Έλενα Μακρή Λυμπέρη: «Εκεί μέσα πέθαναν οι μέρες, τα χρόνια μου, οι άνθρωποι…»

Η Έλενα Μακρή – Λυμπέρη, σε συνέντευξή της στο Πρώτο Θέμα και την Μαρία Λεμονιά, μιλάει για όλα εκείνα που ένιωσε τη μέρα που έκλεισε πίσω της την πόρτα των εκδόσεων Λυμπέρη. 

Πώς ήταν η τελευταία ημέρα σου στο συγκρότημα Λυμπέρη;

Υπάρχουν πράγματα, εικόνες και συναισθήματα που δεν μεταφέρονται με λόγια. Είναι σαν να μου ζητάς να σου πω πώς ένιωσα την ημέρα που είδα το φέρετρο των γονιών μου να κατεβαίνει στη γη. Αυτά τα μεταφέρεις στην καρδιά σου, στη μνήμη σου, που σε ζωντανεύει και σε ταράζει, ή αν μπορείς μόνο στο χαρτί.

Δεν γύρισες πίσω το βλέμμα για τελευταία φορά;

Για να δω τι; Ένα συγκλονιστικό κτίριο στο κέντρο του πουθενά που από την πρώτη στιγμή με πάγωσε; Ποτέ δεν το αγάπησα και ποτέ δεν έκλαψα γι' αυτό. Δεν κλαίω για τα τσιμέντα. Έχω αλλάξει πολλά σπίτια στη ζωή μου και απ' ότι φαίνεται θα αλλάξω πολλά ακόμα. (…) Όταν έκλεισε για πάντα η καφέ καγκελόπορτα του κτιρίου των εκδόσεων μας, εκεί μέσα πέθαναν οι μέρες, τα χρόνια μου, οι άνθρωποι και οι ζωντανοί μου οργανισμοί, τα περιοδικά μου. Τα περιοδικά ήταν για μένα τα παιδιά μου. Είχα τρία παιδιά στο σπίτι και τρία στο γραφείο. Τι να σου πω, το αυτονόητο;