Ο Δημήτρης Παπανικολάου, η κόρη του και το φάσμα του αυτισμού: «Θέλω να είναι ευτυχισμένο το παιδί μου»
«Αποκλείεται μέχρι να φύγω από τη ζωή να αφήσω αυτό το παιδί, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα να πεθάνουν σε ένα ίδρυμα με χάπια», λέει ο Δημήτρης Παπανικολάου.
Καλεσμένος στο Πρωινό ήταν σήμερα ο Δημήτρης Παπανικολάου. Ο παλαίμαχος μπασκετμπολίστας μίλησε για το φάσμα του αυτισμού στο οποίο βρίσκεται τόσο ο ίδιος όσο και η κόρη του και εξήγησε πως πολλές φορές οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον αυτισμό ως πρόβλημα υγείας ενώ η πραγματικότητα είναι διαφορετική.
«Μάθαμε για το παιδί και την κατάστασή του όταν ήταν 3,5 ετών. Στον βρεφονηπιακό σταθμό που πήγαινε μας το είπαν. Οι γυναίκες εκδηλώνονται πάντα πολύ πιο συναισθηματικά. Είδαν μια διαφορά σε κάποιες κινήσεις, στον λόγο. Ο αυτισμός θεωρείται αόρατη αναπηρία. Ο αυτισμός έχει πολλές βαθμίδες από χαμηλή λειτουργικότητα μέχρι υψηλή. Δεν είναι όμως θέμα υγείας.
Πολλές φορές λένε ότι ξεκινάω εκστρατεία “κατά του αυτισμού”, δεν πάω κατά. Πάμε κατά του ρατσισμού, της έμφυλης βίας, κατά του εαυτού μας. Ο αυτισμός μπορεί να σε κάνει μη λειτουργικό σε κάποια πράγματα ή υπερλειτουργικό σε κάποια άλλα… Οι αυτιστικοί εστιάζουν σε κάτι. Υπάρχει ένα κοινωνικό στίγμα στα άτομα με αυτισμό, ειδικά στην επαρχία», είπε αρχικά ο Δημήτρης Παπανικολάου.
Ο Δημήτρης Παπανικολάου είπε στη συνέχεια: «Εμείς μάθαμε για την κόρη μας ότι βρίσκεται στο φάσμα όταν ήταν 3,5 και της το είπαμε στα 15, έφυγε αυτόματα ένα βάρος. Χρειάζεται χρόνος να το πεις στο παιδί για να είναι σε μια ηλικία που να καταλαβαίνει. Το μόνο που με νοιάζει είναι να είναι ευτυχισμένο το παιδί μου και αποκλείεται μέχρι να φύγω από τη ζωή να αφήσω αυτό το παιδί, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα να πεθάνουν σε ένα ίδρυμα με χάπια».
Κλείνοντας, ο Δημήτρης Παπανικολάου ανέφερε: «Δεν είναι ξεκάθαρο ακόμα αν ο αυτισμός είναι κληρονομικός. Έμαθα ότι είμαι στο φάσμα του αυτισμού όταν πήγαμε σε συμβουλευτική για το παιδί. Μέχρι τότε έλεγα όχι στη γυναίκα μου στις πολλές εξόδους με πολύ κόσμο και εκείνη το έπαιρνε ως απόρριψη. Κάποια στιγμή λοιπόν, ο ψυχίατρος της είπε “μην τον παρεξηγείς, είναι πιο μοναχικός, δε θέλει πολύ κόσμο γιατί έχει στοιχεία Άσπεργκερ”, έτσι ήρθε και η ησυχία στο σπίτι. Ήρθε η αποδοχή και η κατανόηση».