Θέατρο: Σεργιάνι με ένα χρυσό δράκο στην αποξένωση της Ανατολής

θέατρο

Χρυσός Δράκος, από Τετάρτη έως Κυριακή στο Σύγχρονο θέατρο.

Mια από τις πλέον ξεχωριστές προτάσεις για το θέατρο που σας έχω φέρει την φετινή σεζόν εδώ, μέσα από το Σεργιάνι του zappIT, έρχομαι σήμερα να σας παρουσιάσω με θέρμη και να σας ωθήσω να την εντάξετε στην ατζέντα της θέασης σας. Ο λόγος για το έργο «Χρυσός Δράκος» του Roland Schimmelpfennig το οποίο επιλέγει να στήσει με έμπνευση και καλλιτεχνική ζωηράδα ο Γιώργος Ματζιάρης στη σκηνή του Σύγχρονου με μια εκλεκτή πεντάδα ερμηνευτών.

«Μακάρι να μπορούσα να είμαι κάποιος άλλος από αυτόν που είμαι. Κάποιος τελείως διαφορετικός».

Πέντε πρόσωπα μεταμορφώνονται σε δεκαεπτά διαφορετικούς ανθρώπους μιας σύγχρονης πολυεθνικής κοινωνίας.  Πέντε Ασιάτες μάγειρες, στην κουζίνα ενός ταϊλανδο-κινεζο-βιετναμέζικου εστιατορίου, αφηγούνται τις ιστορίες των ενοίκων πάνω και δίπλα από αυτό το οίκημα καθώς και το τι συμβαίνει μέσα στην κουζίνα.

Στο κέντρο της ιστορίας βρίσκεται ένας παράνομος νεαρός Κινέζος που υποφέρει από πονόδοντο και η χαμένη μικρή αδελφή του η οποία, χωρίς να το γνωρίζει, ζει μερικά πατώματα μακριά του.

Μια καθ’ όλα καλοκουρδισμένη ομάδα αποτελούμενη από την Γιούλικα Σκαφιδά, τον Δημήτρη Αλεξανδρή, τον Χρήστο Σαπουντζή, την Φωτεινή Παπαχριστοπούλου και τον Στρατή Χατζησταματίου εξιστορεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ιστορία. Ηθοποιοί όλοι που απολαμβάνεις να βλέπεις στη σκηνή. Με εφόδια όλα τα τεχνικά τους μέσα, σωματικά και ερμηνευτικά, καθώς και την όρεξη να βουτήξουν σε αυτόν τον… μακρινό κόσμο κατορθώνουν να ταξιδέψουν τον θεατή σε αυτή την σκληρή ιστορία της μοναχικής πραγματικότητας.

Ο Γιώργος Ματζιάρης μάς συστήνει ένα βαθιά πολιτικό έργο που καταπιάνεται με τις ανθρώπινες σχέσεις και θέματα σκληρά τα οποία αναδεικνύει με χιούμορ μα και ωμότητα. Θέματα όπως η βία,  η μετανάστευση, το trafficking και η  ανάγκη μας για επιβίωση.  Βαδίζοντας σε μια καθαρή σκηνοθετική γραμμή δείχνει να γνωρίζει ακριβώς πως θέλει να κατευθύνει την ροή και, κυρίως, πως να την απλώσει ορθά στην σκηνή. Κάτι που ευτυχεί στα «χέρια» των ερμηνευτών του.

«Νούμερο 83, Πατ Τάι Γκάι… Τηγανητά νουντλς ρυζιού με αυγό, λαχανικά, κοτόπουλο και πικάντικη σάλτσα από φιστίκι, μέτρια καυτερό» ακούγεται να ηχεί στα αυτιά των ηρώων και των θεατών, κατά τη διάρκεια της ιστορίας, για να απλωθούν ορισμένα καίρια ερωτήματα στη συνέχεια της παράστασης. Τι συμβαίνει κι έχουμε πάψει πια να ακούμε ο ένας τον άλλο; Γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις καταρρέουν; Γιατί είμαστε τόσο απομονωμένοι;

Ερωτήματα στα οποία και δίνονται με ιδιαίτερο τρόπο οι απαντήσεις μέσα από το συγκεκριμένο ανέβασμα που αξίζει δίχως άλλο, φίλοι μου, να παρακολουθήσετε προσεχώς. Την δημιουργία του σκηνικού χώρου υπογράφει ο Σταύρος Μπαλής, τους φωτισμούς, η Μελίνα Μάσχα, την κίνηση η Βρισηίδα Σολωμού και ηεξαίσια μουσική ανήκει στον Λευτέρη Βενιάδη.