Έλενα Τυρέα: «Αποχαιρέτησα το πλατό της «Απαγορευμένης Αγάπης» ένα μήνα πριν γεννήσω το πρώτο μου παιδί»

Έλενα Τυρέα

"Αποστασιοποιήθηκα τηλεοπτικά εξαιτίας της μητρότητας"

Το θεατρικό έργο «Φωτιά και νερό», της Χρύσας Σπηλιώτη στο οποίο πρωταγωνιστεί και παρουσιάζεται στο Θέατρο Μικρό Γκλόρια, οι δύο διαφορετικοί κόσμοι που εκπροσωπούν οι ήρωες του έργου, ο τρόπος με τον οποίο επιλέγει τις θεατρικές δουλειές της,  η έντονη τηλεοπτική παρουσία της σε πολλά επιτυχημένα σήριαλ της δεκαετίας του 90 και των αρχών του 2000, η μακρά πια αποχή της, αλλά και το τι θα αποτελούσε έναυσμα στο να επιστρέψει ξανά στην τηλεόραση. Η Έλενα Τυρέα εξομολογείται τις αλήθειες της στο zappit.gr…

Πρωταγωνιστείτε στο θεατρικό έργο «Φωτιά και νερό» της Χρύσας Σπηλιώτη, το οποίο σκηνοθετεί ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος και πρόκειται να παρουσιαστεί στο θέατρο Μικρό Γκλόρια σήμερα. Τι πραγματεύεται η παράσταση ;

Ένας Ιρακινός , μια γυναίκα από το Ιράν  και ένας Ευρωπαίος, συμβιώνουν αναγκαστικά για επτά ημέρες. Παρά το πολιτισμικό χάσμα των δύο αυτών κόσμων , οι ήρωες εξομολογούνται τους φόβους τους και ξεδιπλώνουν κομμάτια της ψυχής τους, μοιράζονται τα τραύματα τους. Ένα έργο βαθιά ανθρώπινο, με χιούμορ, που παραμένει ακόμα, δυστυχώς, τραγικά επίκαιρο.

Πόσο εύκολο είναι να ενωθούν αυτοί οι δύο τόσο διαφορετικοί κόσμοι και τελικά θεωρείτε πως μεταξύ τους έχουν περισσότερες ομοιότητες ή διαφορές;

Το χάσμα είναι μεγάλο και οι πολιτικές και κοινωνικές διαμάχες βαθιά ριζωμένες. Λέει ο Σαίντ (ο Ιρακινός στο έργο μας), στον Ευρωπαίο: «εμείς οι δύο είμαστε σαν φωτιά με νερό, το ένα τρώει το άλλο… άλλοι κόσμοι».  Όμως θεωρώ ότι όλοι οι πολιτισμοί με κάποιον τρόπο συνδέονται μεταξύ τους και πιστεύω πολύ, στην δύναμη της τέχνης. Η τέχνη έχει την δυνατότητα να ενώσει διαφορετικούς λαούς και πολιτισμούς, να μεταδώσει μηνύματα ειρήνης και να δημιουργήσει γέφυρες μεταξύ των διαφορετικών πολιτισμών.

Πως επιλέγετε κάθε φορά τις ηρωίδες που υποδύεστε;

Κυρίως, επιλέγω συνεργάτες. Με τους ανθρώπους τους οποίους καλούμε να συνεργαστώ, θα πρέπει να έχουμε κοινό κώδικα, ίδιες αξίες και όραμα, να ταιριάζουν οι ενέργειές μας. Για να απαντήσω όμως στην ερώτησή σας, θα έλεγα πως κάθε ρόλος που επιλέγω να υποδυθώ θέλω να με εμπνέει και να με εξελίσσει σε προσωπικό επίπεδο.

Ποια είναι τα κοινά σας στοιχεία -εάν υπάρχουν- με την Χαγιάτ, την ηρωίδα που υποδύεστε στην παράσταση;

Η Χαγιάτ, για μένα αντιπροσωπεύει την δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος και την ανθεκτικότητα απέναντι στις δυσκολίες της ζωής. Έχει υποστεί βασανιστήρια – σωματικά και ψυχικά – αλλά με πείσμα επιλέγει να βλέπει την φωτεινή πλευρά της ζωής και να παλεύει για την ευτυχία και την ελευθερία της. Αν λοιπόν, μπορώ να πω ότι έχουμε κάποιο κοινό με την υπέροχη αυτή γυναίκα, είναι ότι το να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο είναι για μένα στάση ζωής.

Έχετε μία μακρά θεατρική διαδρομή, ενώ κατά τα πρώτα βήματα σας πρωταγωνιστήσατε σε μερικές από τις σειρές της δεκαετίας του’90 και των αρχών του 2000 που άφησαν το δικό τους στίγμα στην τηλεοπτική πραγματικότητα. Ανάμεσα τους οι «Δρόμοι της πόλης», «Παλίρροια», «Στην κόψη του ξυραφιού», «Επιφάνεια», «Απαγορευμένη αγάπη». Έπειτα αποστασιοποιηθήκατε με ένα τρόπο τηλεοπτικά. Ποιος ήταν ο λόγος;

Η μητρότητα. Αποχαιρέτησα το πλατό της «Απαγορευμένης αγάπης» ένα μήνα πριν γεννήσω το πρώτο μου παιδί. Δύο χρόνια αργότερα ήρθε και το δεύτερο και κάπως έτσι… από το 2003 φτάσαμε στο 2009 όπου επέστρεψα, θεατρικά πια.

Ποια από τις σειρές που λάβατε μέρος ακουμπά ακόμη και σήμερα την καρδιά σας;

Δεν θα ξεχωρίσω καμιά. Ήταν πολύ όμορφα και δημιουργικά τα χρόνια αυτά για μένα και τις σκέφτομαι όλες τις συνεργασίες, με αγάπη.

Τι θα αποτελούσε έναυσμα για εσάς στο να επιστρέψετε τηλεοπτικά;

Μία πρόταση που θα με έκανε να πω αυθόρμητα: Ωωωω!!! Τι ωραία! Ναι! Πάμε να το κάνουμε!

Είναι, θεωρείτε, διαφορετικός ο τρόπος που κατά τα πρώτα έτη της ιδιωτικής τηλεόρασης γεννιούνταν οι σειρές απ’ ό,τι σήμερα;

Η τηλεόραση στην Ελλάδα, κυρίως τα τελευταία χρόνια, μας έχει χαρίσει πολλές όμορφες στιγμές. Σειρές με άρωμα κινηματογράφου, που θα ζήλευαν ξένες παραγωγές. Δεν ξέρω αν είναι διαφορετικός ο τρόπος που γεννιούνται οι σειρές σήμερα, σίγουρα όμως έχουμε κάνει σημαντικά βήματα προς τα εμπρός και θα πρέπει να είμαστε περήφανοι γι’ αυτό.

Κλείνοντας, γιατί θα πρέπει να παρακολουθήσουμε το «Φωτιά και νερό»;

Είναι κατά την προσωπική μου άποψη, ένα από τα πιο δυνατά έργα της Χρύσας Σπηλιώτη, που μας αφορά όλους  και η σκηνοθετική προσέγγιση του Αυγουστίνου  Ρεμούνδου, το αναδεικνύει με μοναδικό και όμορφο τρόπο.