Δημήτρης Γεροδήμος: «Ζαλίστηκα και αισθάνθηκα ότι κατέρρεα, ότι πάθαινα κάτι κακό»

Δημήτρης Γεροδήμος

"Δεν επιτρέπεται σε κανέναν να μένει αμέτοχος ή να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας" τονίζει, μέσα σε όλα, ο Δημήτρης Γεροδήμος.

Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε ο Δημήτρης Γεροδήμος στο περιοδικό 7 Μέρες Tv και τον δημοσιογράφο Γιάννη Βίτσα με αφορμή την επιτυχημένη σειρά της ΕΡΤ, «Κάνε ότι κοιμάσαι». Μέσα σε όλα, μάλιστα, ο ηθοποιός αναφέρθηκε στο κομμάτι του bullying καθώς και της ανασφάλειας που χαρακτηρίζει τον χώρο της υποκριτικής.

Τηλεοπτικά είναι η πρώτη φορά που μια σειρά ασχολείται με τον σχολικό εκφοβισμό. Εσείς, ως έφηβος, αντιλαμβανόσασταν ότι υπήρχε bullying; Έτυχε να βιώσετε κάτι ανάλογο;

Εγώ προσωπικά όχι, διότι ασχολούμουν με την κολύμβηση και με άλλα αθλήματα οπότε είχα αποκτήσει μια κάποια σωματική διάπλαση. Δεν έμπλεκα και σε καβγάδες, αλλά το φαινόμενο υπήρχε και τότε, γνωρίζω ότι το βίωναν πολλά παιδιά. Μια, δυο φορές στο δημοτικό και το λύκειο που έτυχε να γίνω μάρτυρας περιστατικού με παιδί το οποίο βρέθηκε σε δύσκολη θέση, μπήκα μπροστά και το αντιμετώπισα μαζί του. Και η αλήθεια είναι ότι σταμάτησε εκεί η ιστορία. Δεν μπορείς να μένεις αμέτοχος σε αυτές τις ιστορίες. Η σειρά αναδεικνύει το bullying περισσότερο από ότι έχει προβληθεί τα προηγούμενα χρόνια. Δεν επιτρέπεται σε κανέναν να μένει αμέτοχος ή να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Είναι μέρος της καθημερινότητας μας και πρέπει να το προβάλλουμε για να ενημερώνεται ο κόσμος, να ευαισθητοποιείται και να γνωρίζουν τα «θύματα» και το περιβάλλον τους πως να ανταπεξέρχονται σε ανάλογες περιπτώσεις. Ο Γιάννης Σκαραγκάς είναι μαέστρος στο σενάριο και το θίγει πολύ ωραία το θέμα.

Έχετε ζήσει την ανασφάλεια του χώρου;

Θα σας αναφέρω το εξής περιστατικό. Τέσσερα χρόνια μετά την αποφοίτηση μου και ενώ δεν είχα εδραιωθεί ακόμη στα πράγματα, περίμενα ένα τηλεφώνημα για μια θεατρική δουλειά και μια απάντηση για μια τηλεοπτική. Θυμάμαι, ήταν απόγευμα και μπήκα να κάνω ένα μπάνιο και όταν από το άγχος μου αισθάνθηκα ότι κατέρρεα. Αισθάνθηκα ότι πάθαινα κάτι κακό. Ζαλίστηκα, κάθισα στην μπανιέρα και, αφού συνήλθα, είπα ότι δεν έπρεπε να αφήσω το άγχος να με κυριέυει.