Μαρία Σολωμού: «Όταν χωρίσαμε κι έφυγε ο Μάριος, το παιδί πήδηξε και πήγε στην θέση του»

Μαρία Σολωμού

"Εγώ έμεινα ακούνητη κι έλεγα τι είναι σωστό να κάνω; Να τον πάω στο κρεβάτι του; Δεν τον ζήτησε ποτέ και δεν αναρωτήθηκε ποτέ" ανέφερε η Μαρία Σολωμού σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση.

Στην εκπομπή Mega Stories μίλησε η Μαρία Σολωμού για τον χωρισμό της από τον Μάριο Αθανασίου και πως διαχειρίστηκαν την συνεπιμέλεια του παιδιού τους.

Η ίδια δήλωσε με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Όταν χωρίζεις βιώνεις κάποιο πένθος, στενοχώρια και μια αλλαγή συνήθειας. Το πρώτο που σκέφτηκα όταν χωρίζαμε, είναι πως θα το πω στο παιδί, που ήταν 2 χρονών κι είχε τρομερή αδυναμία στον Μάριο. Την μέρα που μετακόμισε ο Μάριος, πήδηξε από το κρεβατάκι του και πήγε στην θέση του. Εγώ έμεινα ακούνητη κι έλεγα τι είναι σωστό να κάνω; Να τον πάω στο κρεβάτι του; Δεν τον ζήτησε ποτέ και δεν αναρωτήθηκε ποτέ. O Μάριος είχε βρει ένα σπίτι κοντά σε εμάς και το Σαββατοκύριακο τον πήγε βόλτα. Δεν ξέρω αν ήταν λάθος μου. Οι παιδοψυχολόγοι μου έλεγαν πρέπει να του μιλήσεις σαν μεγάλος για τον χωρισμό. Δεν μπορούσα. Παρόλα αυτά δεν χρειάστηκε. Ήξερε.

Ότι και να συνέβαινε με το παιδί εγώ το έβλεπα δραματικά κι ο Μάριος γελούσε. Το παράπονό μου ήταν ότι αυτό το παιδί όταν μεγαλώσει δεν θα πει ο μπαμπάς ζει με τις δύο αδερφές μου κι όχι μαζί μου; Ο Μάριος τον ήθελε και είπε θέλω τα τρία παιδιά μαζί κι είναι μαζί. Ώρες ώρες κάνω πολύ καλή παρέα με τον Μάριο και μένει στο σπίτι που έμενα εγώ. Δηλαδή έφυγα εγώ από το σπίτι για να μην αλλάξει το παιδί δωμάτιο κι είπα στον Μάριο έλα εσύ. Μιλούσαμε στην αρχή με τον Μάριο και του έλεγα τι του έχεις πει για να του το πω κι εγώ. Επίσης με τον Μάριο επειδή είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι κι ουσιαστικά δεν ταιριάξαμε ποτέ, έχουμε πάντα διαφορετικές απόψεις στο οτιδήποτε. Οπότε κάναμε το εξής: όταν μένει μαζί μου αποφασίζω εγώ κι όταν μένει με τον πατέρα του αποφασίζει εκείνος. Είχαμε εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον στις αποφάσεις που έπαιρνε. Αυτήν την στιγμή είναι μεγάλο παιδί, μου λείπει το παιδάκι μου. Δεν ήθελα ποτέ άλλο παιδί αλλά μου λείπει αυτό το παιδί. Φοβερό πράγμα.»