Θέατρο: Σεργιάνι την μέρα που ο Θεός της σφαγής έδειξε στη Φαίδρα τους καλούς ανθρώπους

Για μία ακόμα φορά, λίγο πριν η νέα εβδομάδα κάνει την είσοδο της, μέσα από το zappIT ερχόμαστε να σας παρουσιάσουμε προτάσεις για το θέατρο που αξίζει να συμπεριλάβετε στην ατζέντα της θέασης σας. Παραστάσεις που σίγουρα θα προσφέρουν στην έξοδο σας.

Ο Θεός της σφαγής, της Γιασμίνας Ρεζά
Πέμπτη έως Κυριακή στο θέατρο Αθηνά

Μια πανέξυπνη, πολλαπλών επιπέδων κωμωδία δια χειρός Γιασμίνας Ρεζά επιλέγει για να καταπιαστεί ο Κώστας Φιλίππογλου με την διάθεση να προσφέρει ένα ποιοτικότερο του εμπορικού και ένα εμπορικότερο του ποιοτικού αποτέλεσμα στη σκηνή του Αθηνά. Αυτή είναι και η πλέον αισθητή στροφή που επιχειρεί να κάνει μετά από χρόνια ο χώρος.

«Οι άνθρωποι κατακτούνται από τον Θεό της Σφαγής. Τον μόνο θεό που κυβερνάει χωρίς να μοιράζεται την εξουσία του, από την αρχή του κόσμου» έχει δηλώσει η συγγραφέας με αφορμή το συγκεκριμένο έργο της. Και μάλλον δεν έχει άδικο αν το σκεφτεί κανείς.

Κατά την διάρκεια ενός παιδικού διαπληκτισμού, ένας εντεκάχρονος «οπλισμένος» ή ίσως «εξοπλισμένος» με ένα ραβδί χτυπάει έναν άλλον εντεκάχρονο με αποτέλεσμα να τον τραυματίσει ελαφριά. Οι γονείς των παιδιών βρίσκονται προκειμένου να αντιμετωπίσουν πολιτισμένα το πρόβλημα και να λύσουν την παρεξήγηση. Δυστυχώς, όμως, γρήγορα χάνεται ο έλεγχος και οι «πολιτισμένοι» γονείς εκτροχιάζονται.

Η αρχικά ευγενική συζήτηση σύντομα μετατρέπεται σε προφορικό πόλεμο με αποτέλεσμα και οι τέσσερεις γονείς να αποκαλύψουν τον πραγματικό τους εαυτό, να γίνουν έρμαια των ορμών τους και των ταπεινών ενστίκτων τους. Πεδίο… μάχης λοιπόν η θεατρική σκηνή!

Με την επιλογή του Δημήτρη Αλεξανδρή και της Μυρτούς Αλικάκη ο σκηνοθέτης κατορθώνει να προσφέρει δύο ισχυρότατους ερμηνευτικά αντίθετους πόλους στα δύο ζευγάρια. Η Ευσταθία Τσαπαρέλη πετυχαίνει, δε, μια καίρια ερμηνεία πλάι στον σκηνικό της σύζυγο δίνοντας την ευκαιρία σε ένα, πιο έμπειρο ίσως, μάτι να διακρίνει σε εκείνη πλήθος όμορφων χρωμάτων. Τέλος, ο Κώστας Κάππας ως γονέας – οικοδεσπότης κλέβει με τον ήρωα του το κοινό στα πιο εύκολα σημεία του κειμένου.

Φαίδρα, της Μαρίνας Τσβετάγιεβα
Τετάρτη έως Κυριακή στο θέατρο Προσκήνιο

Μια από τις σημαντικότερες ποιητικές φωνές του 20ού αιώνα, που γεφύρωσε με μοναδικό τρόπο τον μοντερνισμό με τη λυρική συγκίνηση, την Μαρίνα Τσβετάγιεβα αποφάσισε ο Δημήτρης Καραντζάς να μας παρουσιάσει με την δική του ματιά στη σκηνή σε μια ψυχολογικά βαθύτερη εκδοχη του μύθου της Φαίδρας. Η Τσβετάγιεβα τοποθετεί όλη την ιστορία στο παλάτι του Θησέα στην Τροιζήνα εγκαθιδρύοντας δυο δραματουργικά δίπολα βασισμένα στη διαλεκτική του έρωτα ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα.

Μια σκηνική σύλληψη για πέντε πρόσωπα που επιχειρούν σ’ έναν νεκρό τόπο να ανασυνθέσουν την χαμένη μας σχέση με την ελευθερία, την ερωτική επιθυμία και την ανάγκη για ένωση μέχρι θανάτου. Δύο ισχυρά δίπολα διαπραγματεύονται την ανάγκη για παρέκκλιση και μια βουτιά στο χάος της επιθυμίας και του φυσικού σώματος σε μια προδιαγεγραμμένη μοίρα.

Οι ιδιαιτερότητες που αναγνωρίστηκαν στο έργο το 1927 αποτελούν σήμερα αποδείξεις του καινοτόμου ποιητικού οράματος της Τσβετάγιεβα, το οποίο επηρέασε ανεξίτηλα τη ρωσική και την παγκόσμια ποίηση. Σε αυτό ο μύθος της Φαίδρας και του Ιππόλυτου μεταφέρεται σε μια ποιητική αλληγορία που μας καλεί να αφυπνίσουμε τη σχέση μας με τη φύση και το ένστικτο.

Στη σκηνή συναντάμε σε βαθιά δουλεμένες ερμηνείες τους Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη, Στεφανία Γουλιώτη, Αλεξία Καλτσίκη, Νίκο Μάνεση και Μιχάλη Σαράντη.

Good People, του David Lindsay Abaire
Τετάρτη έως Κυριακή στο θέατρο Αποθήκη

Ποιος είναι ουσιαστικά καλός άνθρωπος; Είμαστε εμείς ή οι άλλοι; Αυτή είναι ίσως η ερώτηση που θα θέσει κανείς στον εαυτό του αποχωρώντας από τον χώρο του Αποθήκη μετά τη δουλειά που μας συστήνει επί σκηνής η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους. Ο λόγος για το βαθιά ανθρώπινο και άγρια χιουμοριστικό έργο του βραβευμένου με Pulitzer Αμερικάνου συγγραφέα David Lindsay Abaire που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Σκληρό και συγχρόνως τρυφερό διαπραγματεύεται με στεγνό και βιτριολικό χιούμορ το παγκόσμιο τελικά παραμύθι του αμερικάνικου ονείρου. Το πόσο αξιοκρατικά και απλόχερα προσφέρεται στον καθέναν η δυνατότητα «να πιάσει την καλή» και να ξεφύγει από τη μιζέρια και την ταξική του ταυτότητα μόνο με σκληρή δουλειά και λίγη καλή τύχη.

Πλήθος θεμάτων απλώνονται με απλό πλην ουσιαστικό τρόπο στην σκηνή. Από τον ρατσισμό και την διαφορετικότητα ως τις ευκαιρίες μέσα από τις ολοκληρωμένες ερμηνείες των Τάσου Γιαννόπουλου, Παύλου Λουτσίδη, Aurora Marion, Ζωής Ρηγοπούλου, Σωσώς Χατζημανώλη και βεβαίως της Άννας Μαρίας Παπαχαραλάμπους.

«Το Good People είναι μια πολύ ανθρώπινη ιστορία μιας γυναίκας που μεγαλώνει μόνη το ενήλικο παιδί της, το οποίο έχει σοβαρά νοητικά προβλήματα. Έχουμε δύο γειτονιές, η μία φτωχική σαν γκέτο όπου και ζει ενώ η άλλη είναι η πλούσια όπου ζει ο Μάικ. Οι δυο τους υπήρξαν συμμαθητές στην φτωχική γειτονιά, στην πορεία δόθηκε η ευκαιρία σε εκείνον να αλλάξει και να φύγει ενώ η Μάργκι παρέμεινε με όλα τα προβλήματα που είχε η περιοχή και η ζωή της. Το έργο ξεκινάει με την απόλυση της, που σε αυτές της γειτονιές κάτι τέτοιο μπορεί να σημαίνει μέχρι και θάνατος» μου είχε εξομολογηθεί προσφάτως η Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους στη συνέντευξη που παραχώρησε εδώ στο zappIT.

Αξίζει να σημειωθεί, δε, πως το έργο ήταν υποψήφιο για το βραβείο Tony την χρονιά της θεατρικής του πρεμιέρας στο Broadway και έχει κερδίσει επίσης το βραβείο Κριτικών της Νέας Υόρκης. Έχει παρουσιαστεί σε θέατρα σε όλο τον κόσμο με εξαιρετική δικαίως επιτυχία και διθυραμβικές κριτικές από κοινό και κριτικούς.