«Η Γεωργία Βασιλειάδου πέθανε άρρωστη και με ζητούσε, το φέρω βαρέως στην συνείδησή μου»
"Εγώ όμως ήμουν τόσο λυπημένη που πέθανε, που δεν πήρα ποτέ αυτά που μου άφησε η Γεωργία."
Στην Εspresso και στον Νίκο Νικόλιζα παραχώρησε συνέντευξη η Πόπη Λάζου, η οποία έπαιξε δίπλα σε μεγάλα ονόματα του ελληνικού κινηματογράφου αλλά η καριέρα της έληξε σύντομα λόγω μιας αρρώστιας. Η ίδια στην μοναδική της συνέντευξη μίλησε για την περίοδο που έκανε το ξεκίνημά της δίπλα σε επιτυχημένους καλλιτέχνες αλλά και για την Γεωργία Βασιλειάδου που της λείπει πολύ.
Ποιος ήταν ο αγαπημένος από όλους όσους έχετε συνεργαστεί;
Εγώ ξεκίνησα με τον Μίμη Φωτόπουλο. Αυτός έχει την πρώτη θέση στην καρδιά μου γιατί ήταν κι η πρώτη εμπειρία ως ηθοποιός μαζί του. Έπειτα με τον Αυλωνίτη, τη Βασιλειάδου και τον Ρίζο, που ήμασταν στον ίδιο θίασο. Ειδικά με την Βασιλειάδου ήμασταν σαν οικογένεια. Για εμένα η Γεωργία ήταν και μάνα κι αδερφή. με συμβούλεψε στα γυρίσματα, στο θέατρο, πως να συμπεριφέρομαι, στα πάντα. Μοναδική γυναίκα κι άνθρωπος! Με όσους κι αν έπαιξα, δεν είχα προβλήματα συνεργασίας. Εγώ ήμουν νέα και πάντα υπάκουα σε όσα μου έλεγαν. Δεν είχαμε προστριβές!
Ποιος από όλους τους συμπρωταγωνιστές σας σάς λείπει περισσότερο;
Όλοι. Όμως τη Γεωργία Βασιλειάδου δεν υπήρχε μέρα που να μην τη σκεφτώ. Ήμασταν πολύ δεμένες και πολύ καλή ψυχή. Πριν πεθάνει η Γεωργία, ήταν στο νοσοκομείο άρρωστη. Κάθε μέρα λοιπόν έλεγε στην κόρη της την Φωτεινούλα: «Σε παρακαλώ, πες της Πόπης να έρθει». Αυτό γινόταν κάθε μέρα. Εγώ όμως είχα φύγει ήδη τουρνέ με τον Παπαγιαννόπουλο. Και όταν πέθανε η Γεωργία, δυστυχώς δεν ήμουν εκεί που με ζητούσε. Δεν μπορούσα να αφήσω τον θίασο και να επιστρέψω στην Αθήνα.
Όταν γύρισα στην Αθήνα, η Γεωργία είχε φύγει από την ζωή. Με πήρε λοιπόν η κόρη της τηλέφωνο και μου λέει: «Πόπη η μαμά έχει ηχογραφήσει μία κασέτα και στην έχει αφήσει να την ακούσεις εσύ. Μιλάει για εσένα. Όπως σου έχει αφήσει κι ένα άλλο δώρο». Εγώ όμως ήμουν τόσο λυπημένη που πέθανε, που δεν πήρα ποτέ αυτά που μου άφησε η Γεωργία. Και ακόμα και σήμερα εξακολουθώ να είμαι το ίδιο λυπημένη για τον χαμό της. Αυτό το φέρω βαρέως στην συνείδησή μου. Η Γεωργίτσα ήταν η αγαπημένη μου!