Νίκη Παλληκαράκη: Άφησα την ιατρική για να γίνω ηθοποιός

Φέτος έπαιζες στο θέατρο, στο έργο «Απελπισμένοι», αλλά και στην τηλεόραση, στη «Ζωή της άλλης».
«Καταρχάς είμαι πολύ καλά γιατί δουλεύω. Ακούγεται λίγο “άρρωστο” αυτό, αλλά είμαι πολύ ευτυχισμένη όταν δουλεύω. Είναι ένα κομμάτι της ζωής μου που χαίρομαι που υπάρχει. Έχω επιλέξει πολύ συνειδητά αυτή τη δουλειά. Περνάω πολύ καλά με τους συναδέλφους στο θέατρο, πέρα από την Αθηνούλα (Οικονομάκου), που θέλαμε να ήμασταν παρέα. Έχουμε δημιουργήσει καταπληκτική ατμόσφαιρα στα καμαρίνια. Για μένα ήταν δέλεαρ να δοκιμαστώ σε ένα είδος που δεν είχα υπηρετήσει ποτέ στο θέατρο, την επιθεώρηση. Αυτό είναι μια προσωπική διεργασία δουλειάς. Ήταν ένα στοίχημα, που για δικούς μου λόγους θεωρώ ότι το έχω κερδίσει. Ξεκλέβω Δευτέρα με Τετάρτη και κάνω εκδρομούλες. Είμαι πολύ καλά».

Ακούγεται «προκλητικό» στις μέρες μας να παίζει ένας ηθοποιός στην τηλεόραση και στο θέατρο;
«Ναι, γι’ αυτό θυμίζω σ’ εμένα και στους άλλους, όταν “πέφτουμε”, ότι δεν πρέπει να είμαστε αχάριστοι. Όταν όλος ο κόσμος είναι άνεργος, είναι μεγάλη πολυτέλεια το ότι δουλεύουμε και κάνουμε τη δουλειά που αγαπάμε».

Έχεις τελειώσει την Ιατρική Σχολή, κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί.
«Ξεκίνησα μαζί την ιατρική και τη δραματική σχολή. Στα 7 χρόνια πήρα πτυχίο ιατρικής, παράτησα έπειτα από ένα χρόνο τη δραματική, πριν πάρω ειδικότητα και πάω αγροτικό. Ξαναπήγα όμως στη δραματική σχολή από το μηδέν».

Συνήθως το «μικρόβιο» της υποκριτικής γεννιέται από μικρότερη ηλικία.
«Το ήθελα από μωρό. Ήθελα να σπουδάσω. Η ελληνική πραγματικότητα είναι περίεργη. Μπαίνουμε στις σχολές, σπουδάζουμε… Στα 19 μου τρόμαζα με το χώρο της υποκριτικής. Τελικά, συνειδητοποίησα ότι όλοι οι χώροι κουβαλάνε ακριβώς τα ίδια προβλήματα. Ίσως να μην ήμουν ώριμη συναισθηματικά, γιατί ο ηθοποιός δουλεύει με το συναίσθημα. Πολλοί λόγοι έπαιξαν ρόλο. Φοβήθηκα, αλλά δεν μετανιώνω, γιατί ήμουν πιο έτοιμη για το χώρο του θεάτρου στα 26, που ξαναμπήκα. Από την άλλη, ήταν 10 ολόκληρα χρόνια που δεν τα λες “χαμένα”, αλλά ήταν αρκετά. Σε αυτή τη δουλειά όσο πιο έτοιμος και δομημένος μπεις ως προσωπικότητα, τόσο πιο εύκολα διαχειρίζεσαι όλα αυτά που σε περιμένουν στη γωνία».

Στην προσωπική σου ζωή δεν έχεις παντρευτεί, δεν έχεις κάνει παιδί, ενώ στο σίριαλ «Η ζωή της άλλης» έχεις γίνει και γιαγιά.
«Έγινε συνειδητά. Δεν μου αρέσει να αρνούμαστε να μεγαλώσουμε και στη δουλειά μας. Χόρτασα να παριστάνω την κοπελίτσα στα σίριαλ. Για πόσο καιρό θα καμωνόμαστε τις μπεμπέκες;».

Είναι δύσκολη απόφαση ο γάμος;
«Όταν συμβεί, θέλω να είναι κάτι πολύ συνειδητό και ιδεατό. Αρνούμαι. Προτιμώ την ησυχία μου και την ελευθερία μου».

Τι επιδιώκεις στο μέλλον;
«Επειδή για να είμαι μόνη μου αυτή τη στιγμή σημαίνει ότι δεν τα έχω καταφέρει, προϋπόθεση για να δημιουργήσω οικογένεια είναι να βρω τον άνθρωπο της ζωής μου. Πάντα ήταν σημαντικό».

Ένα παιδί θα άλλαζε τα δεδομένα και τα ζητούμενα;
«Όχι, για μένα πάντα ήταν πιο σημαντικό να βρω το σύντροφό μου. Αν τον είχα, το παιδί θα ήταν απόρροια αυτής της συνεύρεσης. Το βιολογικό ρολόι δεν έχει χτυπήσει ακόμα. Είναι εγωιστικό για μια γυναίκα να κάνει μόνη ένα παιδί και δεν θα το έκανα ποτέ. Είμαι λάτρης του απόλυτου έρωτα. Αν δεν υπάρχει αυτό το απόλυτο, δεν με αφορά τίποτα άλλο. Μπορεί να το βρήκα και να το έχασα, μπορεί να μην το έχω βρει ακόμα… Δεν ξέρω, ψάχνω…».

Τι ετοιμάζεις για το χειμώνα;
«Θα βρίσκομαι με τον Σπύρο Παπαδόπουλο, έναν ηθοποιό που εκτιμώ, στο Θέατρο “Αλέκος Αλεξανδράκης”, στην κωμωδία του Ντάριο Φο “Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού».