Γιώργος Καραϊβάζ: Ραγίζει καρδιές η μητέρα του

Γιώργος Καραϊβάζ

"Ο γιος μου ήταν το καμάρι μου, ήταν ο Παράδεισός μου. Ήταν ο στυλοβάτης μου".

Ο Γιώργος Καραϊβάζ έφυγε με τον πιο βίαιο τρόπο από τη ζωή το μεσημέρι της περασμένης Παρασκευής. Η είδηση του θανάτου του σόκαρε το πανελλήνιο και βύθισε στο πένθος την οικογένειά του.

Ανείπωτος ο πόνος της μητέρας του Γιώργου Καραϊβάζ. Η ίδια, καταβεβλημένη, μίλησε για τον γιο της στην εκπομπή Τ-Live. Τα λόγια της ραγίζουν καρδιές…

«Όποιο δάχτυλο κι αν κόψεις, πονάει πάρα πολύ. Το μόνο που θέλω είναι να προσέχετε παιδιά μου, να προσέχετε. Η τελευταία μάνα να ήμουν εγώ… Κανέναν άλλο να μη βλάψουνε… Το ίδιο θα έκανε και το παιδί μου. Τους εκτελεστές του θα τους συγχωρούσε το παιδάκι μου… Άλλο παιδί να μην πειράξουνε… Παρακαλώ την Παναγίτσα» είπε με δάκρυα στα μάτια η μητέρα του.

Για την αδερφή του, Λίτσα, ο Γιώργος Καραϊβάζ ήταν το στήριγμά της. «Έναν τον είχα και τον είχα στήριγμά μου. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Ό,τι πρόβλημα κι αν είχα, έπαιρνα τον Γιώργο και το συζητούσα. Ήταν πάρα πολύ δοτικός. Τα παιδικά μας λόγια ήταν λίγο φτωχικά, οι γονείς μας παλεύανε για εμάς, να μεγαλώσουμε με τα καλύτερα εκείνης της εποχής» ανέφερε και εξομολογήθηκε πως είχε να τον δει τέσσερα χρόνια λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων.

«Ο Γιώργος ήταν ένα ήσυχο παιδί, χαμηλών τόνων. Ο πατέρας μου είχε μια μονάδα με ζώα, ο Γιώργος βοηθούσε τον πατέρα μου. Αντί να πάρει, όμως, ψωμί στο σακί του, έπαιρνε τα βιβλία του. Και παντού είχε βιβλία, διάβαζε πάρα πολύ….

Τελευταία φορά που του μίλησα ήταν 5 Απριλίου με μηνύματα. “Καλημέρα αδερφέ μου, καλή εβδομάδα” του έστειλα, “Καλημέρα Λιτσάκι μου, καλή εβδομάδα” μου είχε απαντήσει», συμπλήρωσε στη συνέχεια.

Η Ζήνα Κουτσελίνη, συγκλονισμένη από την απώλεια του συνεργάτη της, έβγαλε στον αέρα τη Δευτέρα μια διαφορετική εκπομπή. Σε ζωντανή σύνδεση, η μητέρα του Γιώργου Καραϊβάζ είπε:

«Ο γιος μου ήταν το καμάρι μου, ήταν ο Παράδεισός μου. Δεν μπορώ να μιλήσω… Ήταν ο στυλοβάτης μου.

Τώρα θα κάνω κουράγιο για τον Δημήτρη μου. Για τον Δημήτρη μου θα κάνω κουράγιο, το παιδάκι μου έμεινε ορφανό. Γιατί δεν τον άφησαν να χαρεί το παιδάκι του και του έκοψαν το νήμα της ζωής τόσο νωρίς; Αναρωτιέμαι γιατί…

Το μόνο που εύχομαι, άλλος κανείς να μην κλάψει, άλλος κανείς να μη χάσει τα παιδάκια του».