Αντώνης Κανάκης: Τι είπε για το βιβλίο που έγραψε μετά τον θάνατο του πατέρα του;

«Δεν μπορούσα να την παλέψω εύκολα και βρήκα καταφύγιο στο γράψιμο».

Για το βιβλίο που έγραψε μετά τον θάνατο του πατέρα του και το οποίο εκδόθηκε πριν μερικές ημέρες, μίλησε ο Αντώνης Κανάκης στον αέρα του Ράδιο Αρβύλα.

«Όλη αυτή η αμηχανία που έχω είναι και η αιτία που αυτό το βιβλίο θα το παρουσιάσω εδώ από το Ράδιο Αρβύλα και από πουθενά αλλού. Δεν είναι δυνατόν για ένα τέτοιο βιβλίο με ένα τέτοιο θέμα να κάνω όλα αυτά που χρειάζονται για να προωθηθεί ένα βιβλίο. Θα πω δύο λόγια από εδώ. Όταν στις 29 Μαρτίου έγινε η κηδεία και στις 28 πέθανε ο πατέρας μου, για να την παλέψω, γιατί πραγματικά δεν μπορούσα να την παλέψω εύκολα, βρήκα καταφύγιο στο γράψιμο.

Για τις επόμενες πέντε μέρες έγραφα ασταμάτητα και αυτό ήταν μια ανάγκη που μου επιβλήθηκε από κάπου. Και το κείμενο γραφόταν στην κυριολεξία μόνο του. Όταν στη συνέχεια αυτό το κείμενο ολοκληρώθηκε, πάλι για έναν λόγο που δεν καταλαβαίνω, ένιωσα την ανάγκη να το μοιραστώ με τους ανθρώπους. Δημοσιεύτηκε, έγινε βιβλίο και κυκλοφόρησε.

Το περιεχόμενό του είναι αυτά που έγραψα τότε, ακριβώς όπως τα έγραψα, έτσι ακατέργαστα. Είναι οι αντιδράσεις, οι σκέψεις, τα συναισθήματα, τα γεγονότα. Είναι πολύ φορτισμένο και έχω μια υποψία ότι πολλοί από εσάς θα ταυτιστείτε με το κείμενο και κυρίως άνθρωποι που έχετε βιώσει μια παρόμοια απώλεια. Αλλά και οι άνθρωποι που έχετε την τύχη να έχετε ακόμα τους γονείς σας και να είναι καλά δίπλα σας και να τους χαίρεστε. Νομίζω ότι θα βρείτε κάτι εκεί μέσα.

Θα ήταν μεγάλη μου χαρά να το μοιραστώ μαζί σας και βέβαια τα έσοδα θα διατεθούν κάπου αλλού και συγκεκριμένα στο Ορφανοτροφείο «Άγιος Στυλιανός». Το γιατί θα διατεθούν εκεί, θα το καταλάβετε όταν διαβάσετε το βιβλίο. Ονομάζεται «Μπαμπά… (μια κανονική ημέρα)». Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους φίλους εδώ, τον Χρήστο και τον Γιάννη που με βοήθησαν πολύ για να φτάσουμε στην έκδοση του βιβλίου και τους δημοσιογράφους που έχουν μπει στη διαδικασία, χωρίς να γνωριζόμαστε, να γράψουν κάποια πολύ όμορφα λόγια για το βιβλίο. Τους ευχαριστώ πολύ. Μακάρι να μην είχε γραφτεί ποτέ αυτό το βιβλίο».