Θέατρο: Σεργιάνι με την Εύα Κοτανίδη σε ένα ρεσιτάλ ερμηνείας στον κόσμο της Dalida

Μια πρόταση από εκείνες που σίγουρα χρήζουν όμορφης προσοχής στο θέατρο σας φέρνω σήμερα αγαπητοί φίλοι εδώ, μέσα από το Σεργιάνι του zappIT, την οποία απήλαυσα με ενθουσιασμό προ ολίγων ημερών στη Βιβλιοθήκη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Ο λόγος για την παράσταση «Dalida, Τραγουδώντας μέχρι το τέλος» με την Εύα Κοτανίδη σε σκηνοθεσία Νεκταρίας Γιαννουδάκη που επαναλήφθηκε για λίγες παραστάσης και σαφώς θα πρέπει να επαναληφθεί εκ νέου στο προσεχές μέλλον.

Μέσα σε ενενήντα περίπου λεπτά, πρόζας και τραγουδιού, ο μουσικός μονόλογος πραγματεύεται τη ζωή και τα τραγούδια μιας εμβληματικής γυναίκας που έγραψε ιστορία στη γαλλική αλλά και την παγκόσμια μουσική σκηνή. Τα κείμενα που συνέθεσε η ίδια η Εύα Κοτανίδη με τη συμβολή της Ευσταθίας Μαντζούφα επιχειρούν να συστήσουν στο ελληνικό κοινό αυτή την ενδιαφέρουσα και αντιφατική προσωπικότητα, που κινήθηκε σε όλη της τη ζωή από το φως στο σκοτάδι και έζησε μέσα στις τραγικές αντιφάσεις της.

Καθ’ όλη την ροή της παράστασης, η Yolanda Christina Gigliotti, η κατά κόσμο Dalida, συνδιαλέγεται με το κοινό κάνοντας εξομολογήσεις, τον απολογισμό ζωής και καριέρας, ώστε να αποκαταστήσει αλήθειες και να ξανασυστηθεί, ξεδιπλώνοντας τη διττή της φύση που την απογείωσε καλλιτεχνικά αλλά και την εξουθένωσε. Η Dalida ήταν μια μυθική ντίβα, μια μοναδική περφόρμερ, ο ορισμός της femme fatale και και φωτεινή προσωπικότητα. Από την άλλη, η Yolanda Christina Gigliotti ήταν μια γυναίκα τραυματισμένη, σκοτεινή, μοναχική.

Και οι δύο συμβίωναν στο ίδιο κορμί, δίνοντας υπόσταση σε αυτό το πλάσμα που επηρέασε το γαλλικό τραγούδι, υπήρξε πρωτοπόρος, πούλησε εκατομμύρια δίσκους, τραγούδησε σε 10 γλώσσες, έκανε εκατομμύρια κόσμου να τη λατρέψουν ανά την υφήλιο και άφησε έντονο το στίγμα της στη chanson française και στην pop διεθνή σκηνή της εποχής.

Σε αυτή την καλλιτεχνική της στιγμή η Εύα Κοτανίδη αναδεικνύει εξαίσια όλο το μπουκέτο των χρωμάτων που διαθέτει στην ερμηνευτική της φαρέτρα, συνοδεία μιας καταπληκτικής και δουλεμένης φωνής, ζώντας την ηρωίδα της. Από την πρώτη ανάσα σκηνική, το πρώτο βλέμμα, η ηθοποιός γίνεται φανερά η Dalida της και δεν την αφηγείται απλώς. Μια ζηλευτή περφόρμανς πραγματικά από την χαρισματική αυτήν ηθοποιό!

Όπως σου ανέφερα και κατ’ ιδίαν, αγαπητή Εύα, αμέσως μετά την θέαση της εν λόγω δουλειάς, οφείλω να εκφράσω και από τούτο το δημόσιο βήμα πως παρουσιάζεις ένα διαμάντι δωματίου πολλών καλλιτεχνικών καρατίων. Παράλληλα, στην πρώτη της σκηνοθετική προσπάθεια, η έμπειρη ηθοποιός Νεκταρία Γιαννουδάκη αποφασίζει να μελετήσει τις λεπτές ισορροπίες και τις βαθιές ρωγμές του κόσμου της παγκόσμιας ντίβας βουτώντας εις βάθος σε αυτόν. Φροντίζει να φωτίσει επιμελώς όλες τις αρετές της πρωταγωνίστριας της κρατώντας σταθερά σφικτό, στο μεγαλύτερο μέρος, τον ρυθμό της παράστασης με άρτιες και τρυφερές εναλλαγές ανάμεσα στην πρόζα και το τραγούδι.

Ειδική μνεία, πριν από το τέλος, θα κάνω στον μουσικό Παντελή Μπενετάτο που γίνεται επί σκηνής το άλλο μισό της πρωταγωνίστριας «συν-παίζοντας» γλυκά σε ορισμένες στιγμές μαζί της. Τις χορογραφίες επιμελείται η Άννα Αθανασιάδη ενώ τους φωτισμούς υπογράφει η Μελίνα Μάσχα και τα video της παράστασης η Κλεοπάτρα Κοραή.

Dalida, Τραγουδώντας μέχρι το τέλος… Μια παράσταση που θα χαρώ να μάθω πως σύντομα επαναλαμβάνεται στον ίδιο ή σε διαφορετικό χώρο και βεβαίως θα προτείνω με θέρμη να συμπεριλάβετε στην ατζέντα της θέασης σας!