποτέλεσμα να αρχίσουν σιγά σιγά να φεύγουν και να έρχονται άλλοι, όπως ζευγάρια και οικογένειες. Γέμιζε ασφυκτικά το μαγαζί κάθε βράδυ. Τρία χρόνια έμεινα εκεί, δεν με άφηνε ο επιχειρηματίας να φύγω. Μου έβγαζε περίστροφο κάθε φορά που ήταν να υπογράψω συμβόλαιο για την επόμενη σεζόν και μου έλεγε: «Υπόγραψε!». Στη συνέχεια όμως έβαλα στόχο να βρεθώ στα μεγαλύτερα μαγαζιά, όπως και έγινε. Πέρασα από τη Νέα Αθηναία, όπου έγινε χαμός, και μετά πήγα στα Δειλινά.