Δανάη Μπάρκα: «Θυμάμαι απλώς να κοιτάω τον Άρη, τη Δέσποινα και τον Γιώργο σε κατάσταση απελπισίας»
"Ήταν ασύλληπτα δύσκολο να κρατήσω τα δάκρυα και το σοκ μου μπροστά σε αυτά που έβλεπα να συμβαίνουν", εξομολογείται η Δανάη Μπάρκα.
Για όλα μιλά η Δανάη Μπάρκα στο Secret και την Σπυριδούλα Τριάντου. Πόσο έχει βοηθήσει άλλα κορίτσια να αγαπήσουν το σώμα τους και ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της στον τηλεοπτικό αέρα; Πώς νιώθει όταν την αντιμετωπίζουν σαν την κόρη της Βίκυς Σταυροπούλου;
Η Δανάη Μπάρκα απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια…
Έχεις βοηθήσει πολλά κορίτσια να αγαπήσουν τον εαυτό τους. Ήσουν πάντα έτσι, ένιωθες τόσο καλά με το σώμα σου;
Όχι. Ούτε τώρα είμαι πάντα. Κάποιες φορές με αγαπώ και με χαίρομαι, κάποιες άλλες κλαίω, κάποιες άλλες με κατακρίνω. Αλλά αυτό που λέω πάντα και δεν θα σταματήσω να λέω είναι ένα: δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει η ζωή μας.
Άρα τι είναι πιο έξυπνο; Να την περάσουμε με κακή ψυχολογία και ανασφάλεια ή να την ζήσουμε, να μας αγαπάμε και φυσικά να μας φροντίζουμε όπως μπορούμε, μέσα κι έξω; Νομίζω το δεύτερο. Δεν γεννηθήκαμε για να μας μισούμε, αλλά για να μας αγαπάμε.
Ποια ήταν η πιο συγκλονιστική στιγμή που δυσκολεύτηκες να διαχειριστείς στον αέρα;
Σίγουρα οι στιγμές με τον πόλεμο της Ουκρανίας. Ήταν ασύλληπτα δύσκολο να κρατήσω τα δάκρυα και το σοκ μου μπροστά σε αυτά που έβλεπα να συμβαίνουν. Επίσης η υπόθεση των τριών παιδιών από την Πάτρα. Θυμάμαι απλώς να κοιτάω στα μάτια τον Άρη, τη Δέσποινα και τον Γιώργο και στα διαλείμματα να μιλάω με τη Δήμητρα, την αρχισυντάκτριά μας και να είμαι σε κατάσταση απελπισίας. Είμαι αρκετά ευαίσθητη, οπότε τέτοιες καταστάσεις με διαλύουν.
Ένιωσες ποτέ στη μέχρι τώρα πορεία σου πως σε αντιμετωπίζουν σαν την κόρη της Βίκυς Σταυροπούλου και όχι σαν την Δανάη;
Φυσικά. Δεν κρατάω ωστόσο τα κακά. Είμαι χαρούμενη και περήφανη για την οικογένειά μου. Με έμαθαν να δίνω, να αγαπάω, να σέβομαι, να δουλεύω σκληρά και να κάνω τους γύρω μου να χαμογελούν όταν μπορώ. Άρα, πώς γίνεται να μην αισθάνομαι τιμή που μεγάλωσα με εκείνους; Αγαπώ τους γονείς μου και χαίρομαι να έχω την ταμπέλα «κόρη τους».