Το Prime Video αποφάσισε να ξαναπιάσει στα χέρια τoυ ένα από τα πιο εμβληματικά sci-fi όλων των εποχών: το War of the Worlds του H. G. Wells. Μόνο που αυτή τη φορά, το αποτέλεσμα μοιάζει περισσότερο με μάθημα… τηλεδιάσκεψης παρά με επική ταινία εισβολής εξωγήινων.
Στην πιο πρόσφατη εκδοχή, ο Ice Cube υποδύεται έναν πράκτορα του Homeland Security που προσπαθεί να συντονίσει την άμυνα της Γης μέσα από ένα δίκτυο οθονών, καμερών και drones – ένα φιλόδοξο πείραμα που μετατρέπει τον «Πόλεμο των Κόσμων» σε εμπειρία τύπου Zoom.
Οι κριτικές μιλούν από μόνες τους
Από την πρώτη μέρα της κυκλοφορίας της (30 Ιουλίου 2025), η ταινία κατέγραψε… μηδενικά ποσοστά αποδοχής στο Rotten Tomatoes, με το EW.com να τη χαρακτηρίζει «τόσο κακή, που σχεδόν γίνεται διασκεδαστική». Και τελικά, οι περισσότεροι συμφωνούν πως πρόκειται για μια από τις πιο αμήχανες sci-fi παραγωγές της χρονιάς.
Η αισθητική της «screen-life» αφήγησης – δηλαδή η ιδέα να βλέπουμε τα πάντα μέσα από οθόνες υπολογιστών και κινητών – είχε ενδιαφέρον στη θεωρία, όμως στην πράξη κατέληξε κουραστική. Όπως σχολιάζει συντάκτης της The Guardian, «είναι σαν να βλέπεις μια εξωγήινη εισβολή μέσα από ένα Zoom call που δεν τελειώνει ποτέ».
Ο Ice Cube σε ρόλο… τεχνικής υποστήριξης
Ο Ice Cube προσπαθεί να δώσει ζωή σε έναν ήρωα που επικοινωνεί κυρίως μέσω κάμερας και αρχείων ήχου. Παρότι διαθέτει την απαραίτητη δυναμική και ένα είδος αυτοσαρκασμού, το σενάριο δεν του δίνει χώρο να ξεδιπλωθεί. Το αποτέλεσμα είναι ένας ρόλος που ταλαντεύεται ανάμεσα σε ψευδο-δράμα και μέτριο χιούμορ.
Σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές σκηνές, η κάμερα μετατοπίζεται σε ένα drone της Amazon Prime Air – ένα meta inside joke που οι περισσότεροι θεατές είδαν ως προϊόν placement, όχι ως σεναριακό σχόλιο.
Η ταινία επιχειρεί να κάνει κάτι διαφορετικό: να δείξει πώς θα αντιδρούσε ο κόσμος σε μια εξωγήινη απειλή την εποχή των social media και της τεχνολογικής επιτήρησης. Όμως η υλοποίηση προδίδει την ιδέα. Τα εφέ είναι χαμηλής ποιότητας, οι διάλογοι μοιάζουν βγαλμένοι από εταιρικά training videos, και η ένταση που χρειάζεται ένα καλό sci-fi απουσιάζει.
Αν η εκδοχή του Spielberg το 2005 έκανε τον θεατή να ιδρώσει, η φετινή του Prime τον κάνει απλώς να ψάχνει το χειριστήριο.
Γιατί αξίζει για τους λάθος λόγους;
Είναι το τέλειο παράδειγμα του “so bad it’s good”
Υπάρχει κάτι σχεδόν απελευθερωτικό στο να βλέπεις μια ταινία που δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά – ακόμα κι αν αυτό δεν ήταν το αρχικό της σχέδιο.
Έχει cult διάθεση χωρίς να το προσπαθεί
Ο Ice Cube, με το αμίλητο ύφος του, τα υπερβολικά voice messages και τις σκηνές με τα drones της Amazon που κυνηγούν εξωγήινους, δημιουργεί άθελά του μια cult αισθητική. Είναι σαν να βλέπεις μια διαφήμιση του Prime που αποφάσισε να γίνει ταινία.
Λειτουργεί σαν καθρέφτης της εποχής μας
Αν το δεις λίγο πιο ειρωνικά, το War of the Worlds λέει κάτι: ότι η τεχνολογία, οι οθόνες και η αποξένωση έχουν γίνει τόσο μέρος της ζωής μας, που ακόμα κι ένας παγκόσμιος πόλεμος θα εξελισσόταν πίσω από ένα login screen.
Είναι 90 λεπτά καθαρής «ενοχής χωρίς τύψεις»
Δεν χρειάζεται να συγκεντρωθείς, δεν σε κουράζει με υπερβολικά εφέ. Είναι το είδος της ταινίας που βάζεις στις 2 το πρωί, ξέρεις ότι είναι κακή, και απλώς… περνάς καλά.
Αν ψάχνεις μια «τόσο κακή που γίνεται καλή» ταινία για βραδιά με φίλους και πίτσα, το War of the Worlds μπορεί να σου προσφέρει 90 λεπτά διασκέδασης. Αν, αντίθετα, περιμένεις καλογραμμένο sci-fi με βάθος και ένταση, καλύτερα να κάνεις scroll προς άλλη κατεύθυνση.
Μπορείς να το δεις και να αποφασίσεις στο Prime Video.
credits φωτογραφιών: Prime Video.
