Χάρης Βαρθακούρης: «Πώς μπορεί κάποιος τέτοιες μέρες να χαρεί και να διασκεδάσει;»

«Σκεφτείτε αυτούς που είχαν κανονίσει από το Φεβρουάριο, πχ, το γάμο τους για την Κυριακή που μας έρχεται...»

Τις ευχές του για τα γενέθλια της γυναίκας του θέλησε να εκφράσει μέσω του προσωπικού του λογαριασμού στο Facebook ο Χάρης Βαρθακούρης ο οποιός δημοσίευσε μια φωτογραφία της με τις κόρες τους.Με αφορμή τη δική του χαρά, η σκέψη του πήγε σε όσους είχαν προγραμματίσει για αυτές τις ημέρες τις δικές τους…

«Καλημέρα και καλή βδομάδα (των παθών).
Σκεφτόμουν τις τελευταίες μέρες, προ δημοψηφίσματος, τι άστατο και κακοδιάθετο καιρό έχουμε.
Σκεφτόμουν πόσα ζευγάρια θα είχαν προγραμματίσει -μήνες πριν- “καλοκαιρινούς” γάμους, σε υπαίθριους χώρους, χωρίς να μπορούν να φανταστούν ότι, μέσα Ιουνίου, θα είχαμε κατακλυσμούς και αστραπές. Το ίδιο ισχύει και για άλλες εκδηλώσεις και τελετές (βαφτίσια, πάρτυ, κτλ). Όλα τα όνειρα νεόνυμφων, γονέων, εορταζόντων και λοιπών διοργανωτών εκδηλώσεων, ο καιρός τα γκρέμισε. Μετά την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος άρχισα να σκέφτομαι αυτούς που είχαν κανονίσει τις χαρές τους γι’ αυτή την εβδομάδα.

Σκεφτείτε αυτούς που είχαν κανονίσει από το Φεβρουάριο, πχ, το γάμο τους για την Κυριακή που μας έρχεται, ανήμερα του δημοψηφίσματος. Σκεφτείτε πόσες ετοιμόγεννες γυναίκες αναμένεται να “ελευθερωθούν” μέσα σε αυτή την εβδομάδα. Πώς μπορεί κάποιος τέτοιες μέρες να χαρεί και να διασκεδάσει; Είτε λόγω καιρικών συνθηκών, είτε λόγω πολιτικοοικονομικών καταστάσεων…

Και το πρωί που ξύπνησα σκέφτηκα το γλυκό μου γυναικάκι που σήμερα μεγαλώνει κατά ένα χρόνο.
Υπό άλλες συνθήκες, σήμερα θα ήταν μια μέρα τεράστιας ευτυχίας… κι όμως είμαστε συγκρατημένοι κι επιφυλακτικοί στις χαρές μας, όχι γιατί “οφείλουμε” ή επειδή “επιβάλλεται», αλλά γιατί δεν έχουμε άλλη επιλογή. Ωστόσο έτσι είναι η ζωή… Χωρίς τη φουρτούνα δεν εκτιμούμε την ηρεμία…

Ξεκίνησα να γράψω ένα ευχετήριο στάτους αλλά μάλλον ξέφυγα λίγο.
Θέλω λοιπόν να ευχηθώ στη γυναίκα μου, στη γυναίκα που οφείλω τις πριγκήπισσές μου, αυτά τα κουκλιά που βλέπετε στη φωτογραφία μαζί της, στη γυναίκα που οφείλω το ζεστό, καλομαγειρεμένο φαγητό μου κάθε μέρα, τα πλυμένα μου ρούχα, την “ησυχία’ στο μυαλό μου ότι τα παιδιά μου πηγαίνουν στο σχολείο στην ώρα τους, χορτάτα και καθαρά, οτι οι υποχρεώσεις του σπιτιού είναι τακτοποιημένες, ότι τα σκυλιά έχουν νεράκι να πιουν, και πόσα άλλα ακόμα… κι όλα αυτά ενώ εγώ είμαι κλεισμένος σε ένα υπόγειο και γράφω, με τις ώρες, τις μουσικές μου. Είναι μεγάλη υπόθεση να έχεις έναν άνθρωπο στον οποίον ξέρεις ότι μπορείς να βασιστείς ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ και θα σε βγάλει πάντα ασπροπρόσωπο. Αυτός ο άνθρωπος είναι η γυναίκα μου και της εύχομαι χρόνια πολλά, υγεία και όοοοολα τα καλά του κόσμου. Αντελίνα μου, μωράκι μου, σε λατρεύω και σ’ ευχαριστώ »