«Όταν έγινα 16 χρονών ήθελα να πάω στη Μύκονο να γίνω πλούσιος και διάσημος»
«Πράγματι, πήγα στο νησί κι αυτό που έκανα αρχικά ήταν να μαζεύω βότσαλα και παλιά ξύλα και να τα ζωγραφίζω».
Στην εφημερίδα Espresso και τον Αλκίνοο Μπουνιά μίλησε ο Γιάννης Γαλάτης, ο οποίος μίλησε για την σχέση του με τη μητέρα του, αλλά και για τη Μύκονο.
Ποια ήταν η σχέση σου με τη μητέρα σου;
Για τη μητέρα μου, την Κατερίνα, που με έφερε στον κόσμο στα πενήντα της και ήταν η αρχόντισσα του νησιού, έχω να πω τα καλύτερα. Μου είχε απόλυτη εμπιστοσύνη. Ηταν για όλους μας και προπάντων για μένα η «μάνα κουράγιο». Είχε μεγάλο θράσος και τιμήθηκε με μετάλλια και επαίνους, γιατί στην Κατοχή πήρε μέρος στην Αντίσταση μαζί με τη θρυλική Λέλα Καραγιάννη.
Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μόδα;
Τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα στην Αθήνα, στην πλατεία Αμερικής, και τα καλοκαίρια πηγαίναμε στη Μύκονο. Oταν έγινα 16 χρόνων, είπα στη μητέρα μου ότι ήθελα να πάω στο νησί, να γίνω πλούσιος και διάσημος, και εκείνη μου απάντησε: «Αν σου ‘στριψε, να σε πάω στον γιατρό». Πράγματι, πήγα στο νησί κι αυτό που έκανα αρχικά ήταν να μαζεύω βότσαλα και παλιά ξύλα και να τα ζωγραφίζω. Επειδή ντρεπόμουν να τα πουλήσω, τα έδινα σε μια φίλη, τη Νίκη Γαλούνη, και τα πουλούσε εκείνη για μένα. Παράλληλα, για να βγάλω τα προς το ζην, εργαζόμουν ως ταμίας στο εστιατόριο του Μαδούπα, αλλά έκανα κι άλλες δουλειές, όπως να μαζεύω χόρτα και να τα δίνω σε μια γριούλα να τα πουλάει και να μοιράζομαι μαζί της τα κέρδη. Επίσης, επειδή μιλούσα αγγλικά και γαλλικά, έστελνα τους περιηγητές -έτσι έλεγαν τότε τους τουρίστες- να κάνουν βόλτες με ένα συγκεκριμένο καΐκι, του οποίου ο βαρκάρης μού έδινε χαρτζιλίκι. Ακόμη, είχα 15 παιδάκια και τους μάθαινα γαλλικά.