Αριάδνη Γερασιμίδου: Πέθανε από καρκίνο η δημοσιογράφος – Αυτό είναι το μήνυμα της
"Ούπς. Μάλλον τελικά έφυγα για κάπου καλύτερα!", γράφει στο μήνυμα που άφησε η Αριάδνη Γερασιμίδου.
Πέθανε η δημοσιογράφος Αριάδνη Γερασιμίδου, μετά από μεγάλη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Η δυσάρεστη είδηση έγινε γνωστή μέσα από το προφίλ της στο facebook. Εκεί δημοσιεύτηκε ένα μήνυμα που ζήτησε η ίδια να κοινοποιηθεί μετά τον θάνατό της.
Το μήνυμα που άφησε η Αριάδνη Γερασιμίδου
«Η Αριάδνη έφυγε από τη ζωή. Πριν φύγει έγραψε και ήθελε να σας μεταφέρω αυτό το μήνυμα:
“Ουπς. Μάλλον τελικά έφυγα για κάπου καλύτερα! Όπως μου είχα υποσχεθεί έφυγα όμορφη οπότε όλα καλά! Θέλω να ξέρετε πως πάλεψα μέχρι τελευταία στιγμή 4 χρόνια και δυστυχώς νίκησε ο πόνος του καρκίνου.
Δε θέλω κανένας να λυπηθεί, θέλω να χαμογελάτε και να ζείτε την κάθε σας ημέρα ευτυχισμένοι!
Δεν αξίζει τίποτα παρά οι στιγμές που έχουμε! Να τις περνάτε όμορφα, να μην δουλεύετε πολύ και να ΖΕΙΤΕ! Σας ευχαριστώ πραγματικά μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου για την τεράστια αγάπη που έχω πάρει από όλους! Γνωστούς και αγνώστους. Για όσους με θέλουν δίπλα τους εκεί θα είμαι πάντα εκεί!
Και επειδή θέλω να οδηγείτε όλοι σωστά και με ασφάλεια, ψάξτε το #SafetyFirstGR, ένα πρότζεκτ οδικής ασφάλειας που το έκανα γιατί είχα πει πως ήθελα να μείνει κάτι καλό πίσω μου, για όταν φύγω. Αυτά. Να έχετε ευτυχισμένες στιγμές!
Θα τα ξαναπούμε πάλι. Η ζωή συνεχίζεται!»
Ήταν μόλις πριν από μερικές μέρες, στις 25 Σεπτεμβρίου, όταν η Αριάδνη Γερασιμίδου μίλησε για τη μάχη της με τον καρκίνο, μέσα από ένα βίντεο που ανάρτησε στο Youtube.
Ένα από τα πρόσωπα που τη γνώριζαν καλά είναι και ο δημοσιογράφος Λάμπρος Κωνσταντάρας, ο οποίος σε συνέντευξη που έδωσε στο tlife.gr και την Γεωργία Τζίντζα, είπε μεταξύ άλλων τα εξής:
«Με την Αριάδνη, είχαμε γνωριστεί το 2010 σε έναν ραδιοφωνικό σταθμό που δουλεύαμε μαζί. Ήταν ένα παιδί πολύ δυναμικό, πολύ έξω καρδιά. Η ενασχόλησή της με το αυτοκίνητο προκαλούσε πάντα ενδιαφέρον γιατί είναι ελάχιστες οι γυναίκες που ασχολούνται με αυτό το κομμάτι στην Ελλάδα. Ήταν ένα παιδί που τα είχε καταφέρει όλα μόνο του. Είχαμε ξαναβρεθεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Βγάλαμε μαζί ένα περιοδικό. Τότε μάλιστα ήταν και οι μέρες που είχε μάθει για το πρόβλημά της και μας το ανακοίνωσε. Η ίδια αντιμετώπιζε την όλη κατάσταση σαν να μην έχει τίποτα.
Δεν ήθελε κιόλας να μιλάει πολύ γι’ αυτό. Εγώ κάθε φορά που της έστελνα και τη ρώταγα γι΄αυτό απέφευγε να μιλάει. Δεν ήθελε να αναφέρεται σε αυτό. Αν την έβλεπες, δεν καταλάβαινες ότι είναι καρκινοπαθής. Δεν είχε αλλοιωθεί η όψη της. Στην αρχή ειδικά νομίζαμε ότι δεν ήταν τίποτα σοβαρό. Επικοινώνησα και το καλοκαίρι μαζί της αλλά για άσχετα πράγματα. Νόμιζα πια πως το είχε ξεπεράσει».