Ο Γιώργος Καπουτζίδης μίλησε στο «Λοιπόν» και στον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου για την ανάγκη να ειπωθούν ανοιχτά οι ιστορίες των ανθρώπων. Ο θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, ηθοποιός και παρουσιαστής αναφέρθηκε, επίσης, στον ρόλο της τέχνης ως χώρου ελευθερίας και στον συντηρητισμό που, όπως επισημαίνει, εξακολουθεί να χαρακτηρίζει την ελληνική τηλεόραση.
-Έχετε αναδειχθεί σε πρότυπο για πολλούς ανθρώπους, ιδιαίτερα για νέα παιδιά, σε σημαντικά κοινωνικά ζητήματα. Πώς το βιώνετε αυτό;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτό που θα ήθελα είναι να υπάρχουν δημιουργοί σε όλα τα επίπεδα, με χαρά, αγάπη και θάρρος μέσα τους, που να ακούν τις ιστορίες του κόσμου. Όταν μεγάλωνα, δεν υπήρχε καμία ιστορία σαν τις «Σέρρες». Υπήρχε ντροπή στο να δεις έναν άνδρα να αγαπά έναν άλλον άνδρα. Σήμερα, όμως, υπάρχει μια σειρά την οποία μπορούν να δουν έφηβοι και νέοι άνθρωποι και να αναγνωρίσουν κάτι που εγώ δεν είχα.
Το μήνυμα είναι απλό: γράψτε τις ιστορίες μας και πείτε τις ανοιχτά. Είναι πολύ σημαντικό. Ο κόσμος το κάνει, αλλά όχι τόσο η τηλεόραση. Η τηλεόραση παραμένει ένα πολύ συντηρητικό μέσο και, κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται πιο πίσω ακόμη κι από το 2005. Τότε αναζητούσαμε τη νέα ιδέα· σήμερα συχνά δεν τη διεκδικούμε.
-Πού πιστεύετε ότι οφείλεται αυτός ο συντηρητισμός;
Σε πολλούς λόγους. Ωστόσο, βλέπω ότι εκτός τηλεόρασης, στους χώρους της μουσικής και του θεάτρου, αυτός ο συντηρητισμός δεν υπάρχει. Οι νέοι δημιουργοί αισθάνονται ελεύθεροι να πουν τις ιστορίες που έχουν στην καρδιά τους, και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ