Ο Αργύρης Ξάφης σε βαρύ πένθος: «Καθόλου πλήρης ημερών, ελπίζω μέσα της να ήταν πλήρης αγάπης»

Δύσκολες ώρες βιώνει ο Αργύρης Ξάφης, όπως έκανε ο ίδιος γνωστό τα ξημερώματα της Κυριακής μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook.

Κι αυτό καθώς και ο δημοφιλής ηθοποιός αποχαιρέτησε για πάντα την αγαπημένη του μητέρα, τέσσερα χρόνια μετά από την “φυγή” του πατέρα του.

Ειδικότερα, όπως έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ο Αργύρης Ξάφης, “τέτοιες μέρες πριν 4 χρόνια χάσαμε – πάλι σε νοσοκομείο – τον πατέρα μου”.

Δημοσιεύοντας λοιπόν ένα τρυφερό φωτογραφικό στιγμιότυπο από τους αείμνηστους πια γονείς του, όπου ο ένας κρατούσε το χέρι του άλλου, ο πρωταγωνιστής μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς του φίλους τα παρακάτω λόγια καρδιάς.

“Η μητέρα μου πέθανε σήμερα. Η Φανή. Καθόλου πλήρης ημερών. Ελπίζω μέσα της να ήταν πλήρης αγάπης από τη Φρόσω κι από μένα, απ´ τις φίλες και τα αδέρφια της. Νομίζω ήταν. Τέτοιες μέρες πριν 4 χρόνια χάσαμε – πάλι σε νοσοκομείο – τον πατέρα μου. Ο Βασίλης. Μέσα στον covid. Δεν μπορέσαμε καν να τον αποχαιρετίσουμε σωστά, άσχημες εικόνες, τραυματικές, που λέμε να τις αφήσουμε κι αυτές πίσω μας”.

“Η μητέρα μου, η λατρεία μου, είχε καρκίνο. Παντού πια. Η αδύναμη καρδούλα της δεν επέτρεπε ισχυρές θεραπείες και έτσι δοκίμαζαν, οι καταπληκτικοί γιατροί που την πρόσεχαν, συνεχώς καινούρια σχήματα μιας και απέρριπτε σωματικά τα προηγούμενα, την διέλυαν κάθε φορά με την τοξικότητά τους. Όταν πρωτοδιαγνώστηκε το 2021, ο καινούριος νόμος που είχε μόλις φέρει ο Μητσοτάκης, δεν τις επέτρεπε να πάρει το μοναδικό φάρμακο που θα την έσωζε. Ήταν ανασφάλιστη”.

“Ο γιατρός που την πρόσεχε, ως ιδιώτης, δεν μπορούσε να γράψει το συγκεκριμένο φάρμακο σε ανασφάλιστη. Έπρεπε να το κάνει γιατρός του δημοσίου. Τα μοναδικά ραντεβού που μας έδινε το 1535 ήταν αρκετούς μήνες αργότερα, μάλλον αφού θα την είχαμε χάσει. Όσοι με ξέρουν πιο κοντά, ξέρουν ότι τότε κάναμε τεράστιο αγώνα να βρούμε ένα μέσον ώστε να μας γράψει το ibrance, ντρέπομαι που το λέω, αλλά αυτό κάναμε γιατί ήταν επείγον. Τελικά δεν βρήκαμε, αλλά βρήκαμε την λύση να κάνουμε μια πρόσληψη στην μάνα μου, ώστε να εμφανιστεί ως ασφαλισμένη και να μπορεί να τις τα γράψει άμεσα ο ιδιώτης και να την προλάβουμε. Έτσι βέβαια έχανε τη σύνταξη χηρείας και άλλα δικαιώματα, αλλά ήταν πιο σημαντικό να νικήσουμε τον άμεσο κίνδυνο. Πάω λίγο πίσω πάλι, πριν τις θεραπείες”.

“1 μέρα αφού βγήκε από την μαστεκτομή η μαμά, ο πατέρας μου μπήκε στο νοσοκομείο με εγκεφαλικό. Θυμάμαι φτάνοντας στο Αγία Όλγα, οι εργαζόμενοι, που είχαν μειωθεί τρομακτικά λόγω covid, διαδήλωναν έξω από το νοσοκομείο. Έλεγαν ότι ο νεοδιορισμένος διευθυντής του νοσοκομείου ήταν άσχετος και βύσμα και συνεχώς σε ταξίδια για ιατρικά συνέδρια. Μέσα ζήσαμε και την σκληρή αλήθεια όλων αυτών: ούτε πάπια, ούτε κουβέρτα, χάος, 2 άνθρωποι έτρεχαν για 100 – 120 ασθενείς, οι άρρωστοι πέθαιναν ο ένας μετά τον άλλο”.

“Σκεφτόμασταν να το τρέξουμε δικαστικά έχοντας μαζέψει αρκετό υλικό κακής διαχείρισης. Αλλά η σκέψη ότι θα την πληρώσουν πάλι κάποιοι που δεν φταίνε και το σύστημα θα συνεχίζει να θερίζει κόσμο, μας απέτρεψε. Και ακόμα περισσότερο η θλίψη από τον χαμό του πατέρα μας και η ανάγκη στήριξης της μαμάς μας, μας έκανε να το αφήσουμε εντελώς στην άκρη”.

“4 χρόνια μετά. Η μαμά είχε γεμίσει. Οι θεραπείες άλλαζαν, κάθε βήμα γινόταν και πιο δύσκολο. Η μητέρα μου λίγες μέρες πριν, μου έστελνε βίντεο από την εξεταστική του ΟΠΟΚΕΠΕ, γελώντας. Δύσκολα, αλλά γελώντας. Αυτή ήξερε τι περνούσε, πόσο πόνο μας έκρυβε. Λέγοντάς μας πόσο μας αγαπάει και πόσο περήφανη είναι για μας και πόσο θέλει να τα καταφέρει. Αλλά το κεφάλι δεν αστειεύεται. Αυτό ορίζει το παιχνίδι. Αυτό ανοιγοκλείνει τις λειτουργίες του σώματος. Αυτός ο ανεξερεύνητος πλανήτης, το κεφάλι. Έτσι άρχισε να δίνει τις τελικές εντολές. Και σήμερα έκλεισε και την καρδιά” υπογραμμίζει ο Αργύρης Ξάφης σ’ αυτό το διαδικτυακό μοίρασμα καρδιάς.