Οι πρώτοι «κάτοικοι» της «Βίλας Αμαλίας» θυμούνται…!
Τον τελευταίο καιρό η «Βίλα Αμαλία» είναι στο προσκήνιο της δημοσιότητας. Το εγκαταλελειμμένο κτίριο στη συμβολή των οδών Χέυδεν και Αχαρνών καταλήφθηκε από ομάδα νεαρών το 1990 και πριν από λίγο καιρό η αστυνομία έκανε έφοδο και απομάκρυνε τους καταληψίες.
Ωστόσο, οι πρώτοι «κάτοικοί» της, είναι γνωστοί άντρες με σημαντικό στους τομείς τους έργο, καθώς η «βίλα Αμαλία» ήταν το 2ο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών! Ο σκηνοθέτης Θεόδωρος Αγγελόπουλος, ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιος, ο στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο εικαστικός Αλέκος Φασιανός, ο συγγραφέας Χρήστος Γιανναράς, ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης, ο ηθοποιός Τρύφων Καρατζάς, ο πλαστικός χειρουργός Ανδρέας Φουστάνος, ο εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος, ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Μεταξάς, ο δημοσιογράφος και εκδότης Κώστας Καββαθάς, ο επιχειρηματίας Νίκος Βερροιόπουλος και πολλοί ακόμα αποφοίτησαν από το Γυμνάσιο που λειτούργησε για 41 χρόνια στο συγκεκριμένο κτίριο.
Πολλοί από αυτούς λοιπόν, που πέρασαν από τα θρανία του σχολείου από το 1932 έως το 1973, μιλούν στην εκπομπή «Προσωπικά» που θα μεταδοθεί αυτό το Σάββατο στις 4 το μεσημέρι από τη ΝΕΤ.
Οι απόφοιτοι του ιστορικού Γυμνασίου σκιαγραφούν στην Έλενα Κατρίτση την εποχή εκείνη, προσθέτουν τις δικές τους πινελιές, ζωντανεύουν τις εικόνες με ήχους και μυρωδιές και συμπληρώνουν κομμάτι κομμάτι το παζλ των εφηβικών τους χρόνων και ονείρων, μεγάλο μέρος των οποίων φιλοξενήθηκαν στις ψηλοτάβανες αίθουσες αυτού του σχολείου. Μιλούν για το συμμαθητή τους Θόδωρο Αγγελόπουλο, το μεγάλο Έλληνα σκηνοθέτη που έφυγε από τη ζωή ένα χρόνο πριν. Ο ηθοποιός Τρύφων Καρατζάς θυμάται: «Με το Θόδωρο Αγγελόπουλο ήμασταν γειτονόπουλα, πηγαίναμε μαζί στο κατηχητικό και στο σχολείο καθόμασταν στο ίδιο θρανίο… Ξαφνικά ένα καλοκαίρι κουρεύτηκε, έμαθε γαλλικά και μου είπε η μητέρα του ότι έφυγε για το Παρίσι να γίνει σκηνοθέτης! Αυτό για μένα ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής μου…»
Ο δημοσιογράφος, στιχουργός και συγγραφέας Λευτέρης Παπαδόπουλος ξαναφέρνει στη μνήμη του τα χαστούκια που έτρωγαν από τους καθηγητές τους και μιλάει για τις ώρες που στεκόταν με τους φίλους του στο περίπτερο της γειτονιάς, περιμένοντας να εντυπωσιάσουν τα κορίτσια που θα περνούσαν από μπροστά…
Η δύσκολη εποχή που ζούσαν τότε ανάγκαζε τα παιδιά να ενηλικιώνονται πολύ νωρίς, ακόμα και από την ηλικία των 13 και 14 ετών, όπως τονίζει ο εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος.
Από όλες τις βαθμίδες του – υποχρεωτικού για τους μαθητές – κατηχητικού πέρασε ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός, ο οποίος θυμάται με πόση ευκολία ο πιο αυστηρός γυμνασιάρχης που πέρασε από το σχολείο, Πάνος Πάτρας, τον αποκάλεσε κλέφτη, επειδή είχε κόψει ένα λεμονόφυλλο από το δέντρο της σχολικής αυλής…
Ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιος θυμάται τους συμμαθητές του Θόδωρο Καρατζά, Μάκη Δαγτόγλου, Θόδωρο Αγγελόπουλο και Χρήστο Γιανναρά, αλλά και τον φιλόλογο του που πίστευε σ’ αυτόν και ο οποίος, όπως έλεγε στην τάξη, προοριζόταν για πολύ μεγάλα και σημαντικά πράγματα.
Το 2ο Γυμνάσιο Αρρένων ήταν ένα σχολείο με μαθητές από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Ήταν ένα εξαιρετικά απαιτητικό σχολείο. Ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Μεταξάς δε μπορεί, όμως, να ξεχάσει και τις φάρσες που έκαναν στους καθηγητές τους κάθε φορά που έβρισκαν την ευκαιρία. Βεβαίως οι τιμωρίες και οι αποβολές ήταν καθημερινό φαινόμενο για τους μαθητές, όπως θυμάται ο δημοσιογράφος και εκδότης Κώστας Καββαθάς.
Ήταν και παρέμεινε ένα αυστηρό σχολείο και για τις επόμενες γενιές που φοίτησαν σ’ αυτό. Ο πλαστικός χειρουργός Ανδρέας Φουστάνος φέρνει στη μνήμη του το χαστούκι που έφαγε από έναν καθηγητή του. Ο πρόεδρος των αποφοίτων, επιχειρηματίας Νίκος Βερροιόπουλος, ο οποίος έχει κρατήσει τη σημαία του σχολείου, μιλά στην εκπομπή της ΝΕΤ για τη θρυλική μπάντα που είχε δημιουργηθεί από πρωτοβουλία μαθητών και η οποία κατάφερνε να παρεισφρέει στις παρελάσεις, με σκοπό, μεταξύ άλλων, να εντυπωσιάσει τα κορίτσια.
Το 1973, το 2ο Γυμνάσιο Αρρένων μεταστεγάστηκε. Τα σημάδια του χρόνου, έντονα πια πάνω στο άλλοτε επιβλητικό κτίριο, το μετέτρεψαν σε ένα ετοιμόρροπο κτίσμα που σε τίποτα δε θύμιζε τις εποχές της δόξας του. Στις αρχές της δεκαετίας του 90, όπως λέει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Παγαδάκης, ομάδα νεαρών κατέλαβε το εγκαταλελειμμένο σχολείο το οποίο και ονόμασε «Βίλλα Αμαλίας» εξαιτίας μιας προηγούμενης κατάληψης που είχε κάνει σε κτίριο που βρισκόταν επί της λεωφόρου Βασιλίσσης Αμαλίας.
Αυτό το Σάββατο, στις 4 το μεσημέρι, μέσα από τη συχνότητα της ΝΕΤ, οι πρώτοι «κάτοικοι» της «βίλας Αμαλίας», μιλούν «Προσωπικά» στην Έλενα Κατρίτση για όλα όσα έζησαν εκεί.
Γρηγόρης Μελάς