«Όταν πεθάνω θα ήθελα να με πετάξουν σε ένα χωράφι και να με φανέ τα όρνια»

Ο ηθοποιός Δημήτρης Καλλιβωκάς μίλησε στο περιοδικό «Λοιπόν» και στην Ρενέ Σαραντινού για το πρόβλημα υγείας που είχε και μοιράστηκε τις σκέψεις του για το θάνατο.

 Με το πρόβλημα του καρκίνου τι έγινε;
«Ευτυχώς, ξεπέρασα τον καρκίνο, με έσωσε πολύ σπουδαίος γιατρός. Η αγάπη μου είναι η θάλασσα, τη λατρεύω, θα ήθελα αν γινόταν, δεν θα το κάνω βέβαια, δεν το έχω ζητήσει από τους κληρονόμους μου, να με πετάξουν στη θάλασσα. Έχω οικογενειακό τάφο και θα μπω εκεί, αλλά θα ήθελα, όχι να με κάψουν, να με πετάξουν σε ένα χωράφι και να με φανέ τα όρνια, θα είμαι πιο χρήσιμος έτσι. Από ματαιοδοξία θα μπω στον τάφο μας, ο οποίος είναι βιζαβί με τον τάφο του Σουρή, σε ωραία θέση, παλιός οικογενειακός. Ο πατέρας μου και η μάνα μου πέθαναν στα χέρια μου, ήμουν από πάνω τους, κι αυτό είναι σπουδαίο»

Γιατί το χαρακτηρίζετε σπουδαίο αυτό που βιώσατε;
«Διότι έζησα την τελευταία τους στιγμή και βεβαιώθηκα ότι ο άνθρωπος αυτός είναι πεθαμένος, έτσι ξέκοψα την οποιοδήποτε συναισθηματική επαφή μαζί τους και οι επαφές μου πλέον είναι μόνο πνευματικές. Αγαπάω τον πατέρα και τη μάνα μου. θυμάμαι ότι μου έλεγε η μάνα μου: «Θα μου φέρεις βρε κανένα λουλούδι στον τάφο μου;». Δεν της πήγα ποτέ. Δεν πιστεύω ότι είναι στον τάφο, αλλά ότι είναι εδώ.»