GNTM: Όταν πέφτει η ποιότητα και ψάχνεις “κουβά” για να τη βγάλεις από το πηγάδι
Η επιμονή στο κακό ριάλιτι ρίχνει την ποιότητα, το επίπεδο της δουλειάς σου και υποτιμά την νοημοσύνη του τηλεθεατή.
Η φετινή τηλεοπτική σεζόν έχει ξεκινήσει εδώ και περίπου ενάμιση μήνα και ένα από τα μεγάλα θέματα που έχουν ανοίξει ξανά είναι το είδος των προγραμμάτων που προβάλλονται στη μικρή οθόνη και μιλάω συγκεκριμένα για τα ριάλιτι. GNTM, Big Brother, Bachelor… Απ’ όλα έχει ο μπαξές.
Τα ριάλιτι πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Και αυτό, δυστυχώς, πρέπει να το… χωνέψουμε. Το θέμα, όμως, είναι εμείς τι κάνουμε, πώς τα αντιμετωπίζουμε και τι, στ’ αλήθεια, θέλουμε από αυτά.
Η ποιότητα των ριάλιτι φέτος είναι πολύ χαμηλή και αυτό το καταλαβαίνει ακόμα και ο πιο φανατικός τηλεθεατής τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Αλλά ακόμα και η χαμηλή ποιότητα πρέπει να έχει ένα μέτρο.
Ας μιλήσουμε για το GNTM και τις εικόνες που επιλέγει η παραγωγή να προβάλλει.
Να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να βλέπω 20 αγόρια και κορίτσια να κυνηγούν το όνειρό τους και να θέλουν να γίνουν επαγγελματίες μοντέλα. Μέχρι εκεί, όλα καλά.
Το θέμα, όμως, είναι πώς πλαισιώνεται αυτός ο διαγωνισμός. Με σκληρό ριάλιτι! Με καβγάδες, ίντριγκες, ειρωνείες, και με ανθρώπους που μιλούν συνεχώς άσχημα για τον διπλανό τους. Και αυτό είναι καθημερινό “φαινόμενο” στο GNTM.
Και όχι μόνο στον φετινό κύκλο, αλλά και σε όλους τους προηγούμενους. Το βλέπουμε εδώ και τρεις σεζόν, σε κάθε κύκλο του GNTM…
GNTM 1 και τριάδα φωτιά! Μέγκι, Μικαέλα κλπ…
GNTM 2 και FF! Κάτια, Μαρτίνα, Σουζάνα κλπ…
GNTM 3 και Ρασέλ!
Ο φετινός κύκλος, βέβαια, είναι το αποκορύφωμα. Τρέμω στην ιδέα του τι θα δούμε την επόμενη σεζόν, αν συνεχιστεί έτσι. Μία από τα ίδια ή κάτι χειρότερο;
Επαναλαμβάνω, πως δεν έχω κάτι με τα παραπάνω κορίτσια και ούτε αναφέρομαι στη συμπεριφορά τους. Ο καθένας μας είναι διαφορετικός και λειτουργεί με τον δικό του τρόπο.
Οι συγκεκριμένες κοπέλες έλεγαν αυτά που ήθελαν, η κάθε μια για το δικό της λόγο, όμως, γιατί πρέπει συνεχώς να βλέπουμε αυτά τα πλάνα; Γιατί φέτος πρέπει να βλέπουμε ανά 10 λεπτά τη… γλυκομίλητη Ρασέλ να λέει τη γνώμη της για οτιδήποτε γίνεται με τους συμπαίκτες της;
Η Ρασέλ καλά κάνει και μιλάει έτσι, αυτός είναι ο τρόπος της και φαντάζομαι ότι δεν μπορεί να αλλάξει. Γιατί, όμως, πρέπει να τα βλέπει αυτά ο τηλεθεατής; Να τα δούμε μία φορά, οκ. Να τα δούμε δύο φορές, οκ. Τρεις; Συμφωνώ! Αλλά πόσες όμως; Κάπου πρέπει να μπει ένα φρένο.
Όσο συνεχίζεται αυτό, η ποιότητα όλο και πέφτει… πέφτει… πέφτει… και πάτο δεν βρίσκει.
Ο Άγγλος συγγραφέας John Ruskin είχε πει κάποτε πως «η ποιότητα δεν είναι ποτέ τυχαία, είναι το αποτέλεσμα μιας έξυπνης προσπάθειας».
Όταν όμως δεν υπάρχει ποιότητα, πώς χαρακτηρίζεται η προσπάθεια;
Υ.Γ.: Δεν έχω αφήσει εκτός το Big Brother και το Bachelor, σύντομα θα πούμε και γι’ αυτά.