ARC Raiders: Η επιστροφή που κανείς δεν περίμενε, αλλά όλοι έπρεπε να ζήσουμε

Θυμάμαι να βλέπω για πρώτη φορά το trailer του ARC Raiders το 2021 και να σκέφτομαι «επιτέλους, κάτι που δείχνει διαφορετικό». Εκείνο το retro-futuristic στυλ, τα drones που έπεφταν από τον ουρανό, το soundtrack με εκείνη τη μελαγχολική sci-fi νότα, όλα έδειχναν πως η Ember Labs (η ομάδα πίσω από το project) είχε κάτι φιλόδοξο στα χέρια της. Αναβολές, αλλαγές κατεύθυνσης, ένα rebranding προς “extraction shooter” και μια κυκλοφορία που πέρασε σχεδόν απαρατήρητη.

Κι όμως, μετά από τόσους μήνες αναμονής, το ARC Raiders είναι εδώ και, ειλικρινά, αξίζει πολύ περισσότερο απ’ όσο του δόθηκε αρχικά.

Ένας κόσμος που σε κάνει να σταματάς για να κοιτάξεις

Αυτό που με τράβηξε πρώτα δεν ήταν τα όπλα ούτε οι μηχανές. Ήταν ο ίδιος ο κόσμος του παιχνιδιού. Το Sperrgebiet, όπως ονομάζεται, είναι μια κατεστραμμένη, εγκαταλειμμένη γη γεμάτη από ερείπια, ραδιοφωνικούς ήχους και παλιές τεχνολογίες που θυμίζουν μια ανθρωπότητα που έσβησε ξαφνικά.

Η Unreal Engine 5 κάνει πραγματικά θαύματα εδώ. Υπάρχουν στιγμές που απλώς στέκεσαι και κοιτάς. Ο τρόπος που το φως πέφτει στα σύννεφα σκόνης, το πώς οι σκιές των drones κινούνται πάνω στα ερείπια είναι μια εικόνα post-apocalyptic ομορφιάς που λίγα παιχνίδια έχουν πετύχει.

Αλλά δεν είναι απλώς όμορφο. Είναι ζωντανό. Κάθε αποστολή, κάθε run, μοιάζει με ένα μικρό επεισόδιο επιβίωσης. Και εκεί είναι που το ARC Raiders διαφέρει, δεν σε αφήνει να νιώσεις ασφαλής ούτε για ένα δευτερόλεπτο.

Gameplay που δεν σε χαϊδεύει

Το ARC Raiders είναι ένα extraction shooter με PvPvE στοιχεία, αλλά μην το μπερδέψετε με το Tarkov ή το Hunt: Showdown.
Εδώ το παιχνίδι βασίζεται στη συνεργασία και τη διαχείριση ρίσκου. Δεν σε ενδιαφέρει μόνο να πυροβολήσεις, πρέπει να αποφασίσεις πότε να φύγεις. θες να πάρεις ακόμα ένα supply box ή να επιστρέψεις στη βάση προτού χάσεις ό,τι μάζεψες. Αυτή η αίσθηση συνεχούς έντασης είναι που το κρατά ζωντανό.

Το gunplay έχει βαρύτητα, με όπλα που “νιώθουν” σωστά, αλλά και αρκετό ρεαλισμό ώστε κάθε μάχη να απαιτεί προσοχή. Οι εχθροί δεν συγχωρούν, και τα AI-controlled drones (ARCs) είναι ό,τι πιο αγχωτικό έχεις αντιμετωπίσει τελευταία. Δεν είναι bullet sponges, είναι “κυνηγοί” που θα σε πιέσουν να σκεφτείς, να συνεργαστείς και, μερικές φορές, να το βάλεις στα πόδια.

Και εκεί, μέσα στην αδρεναλίνη, έρχεται εκείνη η στιγμή που καταλαβαίνεις γιατί το ARC Raiders είναι φτιαγμένο από developers που έχουν μεράκι. Δεν είναι το πιο polished παιχνίδι. Έχει τα bugs του, τα network spikes, μερικά “άγαρμπα” animations. Αλλά σε κάθε του pixel νιώθεις πάθος.

Ο ήχος της μοναξιάς

Αν κάτι με κέρδισε ολοκληρωτικά, είναι ο ήχος του.
Η μουσική, αυτά τα low-tempo synths και τα απόκοσμα sound cues κάνουν κάθε εξόρμηση να μοιάζει με ταξίδι. Δεν είναι απλώς soundtrack είναι ατμόσφαιρα.
Όταν τελειώνει ένα run και ακούς τη σιωπή στο καταφύγιο, υπάρχει μια αίσθηση κενότητας, σαν να έχεις όντως γυρίσει από μια αποστολή που σε άλλαξε.

Τεχνικά και συναισθηματικά

Ναι, υπάρχουν θέματα. Τα physics μερικές φορές “κολλάνε”, το matchmaking χρειάζεται δουλειά και οι servers δεν είναι πάντα σταθεροί.
Αλλά αν κρίνουμε το παιχνίδι ως εμπειρία, όχι ως προϊόν, τότε το ARC Raiders σου δίνει κάτι σπάνιο, εκείνη την αίσθηση του αγνώστου. Το συναίσθημα ότι δεν ξέρεις τι θα συμβεί μετά, ότι όλα μπορούν να πάνε στραβά και αυτό το κάνει συναρπαστικό.

Είναι ένα παιχνίδι για όσους κουράστηκαν από τα safe open worlds και θέλουν να χαθούν σε κάτι πιο “ωμό”.

Η τελική μου σκέψη

Το ARC Raiders δεν είναι για όλους. Αν περιμένεις έναν ακόμα shooter για να κάνεις grind XP, θα απογοητευτείς.
Αλλά αν θες να νιώσεις ξανά εκείνη την ένταση του “δεν ξέρω αν θα επιβιώσω”, τότε θα το λατρέψεις.

Η Ember Labs τόλμησε να πάρει ένα ρίσκο και κέρδισε.
Δεν είναι τέλειο, αλλά είναι αληθινό, και αυτό λείπει από τα περισσότερα παιχνίδια σήμερα.

Αυτό το παιχνίδι δεν σου ζητά απλώς να παίξεις. Σου ζητά να εμπιστευτείς, να ρισκάρεις, να αποτύχεις και να επιστρέψεις.
Και ειλικρινά, αυτό για μένα είναι το νόημα του gaming.