«Έβαλα τις φωνές στην Κάτια Δανδουλάκη: “Άκου να δεις, δεν θα με αντιμετωπίζεις…”»!

Συνέντευξη στο περιοδικό ΟΚ και τον Γιάννη Πουλόπουλο παραχώρησε η Άριελ Κωνσταντινίδη, η οποία μίλησε για την ηλικία της και αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό που αναγκάστηκε να βάλει τις φωνές στην Κάτια Δανδουλάκη.

Γιατί δεν μπορούσες να αγγίξεις τη μικρή Άριελ;

Γιατί πονούσε πολύ αυτό το κομμάτι της ζωής μου. Κι αν έλεγα προηγουμένως ότι δεν άντεχα να ακούω παιδικές φωνές ήταν γιατί δεν άντεχα να βλέπω εμένα μικρή. Αυτό είναι κάτι που δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου κάνοντας ψυχοθεραπεία. Και διαπιστώνω ότι η ανάγκη να με αντιμετωπίζουν ως ώριμη οι συνάδελφοί μου, ξεκινάει από εκεί. Ξέρω ότι μικροδείχνω, αλλά είμαι 44 πια και θέλω και οι συνεργάτες μου να με αντιμετωπίζουν έτσι, γιατί κακά τα ψέματα, οι περισσότεροι με είχαν ταυτίσει με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και την Άννι που είχα κάνει όταν ήμουν 9 ετών. Θα σου πω κάτι πολύ χαρακτηριστικό: Το προπέρσινο καλοκαίρι είχαμε πάει με τον Μάκη Δελαπόρτα και τις “Μέρες ραδιοφώνου” για μια παράσταση στην Κρήτη. Τις ίδιες ημέρες ήταν εκεί και η Κάτια Δανδουλάκη με το “Μάντεψε ποιος θα πεθάνει απόψε” και πήγα να την δω. Με το που με βλέπει, λοιπόν, μου λέει: “Αριελάκι μου, μωρό μου. Ποπό! Δεν μεγαλώνεις καθόλου”. Και της έβαλα τις φωνές: “Άκου να δεις. Είμαι 43 πια. Δεν θα με αντιμετωπίζεις σαν να είμαι μικρό παιδί”. Η Κάτια σάστισε και μου είπε: “Τι να κάνω; Για εμένα θα είσαι πάντα μικρό παιδί”. Υποθέτω ότι την έπεισα όταν με είδε να μιλάω έντονα, γιατί όταν την πλησίασε ο Άγγελος Αντωνόπουλος και της ζήτησε να του προτείνει μια 40άρα για την παράσταση “Τελευταία φεγγάρια” που παίζει κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη, πρότεινε εμένα. Και την ευγνωμονώ, γιατί αυτός ο ρόλος δεν μοιάζει με τίποτα από ότι έχω κάνει μέχρι τώρα. Είναι σαν δώρο από τον Θεό.