Φίλιππος Σοφιανός: Οι αποκαλύψεις για τα υπέρογκα ποσά και τα …σημερινά
«Η τηλεόραση που κάνουμε τώρα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την τηλεόραση που κάναμε από το 1992 μέχρι και το 2005.»
Κουβαλώντας 36 χρόνια πείρα στο θέατρο και την τηλεόραση, ο Φίλιππος Σοφιανός μιλάει στο MYtv και στην Μάρα Σαρρή γγια τις χρυσές εποχές που πέρασε το επάγγελμα του αλλά και για το ρόλο του στη σειρά του ΣΚΑΪ, Προδοσίες.
Έχετε ζήσει τη χρυσή εποχή της ελληνικής τηλεόρασης. Νοσταλγείτε καθόλου εκείνα τα χρόνια; «Φυσικά! Η τηλεόραση που κάνουμε τώρα δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την τηλεόραση που κάναμε από το 1992 μέχρι και το 2005. Τότε τα μπάτζετ των τηλεοπτικών σειρών άγγιζαν τις 100.000 ευρώ το επεισόδιο και μερικές φορές υπέρβαιναν αυτόν το ποσό. Σήμερα πρέπει να σου πω ότι τα μπάτζετ δεν ξεπερνούν τις 12.000 με 15.000 ευρώ ανά επεισόδιο. Νομίζω ότι καταλαβαίνει κανείς τη διαφορά. Εγώ πραγματικά πιστεύω ότι είναι τηλεοπτικό θαύμα αυτό που γίνεται. Όταν ήρθα να μείνω στην Κύπρο είδα πως γίνονταν οι σειρές, με τι υποδομή και με τι μπάτζετ, είπα «αυτό είναι κυπριακό θαύμα», ότι δηλαδή ολοκληρώνουν ένα επεισόδιο με τόσο λίγα χρήματα. Η τηλεόραση είναι ακριβή ιστορία, αλλά όχι τόσο όσο ο κινηματογράφος.
Θεωρείτε ότι εκείνα τα ποσά, παλαιότερα, ήταν υπέρογκα; «Ήταν υπέρογκα, αλλά από την άλλη ήταν και αυτά που έδωσαν στο τηλεοπτικό κοινό σειρές σαν την Πρόβα νυφικού. Έδωσαν έναν Κουτσομύτη, εξαιρετικές σειρές σαν του Μανούσου Μανουσάκη και της Μιρέλλας Παπαοικονόμου. Ήταν σειρές οι οποίες είχαν μια φροντίδα και τα αναγκαία για να καλυφθεί ένα προϊόν το οποίο ήταν μπιζουδάκι. Σειρές τις οποίες τις βλέπουμε και τις ξαναβλέπουμε. Η υπερβολή δημιουργούσε μια ευφορία. Όμως, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, ήταν υπερτιμημένες, σχεδόν παράλογες, ενώ οι αμοιβές των ανθρώπων ήταν παράλογες. Ωστόσο, τουλάχιστον αυτή η κατάσταση δημιουργούσε μια ευφορία στους ανθρώπους που δούλευαν, οι οποίοι έρχονταν στη δουλειά με ένα διαολεμένο κέφι και μια διαολεμένη όρεξη να δουλέψουν, γιατί δεν είχαν πολλά να σκεφτούν. Σήμερα κάνεις ένα γύρισμα το οποίο δεν σε καλύπτει και θα πρέπει να κάνεις και κάτι άλλο για να επιβιώσεις. Οπότε η δουλειά πολύ εύκολα μετατρέπεται σε δουλεία.»