Άντζελα Γκερέκου: «Έχω πάει σε γηροκομεία, στο βλέμμα τους υπάρχει μία θλίψη που θα έλεγες μακάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα»

Καλεσμένη στο πλατό της εκπομπή «Χαμογέλα και πάλι» ήταν σήμερα η Άντζελα Γκερέκου. Η ηθοποιός μίλησε για την κόρη της, τη Γη της Ελιάς και την παράσταση «Τελευταία Φεγγάρια» στο θέατρο Coronet.

«Είναι ένα κοινωνικό θέμα αυτό που πραγματεύεται η παράσταση που συμμετέχω. Μιλάει για την τρίτη ηλικία, για τους γονείς μας, τους γηραιότερους ανθρώπους, την ηλικία που κάποιοι άνθρωποι την περνούν με μεγάλη μοναξιά, με φόβο και όταν δεν υπάρχουν οι δυνατές σχέσεις αγάπης με την οικογένεια και τα παιδιά είναι δυσβάστακτο. Τα γηρατειά δεν πρέπον να είναι δυσβάστακτα.

Στην παράσταση, ο ήρωας όταν έρχεται η στιγμή να πάει στο γηροκομείο από δική του πρωτοβουλία, την τελευταία νύχτα καλεί την γυναίκα του, που «έφυγε» σε ηλικία 45 ετών και δεν βίωσε τα γηρατειά. Έρχεται λοιπόν η γυναίκα του, και βλέπεις να ξετυλίγεται μία σχέση που είτε τον «μαλώνει» για την απόφασή του και προσπαθεί να τον αποτρέψει γιατί θεωρεί ότι θα είναι δυσβάστακτο για εκείνον, και ξεδιπλώνεται η ανάγκη του να μιλήσει μαζί της για να πάρει την απόφαση την οριστική.

Ο πρωταγωνιστής πήγε τελικά στο γηροκομείο. Θα ταυτιστούν πολλοί άνθρωποι με αυτό, και υπάρχουν άνθρωποι που δεν αγαπούν τόσο τους γονείς τους για να τους κρατήσουν κοντά τους», είπε αρχικά η Άντζελα Γκερέκου.

Η Άντζελα Γκερέκου είπε στη συνέχεια: «Έχω πάει σε γηροκομεία και έχω μιλήσει με πολλούς ανθρώπους. Ο καθένας έχει την δική του ιστορία και στο βλέμμα τους υπάρχει μία θλίψη που θα έλεγες μακάρι να ήταν αλλιώς τα πράγματα και ο άνθρωπος να ήταν μαζί με την οικογένειά του. Από την παράσταση φεύγεις έχοντας εκτιμήσει την νιότη, αλλά και έχοντας μία διάθεση να κάνεις πράγματα που τα θεωρείς δεδομένα πχ να αγκαλιάσεις τον παππού ή τη γιαγιά σου.

Έχω πει τα «σ’αγαπώ» που πρέπει. Οι πράξεις είναι σημαντικές αλλά η λέξη στο άκουσμά της έχει μία δόνηση που σε γεμίζει χαρά. Εγώ με τους γονείς μου δεν το είχα πει πολύ αλλά προσπάθησα να το αναπληρώσω. Το ίδιο χρειάζεται σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις μας που η πιο δυνατή παρακαταθήκη που μπορούμε να έχουμε. Αυτό σημαίνει, «σ’ αγαπώ», πολλές αγκαλιές, πράξεις αγάπης και συγχώρεσης».

Η Άντζελα Γκερέκου αναφέρθηκε στην κόρη της: «Η κόρη μου είναι 22 ετών και σπουδάζει θέατρο, έδωσε φέτος εξετάσεις. Σπούδαζε αλλού και φέτος αποφάσισε να ασχοληθεί με το θέατρο. Από πολύ μικρή είχε δείξει ότι αγαπά αυτόν τον τρόπο έκφρασης. Είχε πάει από μικρή σε θεατρικό εργαστήρι, και πιστεύω ότι μέσα απ΄ το θεατρικό παιχνίδι μπορεί να εξελίξει τις δεξιότητές του ένα παιδί. Το κάναμε για λόγους ψυχοπαιδαγωγικούς αλλά εκείνη το αγάπησε πολύ και ασχολήθηκε και στο σχολείο.

Της έλεγα να σπουδάσει και κάτι άλλο, όπως εγώ που σπούδασα Αρχιτεκτονική. Βλέπω ότι είναι «εκεί». Ωραία θα ήταν να παίζαμε μαζί κάποια στιγμή στο θέατρο. Έχω να κάνω 26 χρόνια θέατρο. Δεν έχω δώσει τόσα όσα θα ήθελα στο θέατρο. Πρώτη φορά με βλέπει η κόρη μου στο θέατρο. Η κόρη μου με βλέπει ως πολιτικό, και όταν με έβλεπε σε σκηνές στην τηλεόραση γελούσε. Είχα άγχος στην πρεμιέρα μου στο θέατρο αλλά πήγαν όλα μαγικά. Το θέατρο είναι ζωντανός οργανισμός».