Το…παξιμάδι της Κλάρας του Γρηγόρη και το κίνημα των αγανακτισμένων τηλεθεατών

Διαβάστε στο TV PULSE τη γνώμη του Αντώνη Πρέκα

Τα πληρώνουμε στο ράφι των σούπερ μάρκετ, στα ρούχα που φοράμε, στα κινητά και στο κόστος του ίντερνετ, στα αυτοκίνητα που οδηγούμε, στις τραπεζικές παροχές και υπηρεσίες, στην κρατική διαφήμιση κ.ο.κ.
Άλλωστε, οι συχνότητες που διαχειρίζονται αποτελούν δημόσια περιουσία που τις κατέχουν νομότυπα μεν, μονίμως… προσωρινά δε και που τους παραχωρήθηκαν χωρίς ποτέ επί της ουσίας να πληρώσουν οι πλείστοι των μετόχων τους δεκάρα τσακιστή. Τουλάχιστον όχι από την τσέπη τους. Που τις απέκτησαν-σε κάποιες περιπτώσεις- με διαδικασίες έωλες και αμφιλεγόμενες… Και που ελάχιστα ανταποκρίνονται, συνήθως, στην θεσμική τους υποχρέωση να ανταποδίδουν έστω κάποια ψίχουλα από όσα εισπράτουν. Για παράδειγμα το ποσοστό υπέρ της ελληνικού κινηματογράφου…
Θα περιοριστώ σ΄αυτά και δεν θα επεκταθώ στα άλλα. Εκείνα που συνεπάγονται έμμεσο πλην απεχθές «κόστος» και αφορούν το δημοκρατικό έλλειμμα στην ουσία της ενημέρωσης και άλλα συναφώς διαπλεκόμενα. Αυτονόητα, γνωστά και – άλλα λιγότερο ή περισσότερο- πολυσυζητημένα στην κοινωνική καθημερινότητά μας.
Νομιμοποιούνται, άρα, να μας κοροϊδεύουν όλους εμάς που τα πληρώνουμε και τα συντηρούμε, να μας φτύνουν κατάμουτρα εκπέμποντας και αναπαράγοντας με ανοϊκή  εμμονή χιλιοπαιγμένα ή.. ληγμένα προγράμματα; Γράφοντας μάλιστα τα πνευματικά ή συγγενικά δικαιώματα των συντελεστών – δημιουργών τους εκεί… που δεν πιάνει μελάνι νόμιμης αμοιβής. Τουλάχιστον σε ότι αφορά στην ελληνική παραγωγή, αφού είχαν φροντίσει από την εποχή που το χρήμα έρρεε άφθονο, να κατοχυρωθούν ως προς τούτο, εξαναγκάζοντας ουσιαστικά σκηνοθέτες, σεναριογράφους, ηθοποιούς κ.α. να υπογράφουν ( κάποιοι ‘’χρυσά’’ ομολογουμένως, αλλά… ) σε κάθε περίπτωση αποικιακού τύπου συμβόλαια.
 
Για πνευματικά δικαιώματα σε δημοσιογράφους, ούτε λόγος να γίνεται. Αυτά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως το συντομότερο ανέκδοτο. Όπως παλιά το… Αλβανός τουρίστας.
 
Μήπως, τελικά, πρέπει και μεις κάτι να κάνουμε; Να αντιδράσουμε…  Δημιουργώντας  ένα ‘’ κίνημα αγανακτισμένων τηλεθεατών’’. Να προχωρήσουμε, για παράδειγμα, σε ένα εμπάργκο τηλεθέασης… Έστω και συμβολικά, για να καταλάβουν πως έχουν να κάνουν με συνειδητοποιημένους  πολίτες- καταναλωτές και όχι με…λωτοφάγους σε τηλεοπτική χωματερή.
 
Πρόχειρες σκέψεις κάνω για το πώς… Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσουμε πως μπορούμε να αντιδράσουμε, να το βάλουμε στο μυαλό μας για επεξεργασία και τον τρόπο τον τελέσφορο θα τον βρούμε…
 
…Γιατί πάει Πολύ την Κυριακή να τρώμε, ας πούμε, σε… κονσέρβα ψυχαγωγίας το αφόδευμα (…κοινώς σκατό) της αγελάδας Κλάρας που λόγω πολυκαιρίας μάλλον έχει γίνει… παξιμάδι που δεν τρώγεται με τίποτα.
 
Αντώνης Πρέκας