«Πιστεύω ότι σιγά σιγά το Survivor θα ξεφουσκώσει»

Ο Δημήτρης Μακαλιάς μιλά στο περιοδικό Λοιπόν και στην Ρενέ Σαραντινού για τη συμμετοχή του στο YFSF, αλλά και το αντίπαλον Survivor…

Έχεις έρθει κοντά με κάποιους ανθρώπους μέσα από το παιχνίδι;

Προσωπικά δεν γνώριζα κανέναν. κοινωνικά, σε εκδήλωση, έχω γνωρίσει τον Ησαΐα Ματιάμπα και τον Άρη Μακρή, δεν είχα καθόλου επαφή με κανέναν. Η ομάδα έδεσε πολύ γρήγορα, περνάμε πολλές ώρες μαζί, αλλάζουμε προσωπεία και μας… βλέπουμε στα χειρότερα μας. Στην κριτική επιτροπή, εκτός από την κ.Κοκκίνου, τους έχω γνωρίσει μέσα από τη δουλειά μου. Τη Μαρία την αγαπώ πολύ, την ξέρω κάποια χρονιά ως παρουσιάστρια, δεν έχουμε προσωπική επαφή. Αλλά μας ενώνει η Κεφαλονιά, γιατί καταγόμαστε και οι δυο από εκεί, κι έχει τύχει να βρεθούμε και στο νησί 1-2 φορές. Είναι μια συγκυρία, νιώθω πολύ ζεστά με όλους αυτούς τους ανθρώπους.

Θα μπορούσες να είσαι ένας από τους τέσσερις κριτές; 

Εννοείται, φυσικά, κι αυτό μου αρέσει, έχει ενδιαφέρον.

Θα ήθελες να είσαι ο νικητής;

Δεν με απασχολεί καθόλου, δεν το έχω σκεφτεί. Στόχος μου είναι κάθε εβδομάδα να γίνομαι όσο καλύτερος μπορώ.

Η απειλή του Survivor στο απέναντι κανάλι υπάρχει;

Προσωπικά για μένα όχι, αλλά σίγουρα ένα τέτοιο τηλεοπτικό προϊόν, που είναι τόσο μαζικό και έχει αγκαλιαστεί από το τηλεοπτικό κοινό, δεν μπορεί να μας αφήνει αδιάφορους κι έτσι φαίνεται και στα τηλεοπτικά νούμερα. Πιστεύω ότι σιγά σιγά θα ξεφουσκώσει, θα κουραστεί ο κόσμος από αυτή τη μανία, όπως και από πολλές άλλες μανίες που παθαίνουμε εύκολα οι Έλληνες και γρήγορα ξεφουσκώνουν.

Εμείς είμαστε ένα τελείως διαφορετικό προϊόν, που έχει το δικό του κοινό. Δεν θα μπορούσα να πάω στο Survivor, δεν θα μου άρεσε σαν διαδικασία ένα τέτοιου είδους παιχνίδι. Μου αρέσει να το βλέπω, όπως γενικότερα τα παιχνίδια, αλλά δεν θα ταίριαζα να συμμετέχω σε κάτι τέτοιο. Η Αντιγόνη είναι πιο αθλητικός τύπος από τους δυο μας, θα ήταν πιο εύκολο να αντεπεξέλθει σε τέτοιες κακουχίες. Να δεχτείς τόσο κακουχία, σωματική και ψυχολογική, για ένα παιχνίδι; Είναι προσωπικό ρίσκο για τον καθένα, να εξαντλήσει τόσο πολύ τα όρια του για ένα παιχνίδι, αυτό με κρατάει πίσω.