Κώστας Τουρνάς: Ο Μαστοράκης μου είχε πει:Αγόρι μου δεν κάνεις για το τραγούδι

– Το «Just the 2 of Us» είναι τελικά αυτό που είχατε φανταστεί όταν σας έγινε η πρόταση ή αποδείχτηκε κάτι εντελώς διαφορετικό;
«Η αλήθεια είναι πως ήμουν λίγο πιο ρομαντικός όταν όλο αυτό βρισκόταν ακόμα στις συζητήσεις. Ίσως δεν εκτίμησα σωστά στην αρχή την ευθύνη που μπορεί να έχει κάποιος που ξεστομίζει δημόσια λόγο, κρίνοντας ανθρώπους, οι οποίοι είναι ο καθένας κάτι στον τομέα του. Ακόμη και για τις επιδόσεις τους στο τραγούδι, όσο κι αν σε ένα βαθμό είναι το αντικείμενό μου».

– Η άποψή σας πάντως δεν αμφισβητήθηκε ποτέ…
«Αυτό δεν έχει σημασία. Η πρόκληση για μένα έρχεται κυρίως από μέσα μου, όχι γιατί κάποιος με αμφισβήτησε. Όταν καλείσαι να βαθμολογήσεις έναν άνθρωπο, πρέπει να είσαι αυστηρά δίκαιος μαζί του. Αν δεν το κάνεις αυτό, σε κάποιον χαρίζεσαι ή κάποιον άλλον τον υποτιμάς. Αυτό είναι μια πρόκληση και στην αρχή δεν εκτίμησα πόσο πιεστική μπορεί να είναι ψυχολογικά. Για μένα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, ένα πανηγύρι, χαρά…».

– Εσείς, πάντως, ό,τι κι αν έχετε να πείτε στους υποψήφιους το λέτε με ευγένεια…
«Δεν γίνεται σκόπιμα αυτό. Προσωπικά δεν με ενδιαφέρει καθόλου να ματώσει ο απέναντι για να δικαιωθώ εγώ. Δεν θεωρώ ότι μου δίνει τίποτα αυτό. Αντίθετα, πιστεύω ότι μου παίρνει».

– Όταν ακούσατε από κάποιους να λένε ότι είστε αυστηρός στην κριτική σας, ενοχληθήκατε;
«Έκανα μια δεύτερη σκέψη… Κακώς μεν, αλλά την έκανα. Σίγουρα δεν έχω το αλάθητο, απλώς δηλώνω ότι επιστρατεύω κάθε μου γνώση και προσοχή, χωρίς προκατάληψη, για να είμαι όσο πιο δίκαιος γίνεται. Τώρα, αν μια μέρα οι επιδόσεις δεν είναι καλές, θα έχουμε και χαμηλότερη βαθμολογία. Υπήρξε όμως μέρα που έβαλα δύο δεκάρια!».

– Κάποια στιγμή ακούστηκε μάλιστα ότι αποχωρείτε από την κριτική επιτροπή…
«Δεν είπα ποτέ κάτι τέτοιο. Αυτό είναι κάτι που γίνεται συχνά στην τηλεόραση. Όλοι ξέρουμε ότι η τηλεόραση πρέπει να έχει “ζουμί”. Για παράδειγμα, στη δική σας δουλειά ο τίτλος “Σκύλος δάγκωσε άνθρωπο” δεν αποτελεί είδηση. Αν βάλετε “Άνθρωπος δάγκωσε σκύλο”, αυτό είναι μια τρομερή είδηση. Όλο αυτό λοιπόν έχει να κάνει με την αγωνία του μέσου να κάνει ενδιαφέρον το περιεχόμενο του. Και το παιχνίδι αυτό παίζεται πολλές φορές εις βάρος του κόσμου. Κάποιες άλλες, πάλι, μας πηγαίνει πίσω, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα».

– Όταν ξεκινούσατε εσείς, ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα;
«Όταν ξεκίνησα εγώ, η πρώτη κρίση που άκουσα από τον Νίκο Μαστοράκη ήταν: “Αγόρι μου, δεν κάνεις για το τραγούδι, παράτα τα!”».

– Αλήθεια, πώς νιώσατε;
«Αυτό που έμαθα στην πορεία είναι ότι το τραγούδι δεν είναι μόνο ο Παβαρότι ή η Σελίν Ντιόν, ο Νταλάρας, ο Πάριος ή η Αλεξίου. Ο Κοέν, ο Ντίλαν, ο Μικ Τζάγκερ τραγουδούν και δεν είναι Μποτσέλι. Άρα, το ζητούμενο στο τραγούδι δεν είναι μόνο οι ύψιστες ουράνιες μελωδίες, είναι να μας ταξιδέψει αλλού».

– Όταν πέρασαν τα χρόνια κι εσείς πια είχατε καθιερωθεί στο χώρο, ο Νίκος Μαστοράκης παραδέχτηκε ότι είχε κάνει λάθος;
«Είχα πάει καλεσμένος σε μια εκπομπή του και μου είπε: “Κοίτα πώς την πατάει ο άνθρωπος. Αλλά αυτό ήσουν τότε”. Κι εγώ του απάντησα ότι έχει δίκιο. Είναι ακριβώς αυτό που λέω και σήμερα στο παιχνίδι. Δυστυχώς, έφυγε ο τάδε που ήταν καλός, αλλά η επίδοσή του τη συγκεκριμένη μέρα ήταν αυτή που τον έδιωξε. Αυτό συμβαίνει και στη ζωή».