«Εκεί κατάλαβα ότι θα έρθει κακό! Βλέπω σε ένα τεράστιο τραπέζι τον Κωστόπουλο, δίπλα ακριβώς…»

Πέτρος Κωστόπουλος

«Υπήρχε τότε ένα εστιατόριο που ήταν πάρα πολύ της μόδας. Πήγαιναν όλες οι πλούσιες και...»

Η κριτικός γεύσης Ελένη Ψυχούλη μιλά στο περιοδικό DownTown και στον Τάσο Μπιμπισίδη και σχολιάζει την ατάκα του Πέτρου Κωστόπουλου πως μας «ξεβλάχεψε» και το ρόλο των lifestyle περιοδικών.

Πες μου εσύ που έχεις ζήσει από μέσα το lifestyle, ο Κωστόπουλος μας ξεβλάχεψε; Ο Κωστόπουλος μας βλάχεψε και τώρα προσπαθούμε να ξεβλαχέψουμε ρωτώντας πόσο κάνουν τα μαρούλια στη Λαϊκή. Γιατί αυτό είναι πολίτισμός, το μαρούλι στη Λαϊκή.

Τελικά τα περιοδικά των ’90s κατέστρεψαν την Ελλάδα; Θεωρώ γελοία αυτή τη θεωρία. Αν είναι δυνατόν ένα περιοδικό να έχει τέτοια επιρροή! Τα περιοδικά λειτούργησαν ως εξής: οι νεόπλουτοι εκείνης της εποχής που σήμερα δεν ξέρεις πως και εάν ζουν ή αν είναι φυλακή, βρέθηκαν ξαφνικά σε ένα πρωτοσέλιδο το οποίο δεν μπορούσαν να στηρίξουν. Άρα έπρεπε να έχουν κάποιον να τους πει πως θα ντυθούν, πώς θα μιλήσουν, τί παπούτσια θα φορέσουν, πού θα στείλουν τα παιδιά τους. Τα lifestyle περιοδικά βοήθησαν αυτή τη μικρή κοινωνία των ανθρώπων η οποία εμφανίστηκε σαν σύννεφο και πέρασε σαν σύννεφο. Κάτω από αυτούς όλοι εμείς, εννοείται ότι τα διαβάζαμε αυτά, τα φαντασιωνόμασταν, παραμυθιαζόμασταν, αλλά χωρίς κάποια άλλη επιρροή. Μην τρελαθούμε κιόλας.

Εσύ κατάλαβες ποτέ ότι η φούσκα αυτή θα σκάσει; Θα σου πω κάτι που θυμάμαι. Υπήρχε τότε ένα εστιατόριο που ήταν πάρα πολύ της μόδας. Πήγαιναν όλες οι πλούσιες και πήγα και εγώ ένα Σάββατο για να γράψω. Μπαίνω λοιπόν και βλέπω σε ένα τεράστιο τραπέζι τον Κωστόπουλο, δίπλα ακριβώς ένα άλλο τεράστιο τραπέζι με τον Λυμπέρη, παραδίπλα άλλοτραπέζι με τους στυλίστες του Nitro, πιο πέρα άλλο τεράστιο τραπέζι στο οποίο καθόταν ο πορτιέρης της Imako και παραδίπλα σε μια τραπεζάρα με πολλά πούρα, ακριβά κοστούμια και όλα αυτά, τον κύριο από τον οποίο αγόραζα χρώματα γηια να βάψω το σπίτι μου. Δηλαδή ‘όλοι αυτοί ήταν Σάββατο βράδυ στο ίδιο μαγαζί και έτρωγαν. Εγώ κάθισα στο bar και τους έβλεπα όλους σαν να ήμουν σε show και λέω από μέσα μου «κάτι δεν πάει καθόλου καλά». Εκεί κατάλαβα ότι αυτό δεν είναι νορμάλ. Πώς έγινε, καλέ, αυτό το αταξικό σύστημα όπου όλοι έχουν πάρα πολλά λεφτά, εν τω μεταξύ; Εκεί κατάλαβα ότι θα έρθει κακό.