Πηνελόπη Πλάκα: «Ένιωθα διαφορετική…»

Για τα …ιδιαίτερα σχολικά της χρόνια εξομολογείται η Πηνελόπη Πλάκα στο περιοδικό ΟΚ! και τον Γιάννη Πουλόπουλο.

Ήσουν δημοφιλής στο σχολείο;

Το αντίθετο. Ήμουν ένα πολύ μαζεμένο κορίτσι. Δεν ήμουν αυτή που έλεγε τα αστεία ή που θα οργάνωνε τους υπόλοιπους για να παίξουμε. Δεν ήμουν αυτό που λέμε, η ψυχή της παρέας. Με θυμάμαι να είμαι μόνη μου, απομονωμένη από τα άλλα παιδιά. Όχι επειδή με κορόιδευαν ή δεν ήθελαν να με κάνουν παρέα, αλλά επειδή ένιωθα διαφορετική. Μόνο μία φίλη είχα, με την οποία είχαμε γνωριστεί στο σχολικό. Δεν είχα πολλές φίλες και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ζήτησα από τους γονείς μου, όταν θα πήγαινα Γυμνάσιο, να μου αλλάξουν σχολείο. Στο Γυμνάσιο πήγα σε δημόσιο, αλλά κι εκεί ένιωθα διαφορετική.

Για ποιο λόγο;

Ήμουν συνέχεια με κότσους μακριές φούστες και χωρίς έντονα χρώματα. Είχα συνηθίσει από το προηγούμενο σχολείο, όπου φορούσαμε στολές, όταν οι συμμαθήτριές μου έβαζαν σορτσάκια και κοντές μπλούζες.

Αισθανόσουν μειονεκτικά απέναντί τους;

Ένιωθα ότι κάτι δεν πάει καλά. Αλλά δεν μου έφταιγαν τα άλλα κορίτσια. Ήταν κάτι που υπήρχε μες στο μυαλό μου, γιατί ήμουν κλειστό παιδί. Για να καταλάβεις, παρόλο που άλλαξα σχολείο και πάλι μία φίλη είχα στο Γυμνάσιο. Όταν πήγα πρώτη μέρα στο καινούριο σχολείο, όπου όλα τα παιδιά γνωρίζονταν μεταξύ τους, είδα ένα κοριτσάκι που είχε πάει με τη μητέρα του, όπως κι εγώ. Έπιασα λοιπόν τη μητέρα μου και της είπα: «Δεν μιλάς στη μητέρα εκείνου του παιδιού, μήπως κάνουμε παρέα;». Προς το τέλος του Γυμνασίου άρχισα να αλλάζω και να κοινωνικοποιούμαι και στο Λύκειο πια ήμουν ένας άλλος άνθρωπος.

Πότε άρχισες να ανακαλύπτεις τη θηλυκή σου πλευρά;

Μετά τη Β΄ Λυκείου. Μέχρι την Α΄ Λυκείου ήμουν ένα μικροκαμωμένο κοριτσάκι, κοντούλικο, χωρίς στήθος. Δεν υπήρχε ούτε υποψία καμπύλης πάνω στο σώμα μου που να υποδείκνυε ότι γίνομαι γυναίκα. Για να καταλάβεις, σουτιέν άρχισα να φοράω στα 16 μου, σε αντίθεση με άλλες συμμαθήτριές μουπου είχαν αρχίσει να ανπτύσσονται ήδη από το Γυμνάσιο. Και ξαφνικά, μέσα σε ένα καλοκαίρι άρχισε να αλλάζει το σώμα μου.

Πολλά κορίτσια στην εφηβεία αισθάνονται άβολα με το στήθος τους που μεγαλώνει.

Στο Γυμνάσιο όταν έβλεπα τα άλλα κορίτσια που είχαν στήθος χαιρόμουν που εγώ δεν είχα. Όταν πια απέκτησα κι εγώ, έλεγα από μέσα μου: 'Γιατί να συμβεί αυτό και σε μένα;». Και βέβαια, όπως όλα τα κορίτσια, πέρασα κι εγώ τη φάση που φορούσα ρούχα για να κρύβω το στήθος δεν ήθελα να φαίνεται. Είναι το πρώτο σοκ που παθαίνουν όλες οι κοπέλες όταν ξαφνικά βλέπουν το σώμα τους να αλλάζει. Μετά συνηθίζουν και αρχίζουν και φοράνε και ρούχα που αναδεικνύουν το στήθος τους.