Αντιδράσεις από τις μονογονεϊκές οικογένειες για το κείμενο της Ράνιας Θρασκιά

Ένα κείμενο που έγραψε η Ράνια Θρασκιά στην ιστοσελίδα paidorama.com, με τίτλο «Για σένα που χρειάζεσαι δύο γονείς για να σε μεγαλώσουν…», φαίνεται πως προκαλεί αντιδράσεις από τις μονογονεϊκές οικογένειες. Συγκεκριμένα, η φράση της παρουσιάστριας  «Χωρίς τον μπαμπά του όμως, δεν μπορεί ποτέ να είναι ολοκληρωτικά χαρούμενο και ισορροπημένο ένα παιδί», είναι αυτό που ενόχλησε.

Το κείμενο της Ράνιας Θρασκιά

Τις περισσότερες φορές, όταν κουβεντιάζουν μαμάδες μεταξύ τους, λένε για τα παιδιά τους. Τις περισσότερες φορές, όταν οι μαμάδες κουβεντιάζουν για τα παιδιά τους, λένε και για τους μπαμπάδες… Τις περισσότερες φορές εκφράζουν πολλά και μεγάλα παράπονα για εκείνους, λέγοντας πως είτε δεν είναι ουσιαστικά παρόντες στο μεγάλωμα των παιδιών τους, είτε –στην καλύτερη περίπτωση- πως αν και προσπαθούν να εμπλακούν στο μεγάλωμα τους, τα κάνουν όλα λάθος…

Οι αναφορές σε μπαμπάδες που είναι «καλοί», συναντώνται περίπου στα όρια του στατιστικού λάθους! Είναι όμως αυτή η αλήθεια; Ή οι μαμάδες βλέπουμε τα πράγματα μόνο από τη δική μας οπτική γωνία και παραβλέπουμε συνειδητά ή ασυνείδητα, τις προσπάθειες, τα επιτεύγματα και κυρίως τη θέληση των μπαμπάδων να είναι εκεί σε όλες τις μικρές και μεγάλες στιγμές των παιδιών τους;

-Σε κάθε πρώτη φορά
-σε κάθε δυσκολία
-σε κάθε γέλιο
-σε κάθε κλάμα
-στην παρηγοριά
-στην αγκαλιά
-στη στήριξη
-στις συγκεντρώσεις των γονέων στο σχολείο
-στις γιορτές τους
-στα κατορθώματά τους
-στο χειροκρότημα που έχουν ανάγκη, για να νιώσουν σημαντικά στα μάτια μας
-σε όλες εκείνες τις στιγμές της καθημερινής τους ρουτίνας

Το έχεις σκεφτεί μαμά ότι σαμποτάρεις όλη αυτήν την προσπάθεια και την ανάγκη ενός μπαμπά να είναι με την ψυχή του και το μυαλό του και την καρδιά του, παρόν για τα παιδιά του;

Κάθε φορά που του κάνεις παρατήρηση όταν πάει να κάνει κάτι. Να του κάνει μπάνιο ή να το αλλάξει. Να παίξει άτσαλα και αδέξια μαζί του σαν μικρό αγόρι ή να του διαβάσει για την επόμενη μέρα. Πράγματα απλά και καθημερινά που ακόμα και αν γίνουν λάθος, δεν έχει καμία σημασία. Γιατί το λεπτό που εσύ, από φόβο και αγωνία ή απλά παρασυρμένη από την αίσθηση παντοδυναμίας απέναντι σε αυτό το πλάσμα που είχες στα σπλάχνα σου για 9 μήνες, λες «ΜΗ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ» στον μπαμπά του παιδιού σου, στερείς από εκείνο πολύτιμες στιγμές για την ψυχική του ανάπτυξη, από το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή του. Μαζί με σένα… Και στερείς και από τον πατέρα το δικαίωμα του να κάνει λάθος και να πειραματιστεί, μέσα στο πέλαγος της αγωνίας του να μάθει τι είναι να γίνεσαι μπαμπάς. Τι είναι να είσαι κάτι για την υπόλοιπη ζωή σου. Τι είναι να σε έχει κάποιος τόσο πολύ ανάγκη. Και ο μπαμπάς κάπου στο δρόμο, νικημένος από την εγωιστική μητρότητα, εγκαταλείπει την προσπάθεια και επιστρέφει στον εαυτό του…

Χωρίς τον μπαμπά του όμως, δεν μπορεί ποτέ να είναι ολοκληρωτικά χαρούμενο και ισορροπημένο ένα παιδί.

Μην τον πνίγεις λοιπόν με τις προσδοκίες σου. Μην του βάζεις τρικλοποδιές. Επίτρεψέ του να μάθει. Όπως αυτοδίκαια επιτρέπεται και σε εσένα. Να κάνεις λάθη και σωστά. Να πέφτεις και να ξανασηκώνεσαι. Να μαθαίνεις τη ζωή από την αρχή μέσα από τα μάτια του παιδιού σου και να μαθαίνεις και εσύ ποια είσαι.

Όμως πίστεψέ με όταν σου λέω ότι ποτέ δεν θα γίνεις η μαμά που θέλεις, ποτέ δεν θα γίνω η μαμά που θέλω και πασχίζω, αν δεν δώσουμε στα παιδιά μας το δικαίωμα να έχουν τον καλύτερο μπαμπά του κόσμου. Αυτόν που χρειάζονται και αξίζουν.

Αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβεί χωρίς εμάς σε συμμαχία μαζί τους. Χωρίς εμάς να δίνουμε στον πατέρα των παιδιών μας ,τη βεβαιότητα ότι είμαστε από την ίδια πλευρά. Μαζί για την ανατροφή των παιδιών μας. Της ζωής που δημιουργήσαμε ΜΑΖΙ από το υλικό των ονείρων μας…

Να έχεις μια υπέροχη χιονισμένη εβδομάδα,
Σε φιλώ γλυκά,
Ράνια

Υ.Σ. Στον Ανδρέα που είναι ο μπαμπάς που ονειρεύτηκαν τα παιδιά μας… Και εγώ για εκείνα…

Η αντίδραση ήρθε μέσα από το singleparent.gr και την Κυριακή Χαριτάκη, μέσα από ένα κείμενο με τίτλο: Η απάντηση του Singleparent στη Ράνια Θρασκιά που γράφει ότι ένα παιδί χωρίς μπαμπά δεν είναι ισορροπημένο!

Πρίν λίγο έπεσε στην αντίληψή μου ένα άρθρο της κυρίας Ράνιας Θρασκιά που δημοσιεύθηκε στις 12/02/2015 στο Paidorama με τίτλο «Για σένα που χρειάζεσαι δύο γονείς για να σε μεγαλώσουν…».

Διαβάζοντας τον τίτλο στην αρχή χάρηκα, γιατί σκέφτηκα αμέσως πως με το άρθρο της υπερασπιζόταν όσους πιστεύουν πως τα παιδιά χρειάζονται οπωσδήποτε δύο γονείς για να μεγαλώσουν. Δυστυχώς για μένα έπεσα έξω διότι η κυρία Θρασκιά πιστεύει ακριβώς αυτό που λέει και ο τίτλος. Συγκεκριμένα, η ίδια μέσα στο κείμενό της γράφει «Χωρίς τον μπαμπά του όμως, δεν μπορεί ποτέ να είναι ολοκληρωτικά χαρούμενο και ισορροπημένο ένα παιδί!».

Μάλιστα….πώς να νιώθει άραγε μια μητέρα που διαβάζει κάτι τέτοιο και που μεγαλώνει μόνη τα παιδιά της, επειδή έχασε τον άντρα της; Πώς να νιώθει ένας ενήλικος που μεγάλωσε χωρίς τον πατέρα του, επειδή τους εγκατέλειψε; Και για να μην πάμε πολύ μακριά: Πώς να νιώθει ίσως η γυναίκα του συγκυβερνήτη που σκοτώθηκε προχθές στη Κίναρο και σε λίγους μήνες θα γεννήσει μόνη της το δεύτερο παιδί τους;

Κάθε άνθρωπος έχει την άποψή του και είναι σεβαστή. Όταν όμως με τη γνώμη μας επηρεάζουμε έστω και λίγο τη κοινή γνώμη, οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί. Ή τουλάχιστον να μελετάμε λίγο πρίν γράψουμε οτιδήποτε που μπορεί να στενοχωρήσει ή άθελά μας να μειώσει μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, ειδικά όταν μιλάμε μες από ιστοσελίδες που απευθύνονται σε γονείς.

Να ενημερώσουμε λοιπόν όσους δεν το γνωρίζουν, πως στην Ελλάδα μία στις 5 οικογένειες είναι μονογονεϊκή. Συγκεκριμένα, από το 1950 και μετά, ο αριθμός των μονογονεϊκών οικογενειών διεθνώς έχει αυξηθεί σημαντικά. Το 1970, περίπου το 11% των παιδιών στον κόσμο ζούσαν σε μονογονεϊκές οικογένειες. Το 1996, το ποσοστό είχε φτάσει το 31%. Φαίνεται, επίσης, ότι με το πέρασμα του χρόνου, οι μεταβαλλόμενες κοινωνικές συνθήκες τροποποιούν και τους επικρατέστερους λόγους, για τους οποίους δημιουργούνται οι μονογονεϊκές οικογένειες.

Στα μέσα του 20ου αιώνα, οι περισσότερες μονογονεϊκές οικογένειες οφείλονταν στον θάνατο ενός συζύγου, ενώ στις δεκαετίες του 1970 και 1980, οι περισσότερες μονογονεϊκές οικογένειες ήταν αποτέλεσμα διαζυγίων. Από τις αρχές του 21ου αιώνα, ο αριθμός των γονέων που δεν παντρεύονται συνεχώς αυξάνεται.

Σύμφωνα μάλιστα με τη κυρία Βασιλική Κονδύλη, Παιδοψυχίατρο – Σύμβουλο Τηλεφωνικής Γραμμής Ε.Ψ.Υ.Π.Ε. σε άρθρο της που μπορείτε να δείτε εδώ, επισημαίνει ότι: «παρότι τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών αντιμετωπίζουν συχνά περισσότερα οικονομικά και ψυχολογικά προβλήματα, μπορεί να μεγαλώσουν με πολύ πιο υγιή τρόπο και να αποκτήσουν καλή κοινωνικοποίηση και πρότυπα συμπεριφοράς σε σχέση με τα παιδιά εκείνα που μεγαλώνουν και με τους δύο γονείς, αλλά δεν υπάρχει δομή, οργάνωση και ισορροπία στην οικογένεια, οι γονείς είναι απόντες, αδιάφοροι ή και κακοποιητικοί».

Επιπλέον, σύμφωνα με τη παιδοψυχίατρο – διευθύντρια Ιατροπαιδαγωγικού Κέντρου του Βενιζελείου Νοσοκομείου κυρία Ιωάννα Πινακουλάκη που συμμετείχε στην ημερίδα για τις μονογονεϊκές οικογένειες στα Χανιά όπου συμμετείχε και το Singleparent.gr, «όπως όλα τα παιδιά κι αυτά τα παιδιά μπορούν να αναπτύξουν διαταραχές συμπεριφοράς ή προβλήματα στη μάθηση». Όχι λοιπόν, μόνο τα παιδιά που ζουν με ένα γονιό, αλλά όπως όλα τα παιδιά!

Αγαπητή κυρία Θρασκιά,

θα μπορούσα να σας παραθέσω χιλιάδες επιστημονικές μελέτες και έρευνες που δείχνουν ότι τα παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών είναι το ίδιο -και σε ορισμένες περιπτώσεις περισσότερο- ισορροπημένα και χαρούμενα από τα παιδιά διπυρηνικών οικογενειών ή από παιδιά οικογενειών που μεγαλώνουν με νταντάδες επειδή οι γονείς τους, είναι πολύ απασχολημένοι με τη καριέρα τους. Δεν θα το αναλύσω περαιτέρω γιατί θα είναι σαν να ευλογώ τα γένια της σελίδας μας και γιατί θα φανεί σαν προσωπική επίθεση ενώ σκοπός μου δεν είναι να σας επιτεθώ, να σας εκθέσω ή να σας αλλάξω γνώμη.

Σκοπός μου είναι να ενημερώσω τους γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους μόνοι και που ένιωσαν άσχημα διαβάζοντας το άρθρο σας, ότι αυτό που γράψατε δεν ισχύει ούτε επιστημονικά ούτε κοινωνικά και πως, αν μου επιτρέπετε, είναι και λίγο χοντρό να το «πετάτε» στα μούτρα των παιδιών που μεγάλωσαν χωρίς πατέρα ή των μαμάδων τους που έμειναν πίσω να τραβάνε μόνες τους, κουπί. Θέλω να πιστεύω πως εννοούσατε κάτι άλλο και ζητώ συγγνώμη εκ των προτέρων αν σας παρεξήγησα.

Το ιδανικό σενάριο είναι δύο ευτυχισμένοι γονείς. Όχι δυο γονείς να΄ναι κι ότι να΄ναι! Κι αν αυτοί οι δύο γονείς είναι κακοποιητικοί ή δυστυχισμένοι και κάνουν δυστυχισμένους και τους άλλους, καλύτερα το παιδί να μεγαλώνει με έναν και όχι απαραίτητα με τη μητέρα όπως τα μίντια είθισται να πλασάρουν επειδή η μητρότητα «πουλάει».

Τέλος, αξίζει να επισημάνουμε αυτό που πρόσφατα έγραψε πολύ εύστοχα ο συνεργάτης-ψυχολόγος μας, κύριος Ιωάννης Ζήνδρος στο άρθρο του «Αυτό που χρειάζονται τα παιδιά είναι μπαμπά και μαμά;»

«Αν ένας από τους 2 γονείς δεν είναι έτοιμος ή δεν μπορεί να κάνει αυτό το ταξίδι, τότε το παιδί είναι καλύτερο να κάνει το ταξίδι με αυτόν που μπορεί. Με αυτόν που θα του δώσει την αγάπη, την φροντίδα, την αποδοχή και την ασφάλεια!».

Με εκτίμηση,

Κυριακή Χαριτάκη
Ιδρύτρια-Διαχειρίστρια Singleparent.gr