Χάρης Θεοχάρης: «Ήταν τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς τη μητέρα μου»
"Ηταν η πρώτη φορά που μαζευτήκαμε στο σπίτι των γονιών μου και εκείνη δεν μας είχε ετοιμάσει φαγητά και ειδικά τα τσουρέκια που έφτιαχνε κάθε χρόνο".
Τον Χάρη Θεοχάρη συνάντησε στο χριστουγεννιάτικο Σύνταγμα, η Σάσα Σταμάτη και μεταξύ άλλων, ο υπουργός Τουρισμού μίλησε για τον μυστικό γάμο του στην Κύθνο, για τη μεγάλη του οικογένεια και για τις πρώτες γιορτές χωρίς την μητέρα του.
Τι θέλετε να σας φέρει το 2020;
Πρώτα από όλα, υγεία και ευτυχία στην οικογένειά μου και σε όλο τον κόσμο. Από εκεί και πέρα, θα ήθελα να μου δοθεί η δυνατότητα να συμβάλω στον μετασχηματισμό του ελληνικού τουριστικού προϊόντος σε πιο ποιοτικούς άξονες. Μέσα στο 2020 θα παρουσιάσουμε το στρατηγικό πλάνο για την επόμενη δεκαετία. Είναι ένας πολύ σημαντικός στόχος και είμαι σίγουρος ότι θα αποτελέσει τον οδικό χάρτη για τον τουρισμό τα επόμενα χρόνια.
Πώς είναι να μεγαλώνεις τέσσερα παιδιά;
Είναι πάρα πολύ δύσκολο, ιδιαίτερα όταν υπάρχει μεγάλη διαφορά ηλικίας μεταξύ τους, από τα 3 έως τα 16 έτη. Εχουν διαφορετικές ανάγκες, σου ζητάνε πράγματα προς διαφορετικές κατευθύνσεις και νιώθεις μονίμως πως ο χρόνος είναι λίγος για να προλάβεις να ικανοποιήσεις τις ανάγκες όλων. Από την άλλη, είναι και το πιο όμορφο συναίσθημα του κόσμου όταν μαζεύονται και παίζουν και περνάμε όλοι μαζί όμορφες στιγμές, είτε βλέποντας μια ταινία είτε πηγαίνοντας κάποια βόλτα.
Γιατί αποφασίσατε να παντρευτείτε μυστικά στην Κύθνο;
Και εγώ και η Δήμητρα δεν θέλαμε να αφήσουμε τη δημοσιότητα να παρεισφρήσει σε όλες τις πτυχές της προσωπικής μας ζωής. Δεν είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι πρέπει η προσωπική ζωή να γίνεται «εργαλείο» στα χέρια ενός δημόσιου προσώπου. Προτιμώ να προσπαθώ να κρατήσω, όσο μπορώ, κάποια στεγανά, ώστε να μπορούμε να έχουμε μια ισορροπία. Γι’ αυτό επιλέξαμε ο γάμος μας να γίνει στην Κύθνο με τα παιδιά μας, τις οικογένειές μας και λίγους -μετρημένους στα δάχτυλα- φίλους. Ηταν η δική μας στιγμή και θέλαμε να την κρατήσουμε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Τι θαυμάζετε σε εκείνη;
Θαυμάζω την αστείρευτη δύναμη που έχει να στηρίζει χωρίς να ζητάει ανταλλάγματα. Οχι μόνο προς εμένα, αλλά προς τα παιδιά, προς τους ανθρώπους γύρω της. Είναι ένας άνθρωπος ανοικτός, που μόλις τη γνωρίσει κάποιος θέλει να της ανοίξει την καρδιά του και την ψυχή του. Γιατί ξέρει να ακούει και να στηρίζει τους ανθρώπους.
Μικρός λέγατε τα κάλαντα; Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια;
Ναι, έλεγα τα κάλαντα. Θυμάμαι τον παππού μου, ο οποίος είχε αγοράσει ένα βιβλιαράκι που είχε τα κάλαντα και μου τα μάθαινε μέσα από αυτό. Στα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’70 θυμάμαι πως για έναν ολόκληρο μήνα έκανα πρόβες για να βγω να τα πω. Ηταν πολύ διαφορετικά στη γειτονιά, γιατί τότε κυκλοφορούσαμε χωρίς φόβο και δεν χρειαζόταν η συνοδεία των γονιών για να πεις τα κάλαντα, όπως, δυστυχώς, συμβαίνει τώρα.
Ηταν διαφορετικά τα φετινά Χριστούγεννα για εσάς;
Ναι. Και καλύτερα αλλά και δυσκολότερα. Δυσκολότερα, επειδή ήταν τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς τη μητέρα μου. Ηταν η πρώτη φορά που μαζευτήκαμε στο σπίτι των γονιών μου και εκείνη δεν μας είχε ετοιμάσει φαγητά και ειδικά τα τσουρέκια που έφτιαχνε κάθε χρόνο. Φέτος αποφάσισα να τα κάνω εγώ για να συνεχίσω την παράδοσή της και να μη χαθεί η συνταγή από την οικογένεια. Επίσης, νιώθω ένα βάρος ευθύνης, με αρκετές έγνοιες στο μυαλό μου, και αυτό με βαραίνει αναγκαστικά, δεν με αφήνει απλά να «κλείσω τον διακόπτη» και να μη σκέφτομαι τίποτα. Από την άλλη είναι και πιο ήρεμα, γιατί νιώθω πως έχω βρει τη θέση μου, τον δρόμο μου. Πέρασα από πολλές αλλαγές τα προηγούμενα χρόνια και σε πολιτικό και σε προσωπικό επίπεδο.